قصه سه زن ایرانی در یک مستند تلویزیونی روایت میشود.
مریم ابراهیم وند به سوره سینما گفت: طرح «فقر بدون فحشا» به تصویب رسیده اما با تلویزیون تاجیکستان به توافق رسیدهایم و این فیلم را برای آن ها تولید میکنیم. به زودی پیشتولید این فیلم را در ایران شروع میکنیم و بعد آن را برای نمایش به یکی از شبکههای این کشور همسایه میفرستیم.
وی افزود: مستند «فقر بدون فحشا» زندگی سه زن را روایت میکند که با فقر دست و پنجه نرم می کنند، اما هرگز خود را به فحشا نیالوده اند. این فیلم قصد دارد مرارت های زندگی این خانم ها را نشان بدهد . ما برای راضی کردن این افراد برای حاضر شدن جلوی دوربین خیلی تلاش کردیم. آنان سالم زندگی کرده اند و شایسته است که به این شیوه معیشت شان توجه نشان داده شود.
مریم ابراهیمی وند پیش از این فیلمهای «ما همه تنهاییم»، «عشق ساندویچی»، «۱۰ روز پایانی» را برای شبکه نمایش خانگی تهیه کنندگی کرده و این بار قصد دارد تهیهکنندگی و کارگردانی فیلم جدید خود با نام «فقر بدون فحشا» را بر عهده بگیرد.
چگونه آغاز کنم ؟!
وقتی سینه ات پر از درد می شود و بغض گلویت را می فشارد ، چگونه آغاز میکنی ؟!
وقتی چشمان زیبایت که به زیبایی چشمان فرشتگان است پر از اشک می شوند ، چگونه آغاز میکنی ؟!
وقتی تمام دست ها سرد می شوند ، وقتی تمام نگاه ها سنگین و بی رحم می شوند ، چگونه آغاز میکنی ؟!
وقتی زبان ها به جای ترانه های زیبای کودکانه ، به جای لالایی های مادرانه ، با کلمات گوش خراش آزارت می دهند ، چگونه آغاز میکنی ؟!
وقتی لب ها به جای بوسه ، خنجر می زنند …
چگونه آغاز میکنی وقتی دستی بسویت دراز نمی شود مگر برای سرخ کردن گونه های ظریفت ؟!
من که لال می شوم …!
لال می شوم وقتی می بینم کمرت در بچگی خم شد و شکست!
خداوند تو را از دیدن پدر و مادر محروم کرد و آنها تو را از دیدن خواهران و برادرانت …!
در برابر این تقدیر سکوت می کنم ولی با کلماتم به جنگ آنهایی خواهم رفت که برای سرنوشت تو تصمیم می گیرند!
ای فرشته ی مهربان صبور باش…
گرچه تو از نعمت پدر و مادر محروم شدی ولی بدان که آنها نیز از وجود خداوند در قلب شان بی نصیب ماندند.
و برای آنها “عشق ، وجدان و ایمان” گنگ و بی معناست.
فرشته ی کوچک نازنین ، خوب می دانم که تحمل یک سنگ سخت از تحمل قلب های سرد و یخ زده آسان تر است.
ولی همانطور که پدر و مادرت را به خداوند بخشیدی ، آنها را نیز ببخش که سخت محتاج بخشش تو هستند.
به نام کس بی کسان …
جدا از دولتی بودن سازمان بهزیستی و بودجه هایی که از طریق دولت به این سازمان تزریق می شود ، وظیفه ی هر انسانی کمک به یتیمان و بی سرپرستان جامعه خویش چه به صورت مادی و چه بصورت معنوی می باشد.
پیامبر رحمت و مهربانی که خود نیز طعم تلخ یتیمی را چشیده نسبت به تکریم ایتام توصیه های بسیاری نموده و مسلمانان را به سرپرستی از آنها امر کرده و خود بزرگوار نیز سرپرستی از یتیمان را بر عهده داشته است.
در قرآن کریم نیز آیات متعددی در مورد ایتام بیان شده است. خداوند در سوره “ماعون” بی اعتنایی به یتیمان را علامت کفر می داند!
