فرامرز قریبیان فیلم سینمایی «چشمهایش» را در سال ۱۳۷۸ کارگردانی کرد و پس از ۱۳ سال در آستانه هفتاد و یک سالگی «گناهکاران» را ساخته است. فیلمی معمایی و پرتعلیق که در نخستین روز جشنواره فجر روی پرده رفت و در سینمای رسانه و سینماهای مردمی از آن استقبال شد. با این بازیگر و کارگردان در غرفه سوره سینما در سینمای رسانه گفتگو کردیم.

شما سابقه همکاری طولانی با مسعود کیمیایی دارید،چقدر از تجربیات این فیلم‌ها در «گناهکاران»استفاده کردید؟ منظورم دقیقا صحنه‌هایی مثل صحنه ورود نسرین مقانلو به شرکت است، این نوع صحنه را در فیلم مرسدس هم دیده‌ایم.

فرامرز قریبیان: من فیلم «مرسدس» را ندیده‌ام و تماما از ایده‌های خودم در «گناهکاران» استفاده کردم. فیلم را بر اساس فیلمنامه سام ساختیم و در مورد برخی بخش‌ها نیز با ایده هایی که داشتیم تغییراتی دادیم.

عشقی که بین روانگر(رامبد جوان) و مرجان (بهاره کیان افشار) وجود داشت،اینقدر شکل نگرفته بود که روانگر را مجبور به ارتکاب چنین جنایاتی کند. درواقع در طول فیلم عشق بین این دو کاراکتر که مسبب این اتفاقات است خوب در نیامده.در این مورد عمدی وجود داشت؟

ما عمدا خواستیم کنکاشتی در روابط این دو نفر انجام نشود. درواقع اگر این اتفاق می‌افتاد داستان ضربه می‌خورد و تماشاگر آخر آن را حدس می‌زد.علاوه بر این داستان هم وارد گروه داستان‌های عامه پسند و کلیشه‌ای می‌شد و خب ما نمی‌خواستیم چنین اتفاقی در فیلم رخ دهد. مضاف بر اینکه اگر این کنکاش صورت می‌گرفت زمان فیلم هم طولانی تر می‌شد و این به ضرر فیلم بود.

وقتی فیلمی اینقدر پیچیده ‌است و همه در آن به دنبال قاتل می‌گردند،اگر تماشاگری بفهمد که قاتل کیست به همه می‌گوید و این موضوع آسیب رسان است،نظر شما در این مورد چیست؟

عمدی در مورد این بخش از داستان وجود داشت و مهم هم نیست. ما ایرانی‌ها عادت داریم که فیلم‌ها را برای هم تعریف کنیم. همیشه حتی اگر قصه هم لو برود باز هم تماشاگر لذت می‌برد.

فکر می‌کنید در اکران از «گناهکاران» استقبال شود؟

با توجه به تماشاگرانی که در اکران سینمای رسانه دیدم پیش بینی‌ام این است که اکران موفقی در پیش خواهیم داشت.