ابوالقاسم طالبی وظیفه سینماگران انقلابی و متعهد را انتقاد دلسوزانه و خیرخواهانه دانست.

سوره سینما- به گزارش روابط عمومی هفت، محمود گبرلو در آستانه هفته دفاع مقدس و دربرنامه هفت وِیژه سیزدهمین جشنواره  فیلم مقاومت با طرح سوالاتی به بررسی وضعیت سینمای دفاع مقدس پرداخت و اذعان داشت: چرا در سال هایی که همه به ساخت فیلم هایی با موضوع مقاومت و دفاع مقدسی همت دارند کمتر می شود فیلم های ماندگاری را در این سینما سراغ گرفت؟ چرا افرادی که همواره به تولید  تعداد کم فیلم در سینمای ایران نقد دارندو از بی توجهی و بی مهری مسئولان وقت سخن می گویند، نمی توانند برای طراحی افق های کیفی مطلوب در این سینما راه کارهای مناسب ارائه دهند؟ آیا در همه این سال ها جز تعداد انگشت شمار فیلم جذاب و تاثیرگذار و جریان ساز به فیلم مطلوبی که می تواند مخاطب داخلی را درگیر کند برخورد کردیم. آیا ما که مدعی هستیم که فیلم های دفاع مقدس باید بتوانند در جهان تاثیرگذار باشند ، به این آرمان جامه عمل بپوشاندیم؟

وی ادامه داد: برگزاری جشنواره بین المللی فیلم مقاومت که در آستانه افتتاح دور جدید آن هستیم بهترین فرصت است برای بحث برسر این موضوع که  چه موانعی بر سر راه ارتقای کیفی آثار سینمای مقاومت و دفاع مقدس وجود دارد و کدام راهکارما را سریع تر به اهداف استراتژیک می رساند. باید همه اهل تعامل و گفتگو باشیمو همدیگر را قبول داشته باشم.

در بخش دیگری از برنامه هفت پس از صحبت های محمود گبرلو، گزارشی در معرفی جشنواره سینمای مقاومت و بخش های مختلف آن، نحوه برگزاری، زمان و مهمان های آن نمایش داده شد.

ابوالقاسم طالبی از سینماگران نسل انقلاب است که در طی ۲۰ سال فعالیت سینمایی نه فیلم سینمایی و تلویزیونی را در کارنامه کاری خود دارد. طالبی در ابتدای صحبت های خود از نخستین کارها و نحوه ورود خود به عرصه تصویر گفت و بیان کرد:  در ابتدا فیلمساز بودم و که با جهانبخش سلطانی در تئاترهم کار می کردم  که از اعضای انجمن سینماگران جوان نیز بودم  و مدتی نیز با لاریجانی درعالم فرهنگ همکاری می کردیم و پس از آن در شورای نظارت فعالیت داشتم.

وی به عنوان یک فیلمساز سیاسی در خصوص ویژگی های یک فیلمساز سیاسی اظهار کرد:  برمدار سیاست بودن در واقع شناخت مکائد دشمن است  و تدبیر امور را سیاست گویند. در واقع فیلمساز سیاسی باید متوجه باشد که در پشت صحنه یک ماجرا چه چیزهایی در حال اتفاق است و آن را نشان دهد. البته مردم سیاست را و حتی برخی پشت صحنه های آن را خوب می شناسند.

کارگردان فیلم دست های خالی افزود:  بر این اعتقادم که همه فیلم ها به نوعی سیاسی است و کسانی که از سینمای ایدئولوژیک صحبت می کنند که آن را به نوعی به سینمای کمونیست متصل می کنند که اظهار می دارند باید از آن رهایی یافت و به سراغ سینمای آمریکا و لیبرالیسم رفت نیز باید متوجه این موضوع باشند. در واقع سیاست تعیین می کند که چگونه فیلم بسازیم. همان گونه که جمله هنر برای هنر نیز خود سیاسی است چرا که نشات گرفته و تحت تاثیر موقعیت زمانی و مکانی و  اینکه چه کسی حاکمیت داشته است گفته شده است.

وی ادامه داد: کسانی که بیان می دارند که سیاسی نیستند نیز به نوعی در حال در رفتن از زیر مسئولیت است. اینکه آدم ها همواره می خواهند خود را غیر از آنچه که هستند نشان دهند و در نظر گرفتن اقتضاعات زمانی و مکانی نیز در این میان خود یک نوع سیاست است. انسان مومن و متعهد دارای اعتقاد وقتی که در عرصه های مختلف  به خاطر اعتقادش معرفی می شود باید به خاطر همان اعتقادش بایستد و دفاع کند.

طالبی اذعان داشت: اگر سیاست، سیاست مومنانه باشد خود راآنچه که هست نشان می دهد اما وقتی که دوگانگی ایجاد می کند، نفاق در فرد و جامعه رشد می کند و این گونه می شود که آدم ها دو چهره پیدا می کنند.
کارگردان فیلم قلاده های طلا در بخش دیگری از صحبت های خود گفت: در رابطه با فیلمسازی، دو نوع فیلمساز انقلابی و ضد انقلابی داریم. که فیلمساز انقلاب بچه انقلاب است اما انتقاد نیز دارد و برای همین فیلم می سازد و براساس سیاست داخل نظام نقد می کند، نقدی برای اصلاح نه برای تخریب و برای شاد کردن دشمن. تا  بدین گونه مردم و سیاسیون چالش را متوجه شوند.

