یک روزنامه‌نگار تاکید کرد پخش فوتبال در سینماها مشکل جذب مخاطب برای فیلم‌ها را حل نمی‌کند.

امیر صدری درباره طرح پخش بازی‌های جام جهانی فوتبال ۲۰۱۴ در سالن‌های سینما به سوره سینما گفت: گویا هنوز با اجرای این طرح موافقت نشده، اما اگر محقق شود در یک نگاه کلان، تصمیم بدی نیست. اینکه بتوان فارغ از چگونگی روش و شیوه، مردم را به سینما آورد و از ظرفیت‌های خالی سالن‌ها استفاده کرد، اتفاق خوبی است. بدیهی است اگر قرار باشد فیلمی در یک سانس با ۵۰ تماشاگر روی پرده برود و با جایگزین شدن یک مسابقه زنده فوتبال در همان سالن ، ۵۰۰ نفر صندلی‌ها را پر کنند جای خوشحالی است. چنین طرحی تا حدی باعث جمع کردن جوانانی با علائق یکسان می‌شود و این دور هم بودن‌ها و تخلیه انرژی مفید است، اما در خلال این تصمیم باید یک واقعیت منفی را هم بپذیریم و آن اینکه سینمای ما و فیلمهایمان قدرت جذب مخاطب را ندارند.

وی افزود: چندی پیش برنامه تلویزیونی «هفت» آماری ارائه داد که اصلا خوشحال کننده نبود. کمترین سرانه سینما در جهان مربوط به کشور ماست و در کشوری با این سطح از گستردگی تنها ۲۵۰ سالن سینمایی وجود دارد، حال آنکه همین تعداد اندک را هم نمی‌توانیم پر کنیم و این واقعا فاجعه است. در صورت اجرایی شدن طرح پخش فوتبال در سالن ها، من برای سینماداران خوشحال خواهم بود، اما همه می‌دانیم که این شادی دیری نمی‌پاید و با تمام شدن این دوره از مسابقات جام جهانی، شور و حال فروکش می‌کند.

این روزنامه‌نگار درباره جداسازی جنسیتی در طرح پخش فوتبال در سالن‌های سینمایی نیز توضیح داد: به طور کلی هر گاه محدودیتی برداشته شود، اتفاق مثبتی شکل گرفته و این به نفع همه است. ما شاهد هستیم که در سالن‌های والیبال یا بسکتبال که ورود بانوان آزاد است، فضای لطیف‌تری نسبت به استادیوم فوتبال وجود دارد و تماشاگران فارغ از افراطی گری و نابه هنجاری یک مسابقه ورزشی را تماشا می‌کنند. بالاخره برای فرهنگسازی در زمینه مسابقات ورزشی باید از جایی شروع کرد و شروع طرح از یک سالن شمال شهری می‌تواند به سالنی در جنوب شهر و بعد هم سینماهای شهرستانی راه پیدا کند و … اما همانطور که گفتم اینگونه طرح‌ها برای سینمای ایران ارزشی پایداری به همراه ندارد و بیشتر به نفع ورزش است.

امیر صدری در پاسخ به این سوال که آیا صرف حضور مردم در سالن‌های سینما آنان را با اصل تماشا کردن‌های دسته جمعی و فیلم دیدن‌های همگانی آشنا نمی‌کند، گفت: این توجیه است که طراحان چنین طرح هایی به زبان می‌آورند که شاید حتی صحیح هم باشد، اما آیا با چنین رویدادهای موقتی و فصلی، سینما در سبد کالای مردم قرار می‌گیرد؟ بهتر نیست ما چیزی به اسم یارانه فرهنگی هم داشته باشیم و سوبسیدهایی برای سینما و … در نظر گرفته شود؟ جام جهانی فوتبال یک اتفاق دوره ای و چهارسال یک بار است و حتی اگر تاثیری هم در زمینه ترغیب مردم برای سینما رفتن داشته باشد، دیرپا نیست. آیا می‌توان قبول کرد کسی که برای تماشای بازی دو تیم فوتبال به سالن سینما می‌آید تا قبل از آن تاریخ هرگز به فیلم دیدن در سینما فکر نکرده باشد؟ چنین برداشت‌هایی ساده انگارانه است و باید برای اصل سینما فکر اساسی‌تر داشت.