مجموعه «پایتخت ۳» به کارگردانی سیروس مقدم نوروز ۹۳ بیشترین مخاطب را در بین سریال‌های نوروزی دارد.

سوره سینما- علی رضایی: برای آنکه میزان محبوبیت یک برنامه تلویزیونی و به اصطلاح گل کردن آن در جامعه مشخص شود لازم نیست حتما به سراغ آمار و ارقام برویم، نظر و واکنش مردم جامعه بهترین آمار است. آنچه این روزها برای «پایتخت ۳» اتفاق افتاده مهر تائیدی است بر علاقه مردم به این مجموعه دنباله دار.

حالا می شود حدس زد چرا مسئولان شبکه یک این قدر مصر بودند تا امسال هم «پایتخت» داشته باشند، وضعیت آشفته و نگران کننده سایر مجموعه ها به نفع این مجموعه تمام شده است. «پایتخت ۳» به کارگردانی سیروس مقدم تا این جا که هم جذاب و دیدنی است، هم شوخی هایش از کار درآمده، هم داستان و تعلیق دارد. بازی های خوب و فضاسازی درست به آن حال و هوایی ویژه داده است. بر خلاف مجموعه های شبکه های دیگر که پر از شوخی های خنک، بازی های اغراق شده و نام هایی تباه شده اند، «پایتخت ۳» از همه داشته هایش درست استفاده کرده، از پدیده این سال های تلویزیون محسن تنابنده، از مهارت و تسلط سیروس مقدم بر ابزار و از گروه بازیگران پخته اش که به هماهنگی بی نظیری رسیده اند و یک گروه بی رقیبند.

«پایتخت ۳» حقارت ها، امیدها، حسادت ها و شادی های زندگی را به تصویر می کشد، شخصیت های اصلی اش نقی معمولی (محسن تنابنده) و ارسطو عامل (احمد مهرانفر) پر از نقاط ضعفن، مدام برای هم توطئه می چینند، اما مثل همه ما ایرانی ها در لحظات حساس در کنار هم هستند تا مشکلات دیگران را حل و فصل کنند، این یکی از مهمترین وجوه این مجموعه است. شاید یکی از دلایلی که مردم از تماشای مجموعه روابط حاکم بر این فضا لذت می برند همین نزدیکی این فضا به آنها و زندگی شان است.

«پایتخت ۳» لطیف و شیرین است. شوخی با قهرمانی نقی، کنایه به حماسه آفرینی بهبود فریبا (مهران احمدی)، حتی شوخی با همسر چینی ارسطو درست و ظریف است. سیروس مقدم این بار هم تلویزیون را نجات می دهد و در حالی که هیچ یک از شبکه‌ها برگ برنده ای ندارد تا مخاطبان را پای گیرنده‌ها بنشاند، به سراغ یک خانواده ایرانی می‌رود و تصویری از زندگی امروز همه ما در قالب ماجراهای نقی و اطرافیانش لحظاتی مفرح و گاه در یادماندنی برایمان می‌سازد.