دومین بخش گفتگویی برنامه به علیرضا عاقل زاده؛ مدیر امور استان های جشنواره مقاومت اختصاص داشت. عاقل زاده در این بخش از گفتگو در خصوص برنامه های سیزدهمین جشنواره مقاومت در استان های دیگر گفت: این روزها در ستاد جشنواره نماد شب های عملیات است. چرا که نزدیک به شش ماه برنامه ریزی و فعالیت سخت و شبانه روزی داشتیم که نسبت به دوره گذشته چند گام بلند و تاثیر گذار برداریم.

وی ادامه داد: در تصمیمی که گرفته شد قرار بر این بود که جشنواره را به میان مردم ببریم که بنا به شرایط مکانی و زمانی در دوره های قبل امکانش نبود اما در این جشنواره نیز این تصمیم گرفته شد که با حضور در استان های مختلف این تصمیم عملی شود. که البته با این کار ما می توانستیم مخاطب سازی نیز کنیم.  در این دوره با صرف  دو سال برای برگزاری چنین جشنواره ای گمان نمی کردیم چنین استقبالی صورت گیرد آنگونه که ۲۷۵۰ نقطه در ۳۱ استان و ۴۰۰ شهر در مجامع عمومی و خصوصی از جمله دانشگاه ها و حوزه علمیه قم  برای اکران فیلم های جشنواره شکل گرفته است.

عاقل زاده در خصوص متولی جشنواره در شهرستان ها اظهار کرد: به خاطر گستردگی این جشنواره در استان ها و شهر ها به سمت سازمان هایی رفتیم که خیلی توانستند کمک کنند. سه سازمان در این میان وجود دارند ؛ سازمان بسیج هنرمندان که ۳۵۰ کانون در سراسر کشور را پوشش می دهد، سازمان بسیج دانشجویی که در ۵۰۰ واحد آموزشی و دانشگاهی این جشنواره را اجرا خواهد کرد و ۶۰۰ حوزه علمیه که آنها نیز می خواهند این جشنواره و اکران آن را به اجرا در آورند.

مدیراموراستان های جشنواره مقاومت در پایان گفته های خود بیان کرد: تنوعی که در این دوره از جشنواره وجود دارد بی نظیر است و به فراخور مخاطبین انواع نمایش ها را داریم و در جشنواره امسال بخشی به نام جلوه گاه نور وجود دارد که البته در جشنواره دوره قبل وجود داشت اما دراین دوره به گونه ای است که به فیلمسازان بسیجی اختصاص دارد که پیش از این گمان می کردند فیلم هایشان نمی تواند دیده شود اما آثار امسال نشان میدهد که با سایر آثار در بخش های دیگر می توانند رقابت تنگاتنگی داشته باشند.

اما بخش پایانی برنامه هفت ویژه جشنواره مقاومت به میزگردی با موضوع موانع رسیدن به کیفیت در سینمای دفاع مقدس با حضور رضا درستکار؛ منتقد و حبیب الله کاسه ساز؛ تهیه کننده اختصاص داشت.

در این میزگرد رضا درستکار در بیان دیدگاه خود گفت: وضعیت سینمای جنگ و دفاع مقدس وضعیتی منفک از سینمای کلی ایران نیست. چون سینمای ایران در یک وضعیت آشکارگری به سر برده است.بدین معنا که حقیقت گفته نمی شود و از اتمسفر رازدارگی تبعیت می کند.

وی ادامه داد: ژانر سینمای دفاع مقدس مهمترین ژانر سینمای ایران است که بیشترین مشکلات هم محورهمین است و نگرانی بزرگترین مشکل موجود است و وضعیت موجود را به هم می زند.چرا که گاه مشکلات و نگرانی هایی را که داریم با صدای بلند و فریاد مطرح می شود که آنها می خواهند روند طبیعی را بر هم زنند. در حالی که کشور ایران در حال حاضر به تدریج به سمت توسعه فرهنگی حرکت می کند و موقعیت جهانی آن نیز بهبود پیدا کرده است.

حبیب الله کاسه ساز از دیگر مهمانان میزگرد برنامه هفت بود که در ادامه صحبت های درستکار اظهار کرد:  سینمای دفاع مقدس همچون خود دفاع مقدس مظلوم واقع شده است. در واقع سینمای دفاع مقدس سینمای ملی ما است و هر چقدر به صورت درست بدان بپردازیم به سینمای ملی خود پرداخته ایم. ما هشت سال دفاع کردیم اما حق مطلب دراین سال ها گفته نمی شود.

وی گفت: گاه گفته می شود که این نوع سینما مخاطب ندارد اما باید گفت که اساسا مشکل اصلی سینمای ایران مخاطب است و ما از بخش خصوصی انتظار نداریم که فیلم های دفاع مقدس پرهزینه بسازد چرا که این نوع سیاست، به بی راهه رفتن است. چرا که ساخت فیلم های دفاع مقدس بدون حمایت دولت امکان پذیر نیست مگر در موارد خاص چون اخراجی های یک و دو که شرایط آن به گونه ای بود که هزینه خود را بر می گرداند.

درستکار در ادامه صحبت های کاسه ساز بیان کرد:  دولت در حوزه دفاع مقدس وقتی ورود و دخالت می کند و زمانی این نوع دخالت ارزشمند است که فیلمنامه، قصه و کارگردان خوب وارد شود در غیر این صورت نیز دولت همکاری نمی کند. اما آنچه که باعث وضعیت سینمای دفاع مقدس شد خود سینمای دفاع مقدس بود؛ سینمایی بدون جذابیت که به روز نیز نشد.تعبیر نادرستی وجود دارد که سینمای دفاع مقدس مطابق با جنگ و دفاع مقدس است که البته تعبیر غلطی است و مانع از آن می شود که این نوع سینما نقد شود.