برگزیدگان جشن «حافظ» در ضیافتی خودمانی و صمیمی جوایزشان را دریافت کردند.

سوره سینما- در ابتدای این مراسم  آذر معماریان مدیر اجرایی جشن «حافظ» و مدیر تبلیغات «دنیای تصویر» جوایز برگزیدگان را که شامل ۴ سکه بهار آزادی، بیمه عمر ۲۰ ساله (بیمه حافظ)، اقامت دوروزه در شیراز(آژانس تعطیلات)، یک عدد ساعت چروتی(دایا سیستم) و یک بسته عطر و ادکلن(فروشگاه‌های زنجیره‌ای هایلند) بود را در اختیار برگزیدگان قرار داد و بعد از صرف شام، «علی معلم» طراح و بنیانگذار جشن «حافظ» دقایقی به سخنرانی پرداخت.

علی معلم ضمن اعلام تبریک به برگزیدگان و خوش‌آمدگویی به مهمانان گفت: به «اصغر فرهادی» خوش آمد می‌گویم که نتوانست در جشن ما حاضر باشد و امیدوارم مثل همه سینماگران خوب ما، سال های سال کارهای خوب انجام دهد و اسم ایران را در سطح جهان بهتر مطرح کنند. همین‌طور به همه بازیگران، کارگردانان، فیلمبرداران و هنرمندان، که در اینجا حضور دارند و همه‌گی جزو هنرمندان شایسته این سرزمین هستند خوش آمد می‌گویم. هنرمندانی که برای بازی بزرگ‌شان، زمین مناسبی در اختیارشان نیست و انگار مشغول بازی گل کوجیک هستند. امیدوارم اجازه دهند این زمین‌های کوچک به استادیوم‌های بزرگ تبدیل شود. چون فکر می‌کنم ملت ما شایسته‌گی حضور در صحنه‌های دیگر حوزه  فرهنکی را دارد.

وی در ادامه با توضیح این نکته که نام حضرت «حافظ» به عنوان هنرمندی اصیل و یگانه در جشن حافظ مطرح است و نه صرفا به عنوان یک شاعر برجسته، گفت: واقعیت این است که کارهای این جشن از توان دفتر کوچک ما خارج است و واقعا نام متبرک حضرت حافظ نگهدارنده مراسم ماست. ما اسم حضرت حافظ را جون شاعر بزرگی‌ست نمی‌آوریم، ما شعرای بزرگ دیگری هم در ایران داریم که در اندازه و جایگاه هم هستند. مثل سعدی، مولانا، فردوسی. حافظ در چنان جایگاهی قرار دارد که وامدار هیچ منتقد، تحلیل‌گر و مفسری نیست تا او را به دیگران بشناساند.به نوعی او دستگاه نشر خودش است و به همین علت، گرچه دست‌مان به دامان حافظ نمی‌رسد اما می توانیم حافظ را به عنوان الگویی برای سینماگران و سینمای ایران بدانیم.

مدیرمسئول ماهنامه «دنیای تصویر» تاکید کرد: برای دوستانی که برخی اوقات از ما می‌پرسند؛ چرا جایزه «دنیای تصویر» به نام برخی سینماگران بزرگ نیست، مجبورم به جند نکته اشاره کنم؛ حافظ تنها کسی‌ست که در هیچ دوره‌ای از خواندن اشعارش نه احساس کهنه‌گی می‌کنید و نه بحث زمان در آن مطرح است و تنها کسی‌ست که اشعارش با حفظ  اعتقاد کامل، ترجمانی‌ست از کلیت قرآن و این اشعار به تمام گفتمان و احوالات افرادی که حافظ را می‌خوانند راه پیدا می‌کند؛ یعنی مخاطب خاصی ندارد و مخاطب خاص و عام برای او مطرح است. او به هیچ سمتی نمی‌لغزد تا مخاطب یا گروهی را از دست بدهد. این همان کاری‌ست که سینما می‌تواند به بهترین شکل‌اش آن را انجام دهد. به همین علت داوری ما در جشن، صرفا در ابعاد سینما نیست، بلکه همان چیزی‌ست که از الگوی حافظ می‌گیریم. یعنی هنرمند یا اثری که میان خاص و عام به یک معنا مطرح است را مد نظر قرار می‌دهیم.

معلم ادامه داد: حافظ به سرچشمه وحی وصل است و از  طبقه خاصی سخن نمی‌گوید.، از خلق و خلقت در کلیت آن سحن می‌‌‌‌‌‌‌‌گوید و وامدار هیچ دستگاه حکومتی نیست. کسی‌ست که توسط مردم و در خانه‌های‌شان حفظ شده و هیچ‌کس نمی‌تواند ادعا کند که حافظ در دوره من بزرگ شده است. اگر درباره فردوسی صحبت می‌کنیم که شاهنامه را به سفارش سلطان محمود غزنوی سروده و کاری‌ست برابر با کل سلسله غزنویان؛ حضرت حافظ به همین معنا هم از کسی سفارشی نگرفته و تنها هنرمندی‌ست که از او فقط یک کتاب باقی مانده در حالی که حرف‌ها و سخن‌های بسیاری داشته. و مثل ما نیست که چهارصد جلد از خاطرات مان را منتشر می‌کنیم. یک کتاب و هر صفحه و هر بیت آن شاهکار. یک کتاب و همه عالی. یک کتاب؛ هم دوست داشتنی و هم به شدت تحسین برانگیز.

