فیلم سینمایی «مردمانی که می‌شناسم» به کارگردانی ناهید حسن‌زاده سال ۹۳ وارد مرحله تولید می‌شود.

حسن‌زاده که به تازگی پروانه ساخت فیلمنامه «مردمانی که می‌شناسم» به تهیه‌کنندگی امیر سیدزاده را دریافت کرده به سوره سینما گفت:  سوژه فیلمنامه ام برآمده از متن اجتماع است. آن را دو سال قبل نوشته بودم و قرار بود  با مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی کار کنیم، اما مدیریت قبلی به گونه ای با ما و دیگر فیلم اولی‌ها برخورد کرد که هیچکس به جایی نرسید. با تغییر مدیریت ها فیلمنامه را دوباره ارائه دادیم و ان شا الله سال جدید آن را کلید می زنیم. موضوع این فیلم درباره یک دختر ۱۸ ساله است که با مشکلاتی مواجه می‌شود و خانواده او پیرو این مشکل بحران زده می‌شوند.  در یک نگاه کلی اولین فیلم بلند سینمایی من به بررسی شرایط روحی، اجتماعی و روانی یک خانواده در موقعیتی بحران زده می پردازد. من در زمینه پزشکی آگاهی دارم و با توجه به اصل موضوع قصه، امیدوارم بتوانم فیلم را به درستی روایت کنم.

وی افزود: اغلب لوکیشن های ما یا در شهرستان خواهد بود یا مناطق جنوبی استان تهران. قرار است یک قشر پایین دست جامعه را به تصویر بکشیم و به همین دلیل ترجیح من این است که حتی بازیگران مان هم از میان چهره های شاخص انتخاب نشوند تا تناسب کلیت کار با اصل موضوع بیشتر باشد. فضاسازی ها و شخصیت پردازی ها همه بر مبنای تخیل من است و امیدوارم بتوانم حق مطلب چیزی را که در ذهن دارم، ادا کنم. برای گرفتن این پروانه ساخت سختی زیادی کشیدم، اما می ارزید. اگر فیلمسازان زن به موضوع زنان نپردازند، چه کسی باید این کار را انجام دهد؟

حسن‌زاده درباره کارنامه خود توضیح داد: «من بر زمین سنگین شدم»، «حلیمه»، «باغ ایرانی» و مستند «باکره» از ساخته های قبلی من است و اگر همه چیز درست پیش برود، می توانم اولین فیلم بلند سینمایی ام را نیز با موفقیت به پایان برسانم. قصه ای که روی آن دست گذاشته ام از مشکلات مهم جامعه امروز ما به شمار می‌رود و دغدغه من برای تولید این اثر تا حد زیادی شخصی و قلبی است.