سوره سینما

پایگاه خبری-تحلیلی سینمای ایران و جهان

sourehcinema
تاریخ انتشار:۱۸ شهریور ۱۳۹۳ در ۱:۱۱ ب.ظ چاپ مطلب

خاطره داوودنژاد از عکاس و فیلمبردار قدیمی سینما/ کم‌کاری حسین ملکی حزن‌آور است

davood-nezhad

کارگردان فیلم تحسین شده «نیاز» خاطراتش از روزگار جوانی حسین ملکی فیلمبردار سینما را مرور کرد.

کارگردان فیلم تحسین شده «نیاز» خاطراتش از روزگار جوانی حسین ملکی فیلمبردار سینما را مرور کرد.

سوره سینما- حسین ملکی فیلمبردار قدیمی سینما در شانزدهمین جشن خانه سینما تجلیل می‌شود. علیرضا داوودنژاد که در فیلم «نیاز» با این فیلمبردار همکاری کرده، سابقه دوستی و رفاقتی دیرینه با ملکی دارد. داوودنژاد در این گفت و گوی کوتاه مثل همیشه شیرین و  با ذهنی آماده از روزگار سپری شده فیلمبرداری سخن گفت که زمانی با عکس‌هایش شهره بوده است.

علیرضا داوودنژاد به سوره سینما گفت : من حسین ملکی را از سال ۵۰ می‌شناسم و با او در استودیو «عصر طلایی» آشنا شدم. او آن زمان عکاس بسیار خوبی بود و هر چه می‌گذشت تهیه کننده ها برای کارهایش سر و دست می‌شکستند. برای عکس گرفتن سلیقه خاص خود را داشت و در واقع برای این کار میزانسن و نورپردازی می‌کرد. عکس‌هایی که ملکی می‌گرفت که تهیه کننده‌ها پیش از شروع فیلمبرداری عکس‌ها را به سینماهای شهرستان می‌دادند و برای فیلم سرمایه جذب می‌کردند.

وی در ادامه افزود: شاید حسین ملکی از اولین شنونده های داستان هایی بود که من قصد داشتم برای کار در سینما بنویسم و بسیار در بازی نقش ها و ایجاد میزانسن ها به من کمک می کرد. به این ترتیب بود که دوستی ما بتدریج عمیق شد، ضمن اینکه او از لحاظ اخلاقی بسیار مهربان و شیرین است و معاشرت با او همراه می شد با نشاط ، خنده و قهقهه هایی که از ته دل بر می‌آمد.

داوودنژاد ادامه داد: ملکی در مقابل هنرپیشه های تراز اول آن زمان مانند فردین ، ملک مطیعی و ایرج قادری و بسیاری دیگر آینه ای می‌شد و رفتارهای آنها را با طنز انتقادی برایشان نمایش می‌داد. در نتیجه گروه و خود هنرپیشه‌ها شاد می‌شدند و به شدت می‌خندیدند و به همین دلیل بود که به او لقب حسین آرتیست داده بودند.

کارگردان فیلم سینمایی «مرهم» در ادامه افزود: من فیلم‌هایی را پیش از انقلاب با او کار کردم و پس از انقلاب هم بعد از چند سال دوری وقتی می‌خواستم با فیلم «نیاز» به سینما بازگردم، با ملکی تماس گرفتم و از او خواستم عکاسی فیلم من را برعهده بگیرد، اما او از من خواست به جای عکاسی ، فیلمبرداری کار را انجام بدهد و چون پیش از آن فیلمبرداری نکرده بود، کمی مقاومت کردم .اما او با همان لحن مهربان و صمیمی و شیرین همیشگی از من خواست که به او اعتماد کنم. من هم پذیرفتم و او در «نیاز» به خوبی کار فیلمبرداری را انجام داد و به مرور تبدیل شد به یکی از فیلمبردارهای خوش دست و حرفه ای با فیلم های ماندگاری که در تاریخ سینمای کشور ثبت شده است.

وی با اشاره به توانایی ها و موفقیت های ملکی تاکید کرد: از بابت تمام افتخارات و موفقیت های او خوشحالم ، هر چند که به اعتقاد من او در حد توانایی ، استعداد و استحقاق خود ، بیش از اینها می‌توانست کارهای ماندگاری را برای سینما انجام دهد و اکنون هم توانایی این کار را دارد. عزلت و کم کاری حسین ملکی در واقع نمادی از بی سر و سامانی نیروهایی است که عمر خود را بدون هیچ آینده مطمئنی برای زندگی و کار و خانواده خود در سینمای ایران هزینه کرده‌اند. این بسیار حزن آور و غم‌انگیز است.