تهیه‌کننده پروژه ملی «کوروش کبیر» با اشاره به باقی ماندن مزار کوروش بعد از ۲۵۰۰ سال، افزود: آدم‌ها را می‌توان از روی مزارشان شناخت؛ برخی در این مملکت شاه بوده اند اما در این سرزمین باقی نمانده‌اند و این نشانه است. در دوران هخامنشی مزار شاهان در غارها بوده، اما کوروش تنها پادشاه ایرانی ست که مقبره جداگانه دارد. نکته جالب اینجاست که می دانسته چه کسانی می‌آیند و روی سنگ قبر نوشته شده؛ کسی که به اینجا می آیی.در اینجا من خفته‌ام، طمع بر این تکه خاک میر. مقبره خواجه حافظ شیراز هم او را توضیح می‌دهد. تمامی عشاق ، تمام کسانی که حالشان خوب است و کسانی که می‌خواهند حالشان خوب شود و شادمانند، زیباترین افراد و زیباترین اذهان در اطراف مقبره هستند. هیچ آدمی با قهر و عصبانیت در اطراف آنجا نمی‌بینید.جز گل و عشق در این مقبره چیزی نیست.

معلم با اشاره به لزوم تاثیرپذیری هترمندان از حضرت «حافظ» ادامه داد: اگر حد نهایت هنر این سرزمین حضرت حافظ است پس ما هم رفتاری منبعث از رفتار او داشته باشیم. حرف مان متعلق به همه زمان ها باشد..به منبعی متصل شویم که کرامتش کم نیست. حافظ تنها شاعری‌ست که وقتی از خودش تعریف می‌کند حیرت انگیز است. «صبحدم از عرش می‌آمد خروشی عقل گفت/ قدسیان گویی که شعر حافظ از بر می‌کنند»..همه شاعرها از خودشان تعریف کرده اند. ولی تا کنون شاعری دیده‌اید که اینگونه از خودش تعریف کند؟ یعنی حافظ می‌دانست که چه می‌گوید و می‌دانست که سخن‌اش برای روزگار آن روزها نیست. سخن‌اش تاریخ مصرف ندارد.

وی در پایان با اشاره به فیلم «کمال الملک» و یاد «علی حاتمی» گفت: به کمال الملک می گویند: شما دامن هنر را آلوده کرده اید. جواب می‌دهد: دامان هنر در این مملکت همیشه  آلوده بوده؛ از حافظ تا من! و واقعیت این است که دامان هنر اصیل در این مملکت هیچوقت آلوده نبوده و دامان کسانی که از قدرت و مقام‌شان سواستفاده کردند، آلوده بوده، چون هنرمندان اصیل سعی کرده‌اند که زندگی امروز را برای بشر امروز، قابل تحمل‌تر و دوست داشتنی کنند.

در پایان این مراسم، علی معلم از حاضران خواست دسته جمعی تولد «رضا کیانیان» را که با این مراسم همزمان شده بود، تبریک بگویند و بعد از آن «علیرضا قربانی»(برگزیده بهترین ترانه فیلم و سریال) آوازی را با اشعار سعدی خواند و به وی تقدیم کرد.

در این مراسم مسعود کیمیایی، اصغر فرهادی، پریسا بخت آور، داوود میرباقری، عبدالله اسکندری، خسرو دهقان، هیوا مسیح، جواد طوسی، مصطفی رستگاری، مرجانه گلچین، مهدی سلطانی سروستانی، مهراوه شریفی‌نیا، مهران برومند، سید محمد امامی، علیرضا قربانی، عباس بلوندی، محمود کلاری، نورا هاشمی، مهناز افشار، رضا عطاران، بابک حمیدیان، احمد احمدی، لاله اسکندری، فرامرز قریبیان پولاد کیمیایی، اندیشه فولادوند، گلاب آدینه، سیاوش اسعدی، علی اوجی، رعنا آزادی ور، بهاره کیان افشار، علیرضا خمسه، الهام حمیدی، نیوشا ضیغمی، رضا کیانیان ، امیر قادری، امیر حسین رسائل، علیرضا مجمع، مانی باغبانی، محمدرضا لطفی، دکتر حسین خطیبی، دانیال عبادی، حمید کریلی، هومن عشقی، سروش صحت، شهاب عباسی، کوهیار کلاری، محمدرضا علیمردانی و….حضور داشتند.