رامتین لوافی‌پور بهار سال ۹۳ فیلم سینمایی  «دوشنبه دوست داشتنی»  را کلید می‌زند.

لوافی پور در رابطه با جدیدترین پروژه سینمایی خود به خبرنگار سوره سینما گفت: «دوشنبه دوست داشتنی»  یک درام شهری است، قصه ای که در یک روز اتفاق می‌افتد. این فیلم که در تهران فیلمبرداری می شود اردیبهشت آینده پیش تولید و خردادماه وارد مرحله تولید می‌شود.

این کارگردان نارضایتی از فروش «برلین ۷-» را نتیجه نه فقط یک عامل بلکه مجموعه ای از عوامل دانست و افزود: شرایط نمایش فیلم به گونه ای بود که حتی دوستان و نزدیکان هم متوجه اکران آن نشدند. ما در حد یک کاغذ A4 هم در سطح شهر تبلیغ نداشتیم . خوشحالم از اکران تمام فیلم هایی که امکان تبلیغات گسترده داشتند ولی نمی‌دانم چرا برای برلین این اتفاق نیفتاد. شرایط اکران خوب نبود هرچند از اول هم قرار نبود اتفاق میلیاردی رقم بخورد و ما هم منتظر فروش عجیب و غریبی برای آن نبودیم، اما این فیلم مخاطب خود را داشت که متاسفانه به خاطر نبود اطلاع رسانی صحیح مردمی که پیگیر اخبار سینما هستند هم در جریان اکران قرار نگرفتند.

این کارگردان اشاره کرد: اکران فیلم از ساخت آن کار سنگین‌تری است، هنگام تولید همه مجموعه راغب بودند که فیلم ساخته شود اما زمان اکران فقط من و یکی دو تا از دوستان بودیم که می‌خواستیم فیلم اکران شود و تمایلی از سایرین دیده نشد. من زمان«آرام باش و تا هفت بشمار» این تجربه تلخ اکران نشدن فیلم در ایران را داشتم و برایم سوال بود که چرا باید همه دنیا این فیلم را ببینند اما شرایط اکران برای مخاطب ایرانی فراهم نباشد. به همین دلیل دلم می‌خواست «برلین ۷-» حتما در ایران اکران شود و مخاطب ایرانی فیلم را ببیند.

وی افزود: این عبارت کلیشه ای که  «فیلم اگر خوب باشد حتما فروش خوبی هم خواهد داشت» صحت ندارد. فیلم خوب قطعا ماندگار است و بعد از سال‌ها اگر دیده شود هنوز جذابیت خاص خود را دارد اما آنچه فیلم را به گیشه مطلوب می‌رساند کیفیت کار نیست بلکه تبلیغ درستی است که باید برای آن صورت گیرد. فروش بحث تجارت است و مخاطب بحث ارتباط. وقتی فیلمی به عنوان کالای فرهنگی در بازار عرضه می‌شود همه به سودآوری فکر می کنند و فیلم بد پرفروش را به فیلم خوب کم فروش ترجیح می دهند. ذائقه مخاطب قابل پیش‌بینی نیست ما نباید برای مردم تصمیم بگیریم که چه فیلمی دوست دارند. هر کالای فرهنگی به اندازه خود ارزش دارد اگر خوب باشد می ماند، اما شکل عرضه آن هم مهم است. اکران، فروش و مخاطب یابی به نحوه ارائه بستگی دارد. این اتفاق در رابطه با فیلم‌های مستند پررنگ تر است. می‌گویند مستند مخاطب خاص و محدود دارد در صورتی که اگر فضای تبلیغاتی برای مستند وجود داشته باشد بسیاری از مردم عادی تمایل به دیدن مستند دارند.

کارگردان «آرام باشو تا هفت بشمار» افزود: بعضی از فیلم‌های به اصطلاح بفروش با سطحی ترین ذائقه مخاطب ارتباط برقرار می کند و این امکان بالا رفتن سطح سلیقه را از مخاطب می‌گیرد . به همین خاطر بسیاری از مردم این روزها از سینما فراری هستند چون سطح سلیقه شان بالاتر از فیلم‌هایی است که به عنوان تابلوی سینمای پرمخاطب به آنها عرضه می‌شود.