در سوره بقره نیز خداوند رحمان میفرماید : نیکی این نیست که به هنگام نماز صورت خود را به سوی مشرق و مغرب کنید ، بلکه نیکوکار کسی است که مال خود را با تمام علاقه و وابستگی که به آن دارد به یتیمان انفاق کند!
و در مورد برخورد با یتیم و بی سرپرست همین بس که وقتی او گریه می کند عرش خداوند به لرزه در می آید. و به کسی که او را آرام کند خداوند مهربان وعده بهشت داده است.
آری … بهشت در همین نزدیکی هاست!
اینها را گفتم و خوب می دانم که بهتر از من می دانید چگونه با یتیم برخورد کنید ، اما دلیلم از نوشتن چه بود ؟!
من و همسرم چندین ماه بود بدنبال ایده برای ساخت مستند بودیم تا اینکه بصورت اتفاقی با یکی از پرستاران بازنشسته سازمان بهزیستی برخورد کردیم و متاسفانه ایشان حقایقی را بازگو کردند که به شدت دردناک و تاثیر گذار بود بطوری که جرقه ی ساخت مستند کودکان بی سرپرست در ذهنمان زده شد.
قرار نبود در این مستند از سریال های معلوم الحالی که پایان خوشی دارند الگوبرداری کنیم و رسالت حقیقی خودمان را باب میل برخی ها تغییر دهیم!
مراحل اخذ مجوز برای ساخت این مستند طی شد و با پیش زمینه ای سیاه و تاریک بهزیستی استان سیستان و بلوچستان را برای بازدید و تهیه این مستند انتخاب کردیم. بهتر از هر کسی از محرومیت این منطقه و متفاوت بودن نگاه ها به این استان مطلع هستید ، ما نیز دلایل خوبی برای این انتخاب داشتیم.
مقداری گل و شیرینی و کادو تهیه کردیم و با تجهیزات فیلمبرداری به بهزیستی استان مراجعه کردیم. متاسفانه با وجود داشتن مجوز برای فیلمبرداری از ورود ما به داخل سازمان جلوگیری کردند و تماس های مکرر با ریاست و معاونین هیچ نتیجه ای به همراه نداشت.
مستندی که شروع نشده به پایان رسید و گویا مسئولین سازمان مذکور حساسیت بسیار زیادی به دوربین فیلمبرداری داشتند.
صحبت های پرستار بازنشسته در ذهنم مرور شد و با خودم گفتم : نکند اینجا هم…!
از مسئولین سازمان بهزیستی سیستان و بلوچستان خواستیم حال که اجازه فیلمبرداری نمی دهند بگذارند تا دیداری با کودکان بی سرپرست و معلولین داشته باشیم و هدایایی که تدارک دیده ایم را به آنها بدهیم. ولی باز هم اجازه ورود به سازمان را ندادند و بی رحمانه ترین جواب ممکن را شنیدیم: این بچه ها که ارزش دیدن ندارند!!!
روز پر از درد و رنجی برای من و همسرم بود. تلخی شنیدن این جمله آخر بسیار بیشتر از ممانعت از ورود ما به سازمان و جلوگیری از فیلمبرداری و ساخت مستند بود. کودکانی که محتاج یک بوسه ، یک نوازش و یک آغوش گرم هستند و با یک نگاه مهربان و یک لبخند هم شاد می شوند!
این نوشته ها مخصوص شما عزیزانی بود که خدا در قلب تان جاری ست تا بدانید برایمان ارزشمند هستید و همیشه به یاد شما نازنینان هستیم حتی با وجود محروم کردن ما از دیدارتان!
وصیت حضرت علی (ع) نزدیک شهادت:
خدا را خدا را در مورد یتیمان، نکند آنها گاهی سیر و گاهی گرسنه بمانند، نکند آنها در حضور شما در اثر عدم رسیدگی از بین بروند.
در پایان اگر این مطالب موجب رنجش گروه خاصی شد، توصیه میکنیم در رفتار خود تجدید نظر کنند نه به عنوان یک مسلمان، بلکه به عنوان یک انسان! و دست تک تک پرستاران مهربانی که با وجدان خدمت می کنند را به گرمی می فشاریم.
یاسین قاسمی – نویسنده و پژوهشگر
کارشناس مدیریت دولتی
با سپاس از شما دوست محترم بخاطر کامنت زیبایتان .