بازیگر فیلم‌های سینمایی «دهلیز» و «آسمان زرد کم عمق» حضور بازیگران تئاتر در سینما را اتفاقی مثبت دانست.

سوره سینما- محمد کارت: سعید چنگیزیان بازیگر تئاتر که دانش آموخته این رشته است. او تاکنون در نمایش‌های «کالیگولا» ،«۱۷دی کجا بودی» ،«به خاطریک مشت روبل»،‌ «کروکی» و … بازی کرده و توانسته خود را در مسند یک بازیگر مستعد و با استعداد ثابت کند. در دو سال‌ اخیر در چند فیلم سینمایی و سریال به ایفای نقش پرداخته است. با این بازیگر درباره حضورش در دو فیلم کارگردان‌های جوان سینمای ایران صحبت کردیم.

همکاری شما با بهرام توکلی برای بازی در «آسمان زرد کم عمق» چگونه شکل گرفت؟

سعید چنگیزیان: آقای توکلی اهل دیدن تئاتر است، پیش از این همکاری بازی من در تئاتر را دیده بود و با هم آشنایی داشتیم، بعد برای بازی در این فیلم از من دعوت کرد. کار با این کارگردان را چطور ارزیابی می‌کنید؟ همکاری بسیار خوب و هیجان انگیزی داشتیم و من واقعا از روند کاری و مدل فیلمسازی او لذت بردم.

وجه تمایز کارگردانی بهرام توکلی با دیگران در چه بود؟

او به کاری که انجام می‌دهد و بازیگری که انتخاب می‌کند اطمینان دارد. با تعامل صحیح بازیگر را آزاد می‌گذارد تا به درک درستی از شخصیتی که بازی می‌کند برسد. فضای کار در این فیلم با توجه به تک لوکیشن بودن آن بسیار گرم و صمیمی و در عین حال جدی و منسجم بود.

همکاری‌تان با بهروز شعیبی چگونه اتفاق افتاد؟

من پیش از «دهلیز» با بهروز شعیبی در فیلم تلویزیونی «دنیای بهتر» همکاری کرده بودم و نقش اصلی آن کار را به عهده داشتم. بعد از آن کار رفاقت و شناختی که از هم داشتیم منجر به همکاری مجدد در این فیلم شد.

در این فیلم‌ها نقش‌هایی کوتاه بازی کردید، حجم نقش برایتان اهمیت ندارد؟

واقعا برایم اندازه نقش مهم نیست. کارکردن با کسانی که نوع فیلمسازی آنها را دوست دارم برای من در اولویت قرار دارد. اما سعی می‌کنم هر شخصیتی که بازی می‌کنم تا جایی که می‌توانم صحیح و به اندازه آن را ارائه دهم.

تئاتر برای شما در اولویت کاری قرار دارد یا سینما؟

من از تئاتر شروع کردم و حدود ۱۵سال است که در این زمینه فعالیت داشته‌ام. روند زندگی‌ام تئاتری شده اما برایم نفس بازیگری مهم است و مدیوم خاصی برایم در اولویت قرار ندارد. بیشتر علاقمندم با افراد شایسته و کاربلد کار کنم.

چرا در زمینه سینما فعالیت کمتری داشته‌اید؟

هماهنگی و برنامه‌ریزی بین کار تئاتر و سینما بسیار سخت است اغلب زمانی که من سر کار تئاتری بودم در سینما پیشنهادهایی داشتم و گاهی آنها را از دست داده ام. اما زمانی هم شده که بیکار بودم اما پیشنهادی در سینما نداشتم. این ناهماهنگی که در این سالها بین کارهای تئاترم با کارهای تصویری پیش آمده باعث شده که فعالیت سینمایی و تلویزیون‌ام کمتر باشد. این قضیه اختیاری نیست. اما ارتباط و لذتی که در مواجهه با مخاطب تئاتر تاکنون حس کرده‌ام برایم بسیار شیرین است.

ورود بازیگران تئاتر به سینما به نظر شما دستاورد مثبتی برای سینمای ایران داشته است؟

تاکنون ثابت شده که حضور اهالی تئاتر در سینما به نفع ماهیت و پیشبرد کیفی سینما تمام شده است. ذات بازیگری و توان ایفای نقش در تئاتر شکل می‌گیرد. درسینما بازیگر کمتر فرصت تمرین و پیداکردن نقاط ضعف و قوت خود را دارد. اما در تئاتر با تمرین مداوم درک درست تری از خلق یک شخصیت پیدامی‌کند، سینما می‌تواند از نیروی بازیگران تئاتر برای بالابردن درجه کیفی بهره ببرد. بزرگان سینما از تئاتر شروع شروع کرده‌اند.

تفکری از طرف برخی اهالی سینما نسبت به بازی اغراق آمیز بازیگران تئاتر رایج است، از نظر شما چقدر این قضیه واقعیت دارد؟

کسانی که این تفکر را درباره بازیگران تئاتر دارند بسیار کم به تماشای آثار نمایشی می‌نشینند. مقوله بازیگری در سال‌های اخیر کاملا عوض شده است. روند و سیستم بازیگری در تئاتر امروز عوض شده و شخصیت پردازی و ارائه نقش روند جدیدی را پیدا کرده که تمایل زیادی به سمت بازی سینمایی دارد. اغراق در بازی‌ها کمتر دیده می‌شود و اغلب بسیار به اندازه و خط کشی شده بازی خود را روی صحنه ارائه می‌دهند. بازیگران تئاتر برای بازی در هر مدیوم اعم از تئاتر، سینما و تلویزیون با نقششان رفاقت می‌کنند. تئاتر به بازیگر هوش، تمرکز و توانایی بازی می‌دهد. بازیگران تئاتر در حال حاضر به وجوه تکنیکال سینما و بازی در آن مدیوم کاملا اشراف دارند و اغراق در آنها بسیار کم وجود دارد.

با دو فیلم در جشنواره فیلم فجر حضور دارید. فکر می‌کنید نقش‌هایتان استحقاق دریافت سیمرغ بازیگری مکمل را دارند؟

به این قضیه فکر نمی‌کنم. مهم برای من خود فیلم‌ها و کیفیت‌شان است تا زحمات تمام عوامل آن دیده شود و با مخاطب ارتباط خوبی برقرار کند.