فیلم سینمایی «خانوم» تصویری باورپذیر از حضور زن در جامعه و خانواده ایرانی ارائه می‌دهد.

سوره سینما- تینا پاکروان پیش از آنکه برای نخستین بار روی صندلی کارگردانی بنشیند، پشت دوربین سینما فعال بوده. او البته سابقه بازیگری هم دارد و  در کنار فعالیت به عنوان مدیر تولید، دستیار کارگردان و مجری طرح گاهی مقابل دوربین رفته، فیلم کوتاه هم ساخته است. در نگاه اول شاید دامنه فعالیت‌های او آنقدر متنوع بوده که نمی توان خط و ربط مشترکی بینشان پیدا کرد. با «خانوم» اما سلیقه و دیدگاه پاکروان که نسبت به جایگاه زن محترمانه و ستایش آمیز است و درباره جامعه درست و منطقی عیان می‌شود. مشخص است سینماگری که پشت دوربین ایستاده صاحب دیدگاه و جهان بینی است، شرایط جامعه را می‌شناسد، آسیب پذیری زنان و رنج هایشان را می فهمد و البته از قدرت فراوان آنها برای تغییر شرایط و تاثیر بر مردان زندگی شان آگاه است. به نوعی می توان نگاه حاکم بر نخستین فیلم پاکروان، را شبیه و از جنس نگاهی دانست که رخشان بنی اعتماد در آثار به یادماندنی اش درباره زنان دارد. زنان فیلم های بنی اعتماد حتی اگر از طبقه فرودست باشند، قدرت اول خانه شان هستند. به یاد بیاورید نرگس (عاطفه رضوی) در «نرگس»، طوبی (گلاب آدینه) در «زیر پوست شهر»، نوبر کردانی (فاطمه معتمدآریا) در «روسری آبی». زنانی که مقهور شرایط سخت زندگی و قواعد نانوشته طبقه شان نمی شوند. زنانی که بلند نظر و قوی هستند، نشانه هایی از عشق، سرزندگی و شور زنانه را می توان در آنها دید. زنانی موثر برای حفظ کانون خانواده.

در «خانوم» همین نگاه را می توان پی گرفت. در اپیزود اول زن (شقایق فراهانی) با بزرگواری می‌کوشد خطای شوهرش (سیامک انصاری) را ببخشد و دوباره از نو برای حفظ زندگی اش گام بردارد. در اپیزود دوم زن (اندیشه فولادوند) با بیکاری و اعتیاد شوهرش مقابله نمی‌کند، او را به عنوان هنرمندی که دچار مشکلات شده می پذیرد، درک می کند و برای رفع بحران زندگی زناشویی اش تلاش می‌کند. در اپیزود سوم دوربین از طبقه مرفه و متوسط جامعه دور شده وارد منطقه پایین شهر می شود، جایی که مناسبات میان زن و شوهرها تغییر کرده، ابعاد دشوار زندگی رخ نشان می دهد. در این بخش، ایثار زن و تلاشش برای حفظ زندگی ارزش مضاعف می یابد چراکه زن (پانته آ پناهی‌ها) با نقص عضو و بیماری دائمی همسرش (امین حیایی) کنار آمده است.

فیلم قصه اش را بدون لکنت و ملال روایت می‌کند، به ارتباط میان شخصیت‌ها و خانواده‌ها فکر شده و این تمهید خوب از کار درآمده است. انتخاب بازیگرها قابل قبول است. پانته آ پناهی ها که در تئاتر بازیگری شناخته شده است، در نقش زنی رنج کشیده و محروم حضوری دلنشین دارد و بازی‌اش در یاد می‌ماند. انتخاب شقایق فراهانی، اندیشه فولادوند و اشکان خطیبی هم مناسب نقش ها است و به ویژه اپیزود دوم فیلم فضایی باورپذیر و واقعی دارد. «خانوم» نمونه ای از سینمایی است که در این سال‌ها به حاشیه رفته بوده. سینمایی که اگرچه دشواری‌های زندگی را نشان می دهد اما در تماشاگر ایجاد امید می‌کند و به ویژه به زنان یادآوری می‌کند که قدرت برتر زندگی مشترک هستند. فیلم به دلیل این تفکر شایسته توجه و قابل بررسی است. پاکروان به قصه گویی توجه کرده و اسیر کلیشه‌های رایج در نمایش شوربختی طبقه فرودست نشده است. فیلمش سرحال و یکدست است، تماشاگر را با خود همراه می‌کند و البته تصویری از جامعه امروز است. بدون این که اغراق و تصنع در آن باشد.

نمایش عمومی این فیلم از امروز چهارشنبه ۲۶ شهریورماه به سرگروهی سینما آزادی شروع می‌شود.