مجتبی راعی در برنامه «هفت» گفت: یک مضمون زمانی با ارزش است که پس از وارد شدن به سینما باید به فرم تبدیل شود تا دیده شود.

سوره سینما – فرهاد توحیدی از داوران این دوره از جشنواره فیلم فجر به عنوان آغاز کننده اولین گفتگو مجله تصویری هفت در صحبت های خود اذعان داشت: سال بسیار سختی بود که این نیز هم شامل هیئت انتخاب می شد و در درجه ای پایین تر هم برای هیئت داوری بود. اگرچه که در سالیان گذشته نیز به همین سبک و سیاق بوده است اما در جشنواره امسال با تعداد آثارزیادی که وجود داشت در واقع با یک و نیم جشنواره روبرو بودیم.

توحیدی در بیان داوری فیلم ها افزود: فیلم باید استاندارد باشد و این استاندارد بودن تعریف خاص خود را دارد که موضوع قوی داشتن، با معنا بودن، کمک به جریان سینما و جلو رفتن آن و ارتقای سطح زیبایی شناسی مخاطب از آن جمله است که از زوایای مختلف بررسی می شود.

مجتبی راعی از دیگر داوران بخش سودای سیمرغ سی و دومین جشنواره فیلم فجربود که ضمن حضور در استودیو هفت در ادامه گفته های توحیدی بیان داشت: داوری ما دراینکه کدام یک از فیلم ها باید انتخاب شود؛ فیلمی که استاندار نیست و تنها یک وجه آن چشمگیر است و فیلمی که در بیشتر وجوه استاندارد است مبتنی بر فیلمی بودکه در بیشتر وجوه استاندارد ساخته شده است.

راعی در بیان وجود استراتژی برای جشنواره فجر گفت:  اینکه قرار بر جمع شدن عده ای برای تعیین استراتژی برای تماشای فیلم ها باشد وجود ندارد. جشنواره فیلم هیچ گاه تکلیفش با خودش مشخص نبوده است و هر گونه فیلمی به درون آن راه می یابد و نه کاملا جشنواره ای هنری و نه تماما جشنواره تجاری بوده است و در هر سال به نسبت فیلم هایی که ساخته می شود جشنواره به یک صورت تعریف می شود.

وی ادامه داد: وقتی شاهد حضور تعداد زیاد فیلم در جشنواره هستیم، تعداد فیلم های متوسط نیز بالا می رود و بدنه جشنواره هیچ وقت به گونه ای نبوده است که ۳۰ فیلم ببینیم و به نظر ۲۲ فیلم مناسب تر است. چرا که برخی فیلم ها دریک وجه قوی هستند و به سبب وجود همین یک وجه قوی وارد جشنواره می شوندو همه عوامل انتظار پیدا می کنند. که این ۳۰ فیلم نیز از همه لحاظ کامل نیست و فقط وقت را می گیرد و تصمیم گیری را با دشواری روبرو می کند.

راعی یکی از مشکلات سینمای ایران را مضمون گرایی عنوان کرد و گفت: مضمون گرایی بدین معناست که چون فیلمی به مضمون خاصی پرداخته است به یقین فیلم با ارزشی است.اما باید در نظر داشت که یک مضمون زمانی با ارزش است که پس از وارد شدن به سینما باید به فرم تبدیل شود تا دیده شود.

فرهاد توحیدی در ادامه صحبت های راعی اشاره داشت: از ویژگی های بارز جشنواره فجر امسال، برخورداری از تنوع مضمونی وژانر بود که این گوناگونی نیز چشم گیر بود که البته به همان میزان نیز آثار متوسط بودند و فیلم هایی که قاطعانه تکلیف را تمام کنند وبا معیارهای داوری هم خوانی داشته باشند کمتر وجود داشت و امسال، سال فیلم های متوسط بود.

وی افزود: در کنار ارائه این آثار متوسط نیز، جشنواره فرصت بی نظیری برای رصد سینمای ایران است. چرا که سینمای ایران دارای بحران های جدی است که نتیجه سوء مدیریت در سال های گذشته است و بیرون رفتن از این بحران نیز جز با آسیب شناسی آنچه روی پرده رفته است امکان پذیر نخواهد شد که البته بخشی از این آسیب ها متوجه نوع فیلمسازی خود مااست.

توحیدی با بیان اینکه امسال، سال بزرگان سینمای ایران و سال سونامی جوانان است اذعان داشت: اتفاق حیرت انگیزی در حال رخ دادن است که علاوه بر اینکه جشنواره فرصت بی نظیری بود ما نیز سعی کردیم نگاه منصفانه ای در داوری های خود داشته باشیم.

این داورجشنواره فیلم فجر اظهار داشت: سینمای ایران سالیان زیادی است که به یک حرکت دیمی عادت کرده است و فاقد استراتژی است. استراژی که باید ازدل مطالعاتی که برگرفته از آغاز سال سینمایی است بیرون آید. اما از آفاتی که به لحاظ بصری در فیلم های امسال دیده می شد، فقدان چشم انداز بود.

توحیدی با بیان اینکه در داوری ها درپی راضی نگه داشتن همه نبودیم، توضیح داد: داوری ها و در نهایت جایزه ها نتیجه تحلیل ما بوده است و در اینکه فیلم هایی که جایزه گرفتند می توانند الگو واقع شوند باید تردید شود چرا که تکلیف سینمای ایران را فقط فیلم هایی که در جشنواره به نمایش در آمدند مشخص نمی کند.

 مجتبی راعی نیز در بخش دیگری از صحبت های خود ودر ادامه گفته های توحیدی اذعان داشت: هر گونه ممیزی باید توسط هیات داوران تعیین شود و در مورد فیلم من عصبانی نیستم نیز ما کاردرستی را انجام داده بودیم و در همه جا مرسوم است که زمانی که عوامل فیلمی نمی خواهند فیلم داوری شود آن اثرازداوری کنار گذاشته می شود.

راعی در پایان بخش گفتگو تاکید کرد: به نفع فرهنگ کشور است که فرهنگ را از امواج سیاسی دور نگه داریم و دور از سیاست در مورد فرهنگ صحبت کنیم.