بازیگر فیلم سینمایی «برف» تاکید کرد سینمای ایران برای ادامه حیات نیاز به قهرمان دارد.

سوره سینما- محیا رضایی: میلاد کیمرام ویژگی‌های یک ستاره را دارد. فیزیک مناسب، هوش بازیگری و صدای خوب امتیازهایی است که در نسل تازه وارد به سینما کمتر دیده می‌شود و او همه این‌ها را دارد. کیمرام از نخستین حضورهایش مقابل دوربین سینما مورد توجه قرار گرفت و در سال‌های اخیر با حضور در فیلم‌های سینمایی «ملکه»، «برف» و «خط ویژه» استعدادش را ثابت کرد. او در تلویزیون هم بازی‌هایی به یادماندنی داشته و در مجموعه «نابرده رنج» و «بچه‌های نسبتا بد» حضورش بیش از دیگر بازیگران در خاطر مانده است. با میلاد کیمرام درباره حال و هوای این روزها و فعالیتش در سینما صحبت کردیم.

میلاد کیمرام در شرایط فعلی سینمای ایران خود را در چه جایگاهی می بیند؟

میلاد کیمرام: حال سینما تازه روبه بهبودی است و شرایط که باشد میلاد کیمرام همه سعی‌اش را می کند تا با انتخاب های فکرشده تماشاگری که بازی او را همیشه زیر نظر دارد غافلگیر کند. جوایزی که در جشنواره‌های مختلف رقم خورد اگرچه برای من خوشایند بود، اما قطعا کافی نیست. من فقط ۲۸ سال دارم و راه زیادی پیش رویم است تا بتوانم خودم را ثابت کنم. هیچوقت از خودم راضی نیستم و می‌دانم باید بیش از این تلاش کنم، اما تاکید می‌کنم همه چیز تنها به من بستگی ندارد. برای رقم خوردن یک اتفاق بزرگ من جزئی از یک کل هستم و همه چیز باید دست به دست هم دهد تا یک فیلم آنطور که شایسته است دیده شود.

کارنامه بازیگری‌تان نشان می‌دهد در انتخاب حساسیت تان زیاد است که البته نتیجه بخش هم بوده.

شاید همین سخت گیری در انتخاب نقش و موقعیت باعث شد این اقبال را داشته باشم تا در هر فیلمی که بازی کردم دیده شوم و بتوانم جوایز مختلفی برای فیلم «ملکه» و «خط ویژه» دریافت کنم و از سریال تلویزیونی «بچه های نسبتا بد» و «نابرده رنج» بازخوردهای خوبی دریافت کنم، اما اینها باعث نمی‌شود بخواهم به همین حد بسنده کنم. در واقع من هنوز راضی نیستم و همیشه به دنبال نقشی نو و متفاوتم که بتوانم حرفی برای گفتن داشته باشم. هر چند که این اتفاق همیشه رخ نخواهد داد چون هیچ آدمی به خصوص در فضای فعلی سینمای ایران صد در صد تعیین کننده شرایطش نیست. من هم ازاین امر مستثنی نیستم. دیده شدن برایم مهم است اما شهرت عجیب و غریب جزو عاشقانه‌های زندگی من نیست.

بازیگری شما چه ویژگی‌هایی دارد که به این دیده شدن کمک می‌کند؟

من فقط تلاش می‌کنم دقتم را بالا ببرم و درست کار کنم تا بازی‌هایم در «ملکه»، «خط ویژه»، «نابرده رنج»، «برف» و «بچه های نسبتا بد» مثل هم نباشد و مطمئن باشم در دایره کلیشه ورود نکرده‌ام. در ذهنم افکار و دغدغه های زیادی دارم که می‌خواهم آنها را با انتخاب و درک درست و البته حضور کارگردان و یک تیم خوب به اجرا درآورم، چون معتقدم بدون کارگردان امکان ندارد هیچ بازیگری بتواند خوب بازی کند. سینما کار گروهی است و تک تک جزئیات در تولید یک محصول ارزشمند دخیلند. بازیگران ذهن خلاقی دارند و هنگام بازی ممکن است به هر سمتی پیش بروند این کارگردان است که می‌تواند بازیگر را به مسیر درستی از بازیگری هدایت کند.

با حساسیتی که نسبت به کارتان دارید حضور در فیلم یک کارگردان فیلم اولی ریسک نبود؟ قرار است در فیلم سینمایی «هاری» با امیراحمد انصاری همکاری کنید.

شاید، اما کار با فیلمسازان جوان را دوست دارم تجربه کنم، چون جسارتشان برایم قابل تامل است و از طرفی تعامل با آنها راحت است. این تعامل با کارگردانان باسابقه هم اتفاق می افتد اما جوانان به خاطر هم نسل بودن و داشتن حرف‌های مشترک زبان هم را بهتر درک می‌کنند. «هاری» را هم به همین دلیل انتخاب کردم چون کارگردانی جوان و جسور پشت کار بود که حرفی جدید برای گفتن داشت.

در ابتدای صحبت گفتید شرایط سینما رو به بهبود است. به نظرتان ریشه اصلی این ضعف از کجا نشات گرفته و چگونه می‌توان روند بهبود را سرعت بخشید؟

زمانی سینما بسیار مورد توجه بود چون قهرمان داشت. اما الان سینمای ما نه قصه دارد نه قهرمان. سینمای دنیا راجع به قهرمان حرف می‌زند. حتی بچه ۶ ساله سوپرمن و بت من و در دنیای کودکی‌اش قهرمان دارد. حذف این عنصر مهم از سینمای ایران لطمه بدی به فیلم‌ها وارد کرده است. سینما باید قهرمان داشته باشد تا مردم دلیلی برای سینما آمدن پیدا کنند. آنها باید روی پرده کاراکتری ببینند که در ذهن‌شان نفوذ کند و تا آخر قصه دنبالش بروند. خیلی کم می بینیم فیلمهایی که بدون قهرمان گل می‌کنند. در شرایطی که نه قصه خوب هست نه قهرمان نباید توقع داشته باشیم سینما از رکودی که در آن هست نجات پیدا کند.

به تازگی در چه فیلم‌هایی بازی کرده‌اید؟

به تازگی فیلم «صفر» ساخته مسعود یزدانی فر و تهیه کنندگی علیرضا اشکبوس را تمام کردم. این روزها درحال بازی در فیلم سینمایی «هاری» به کارگردانی امیر احمد انصاری هستم و سعی دارم طبق روالی که از ابتدا برای حرفه‌ام پیش گرفته‌ام کاری نو و متفاوت انجام دهم.