پژمان جمشیدی تأکید کرد با وجود تعلق خاطرش به بازیگری فوتبال را کنار نمی‌گذارد.

سوره سینما- سارا کنعانی: بعد از سریال موفق «پژمان» که زمزمه های ساخته شدن نسخه سینمایی اش نیز به گوش می رسد، همه توجه ها به سمت پژمان جمشیدی جلب شد. فوتبالیستی که قدم به عرصه بازیگری گذاشت و به شکل نادری به خوبی هم ظاهر شد، طوی که تعجب بسیاری را برانگیخت. حالا او یکی از بازیگران فیلم جدید تهمینه میلانی است و همین اتفاق نشان می دهد سینماگران شاخص نیز او را به عنوان یک بازیگر پذیرفته اند.  شاید بسیاری از کسانی که این روزها به خاطر این تغییر حرفه بر این چهره مطرح فوتبال  دیروز و بازیگری امروز خرده می‌گیرند، ندانند که از خیلی سال قبل می شد پژمان جمشیدی را در سالن های تئاتر دید که با اشتیاق و نه صرفا به بهانه دوستی با هنرمندان، به تماشا آمده است.

«آتش بس۲» جدیدترین تجربه بازیگری شماست و شاید مهم ترین آن نیز باشد. اینطور نیست؟

پژمان جمشیدی: بله. برای حضور در فیلم خانم میلانی خود ایشان بود که با من تماس گرفت و این موضوع برای من خیلی خوشایند بود. ما جلسات متعددی با هم گذاشتیم، چون من به خاطر تجربه های کمی که توی این عرصه دارم نگران نقش کوتاهم بودم. خانم میلانی اما دوستانه و با روی باز جواب همه سوالات مرا داد و همه چیزهایی را که باعث نگرانی من شده بود، حل کرد. دست آخر دیگر چاره ای برایم باقی نمانده بود غیر از اینکه کار را قبول کنم. البته خانم میلانی در یک مقطع کوتاه به خاطر تعلل من در پذیرش نقش از من دلخور هم شد. من در ابتدا واقعا نمی‌دانستم چه تصمیمی باید بگیرم، اما شکی در این نیست که بودن در پروژه خانم میلانی و حضور در کنار بازیگران مطرح سینما برای من یک تجربه فوق العاده بود.الان چند ماه از پایان بازی من در این فیلم گذشته و خیلی خوشحالم که به گروه پیوستم.

تجربه همکاری با خانم میلانی چطور بود؟

بیشتر بازی‌ام در این فیلم  مقابل بهرام رادان بود. کل گروه آدم های فوق العاده ای بودند. گروهی که فیلمبرداری اش را آقای کلاری و صدای آن را آقای خانزادی بر عهده داشت. امید خواجه وند هم دستیار بود و همینطور دیگرانی که هر کدام در جای خود بهترین هستند. همه دست به دست هم داده بودند که یک کار عالی به انجام برسد. آقای نیک بین هم یک تهیه کننده بسیار محترم و دوست داشتنی است که باعث می شود همکاری با پروژه او خاطره های خوبی را برای هر کسی بر جای بگذارد.

«آتش بس ۲» بعد از سریال پژمان از معدود پیشنهادهایی بود که نتوانستید به آن جواب نه بدهید.

درست است. من بعد از پژمان چندان فیلمنامه های قابل اعتنایی دریافت نکردم، اما یک اتفاق طبیعی است که بعد از این تجربه توجه ها به سمتم جلب شد، اما من ترجیح دادم عجله نکنم. البته تله فیلم های خیلی زیادی به من پیشنهاد شد، اما سعی می کنم گزیده کار باشم مسئولیتم سنگین شده بود و بنابراین در انتخاب دقت کردم. اصلا تا همین جا که حضور کمرنگی داشته ام همه می گویند چقدر کار می کنی در حالی که تنها یک سریال بازی کردم به نام «پژمان» و بعد از آن یک تله فیلم، یک تئاتر و یک نقش کوتاه در یک فیلم سینمایی.

این سختگیری ها به خاطر تغییر عمده ای است که در حرفه شما صورت گرفته …

بله همینطور است، اما مهم نیست. نظر همه آدم ها محترم است.

معیار شما برای انتخاب فیلمنامه ها چیست؟

همیشه اول مشورت می کنم و دیگر آنکه فیلمنامه و کست و کارگردان برایم اهمیت زیادی دارد. من هنوز در عرصه بازیگری جایگاهی ندارم و اتفاقا باید با آدم هایی کار کنم که اعتبار دارند و شناخته شده اند و کارهایشان دیده می شود. به این دلیل است که کمی گزیده کارم و خدای نکرده نباید این رفتار حمل بر خودستایی من باشد چون اتفاقا عکس آنچه ممکن است برخی فکر کنند. من معتقدم هنوز جای کار برای من وجود دارد و باید با کسانی همکاری داشته باشم که اعتبار آنان به بقیه عوامل هم اعتبار می دهد.

پژمان جمشیدی و سام درخشانی در نمایی از سریال «پژمان»

بعد از موفقیت در «پژمان» گرایش خودتان به سمت آثار کمدی است؟

نه «شرف خانواده فاضل» یک نقش کاملا جدی است. کلا برای من فرقی نمی کند در چه ژانری ظاهر شوم. مهم این است که خوب بازی کنم.

مشاور خاصی دارید؟

مشاور نه، اما دوستانی دارم که از آنها سوال بپرسم و راهنمایی ام کنند.

این روزها مشغول چه کاری هستید؟

این روزها با پیمان قاسمخانی داریم در مورد فیلمنامه  «پژمان» گپ و گفت هایی داریم تا من به آمادگی ذهنی بیشتری برسم.

از آلبوم موسیقی تان چه خبر؟

درباره موسیقی باید با علی اوجی صحبت کنید.

و خودتان هم پیگیر این موضوع هستید؟

اتفاقا من نه و ایشان بیشتر اصرار به این کار دارند. خواندن چیزی است که من سال های قبل هم تجربه اش کرده بودم، اما در این زمان دیگر در اولویت من نیست.

بله سال های قبل چهره های فوتبالی زیادی به عرصه موسیقی آمدند، مثل نیما نکیسا.

نه ایشان یک آلبوم کامل بیرون دادند، و من در آن حد حرفه ای نبودم. من یکی دو ترک خواندم و سال ۸۹ هم منتشر شد، چون ترانه هایی داشتم که مجوز گرفن شان طول کشید. تصمیم برای آلبوم منتشر کردن شاید تنها تصمیم جدی  من در زمینه هنر بود وگرنه بازی در سریال یک اتفاق پیش بینی نشده برای من بود.

با این حال رفتار شما در زمینه هنر و بازیگری کاملا مثل یک بازیگر حرفه ای و دارای نگاه جدی به مقوله است.

من سال ها با دوستانی رفت و آمد داشته ام که نوع رفتارشان و انتخاب هایشان را می دیدم و یاد می گرفتم. دیگر آنکه وقتی آدم کاری را شروع می کند باید در موردش حساس باشد. تو هر کاری انجام می دهی باید سعی کنی راهش را بلد باشی و از مسیر درست آن گام برداری.  قبول دارم که شانسی وارد این عرصه شدم ولی حالا که خداوند به من لطف کرده و مورد توجه واقع شده ام  باید کمی بیشتر روی کارم حساسیت به خرج بدهم.

می‌دانم که به کلاس مربی گری فوتبال هم رفته‌اید. بنابراین قصد کنار گذاشتن فوتبال را ندارید.

خیر، فوتبال هیچ وقت از زندگی من کنار گذاشته نمی‌شود.