یک کارشناس سینما تاکید کرد نمایش فیلم‌های فرهنگی به شکل رفع تکلیف به دیده شدن این آثار کمک نمی‌کند.

محمد آفریده درباره اکران فیلم‌های مخاطب خاص در برنامه ریزی جدید شورای صنفی به سوره سینما گفت: اساسا اگر ما به هر وظیفه ای به دیده تکلیفی نگاه کنیم که باید سرسری رفع شود تا از بار ملامت فرار کنیم، آن کار به خوبی انجام نمی‌شود. در مورد فیلم های به اصطلاح مخاطب خاص هم وضعیت به همین شکل است. یعنی نگاه مسوولان به این مقوله اهمیت زیادی دارد. باید اول در نظر گرفت که متولیان امر تا چه حد به اهمیت این موضوع واقف هستند. این نوع از سینما هم به رشد کلیت سینما کمک می‌کند و باعث می‌شود اندیشه مردم به رشد برسد و در نهایت در یک شرایط بهتر قرار بگیریم.

وی افزود: نمی‌شود چند سالن معدود به اکران این فیلم ها اختصاص بدهیم و بعد خیالمان راحت باشد که به نتیجه می‌رسیم. باید فضاسازی های لازم با کمک تبلیغات کافی در این راستا ایجاد شود که مردم بفهمند می‌شود به این نوع از سینما هم توجه کرد. بدیهی است که این توجه هزینه‌هایی هم دارد که باید با روی باز آن را پذیرفت و برای نتیجه بخشی هم عجله نداشت. نیاز است یک جامعه هدف را مشخص کنیم و با برنامه ریزی معین او را عادت بدهیم که به فیلم هایی متفاوت تر از سینمای بدنه هم نیاز داشته باشد. در اینجا تأکید دارم که چندان موافق تقسیم بندی مخاطب به هنری و غیرهنری نیستم. گاهی فیلم‌هایی در همین بخش به اصطلاح مخاطب خاص ساخته می‌شود که اتفاقا درصد قابل توجهی از عامه جامعه آن را می پسندند.

آفریده ادامه داد: برای رشد سینمای مخاطب خاص حمایت دولت موضوع بسیار مهمی است. باید سالن هایی را به طور مداوم به فیلم های این چنینی اختصاص داد که در تمام سال به طور تمام سانس آنها را نمایش دهد. سینما در ایران برای رسیدن به سطح کمال نیاز به تجربه‌های متنوع دارد. مخاطب امروز باید بداند برای دیدن فیلم های متفاوت به کجا برود. شاید در ظاهر اینطور به نظر بیاید که فیلم مخاطب خاص مشتری عام ندارد، اما این فیلم ها می‌توانند حتی آثاری کمک کننده به سینمای بدنه باشند، چون امکان پیاده سازی خیلی از تجربه‌ها در سینمای تجاری وجود ندارد و می‌توان در بیان و ساختار در این بخش از سینما ایده‌هایی را پیاده کرد که بعدها به نوع دیگری در سینمای عامه پسند هم استفاده کرد.

این مدیر فرهنگی تصریح داشت: سینمای تجاری ما گرفتار گیشه است و شاید دچار روزمرگی شده باشد. ما به سینمایی احتیاج داریم که به دنبال کشف باشد و باید بگویم حتی شکست در این نوع از فیلمسازی هم می‌تواند مانند یک هدیه و برکت برای سینمای متعارف ما باشد. نباید سینمای فیلم‌های متفاوت را غیرضروری یا مزاحم به حساب بیاوریم.