علی خودسیانی معتقد است تغییر مدیریت بدون تغییر در تفکر و اندیشه هیچ کمکی به سینما و برنامه‌های کودک و نوجوان نمی‌کند.

خودسیانی نویسنده برنامه های کودک و نوجوان درباره کم کاری خود به سوره سینما گفت: در سال های اخیر سیاست ها عوض شده است. زمانی که فعال‌تر بودم برنامه سازان کودک افراد معقول تری بودند و هدفشان مشخص بود. چه دوره ما که برنامه سازانی مثل بیژن بیرنگ و مسعود رسام حضور داشتند چه قبل از ما زمانی که مرضیه برومند و دوستانش کار می کردند و همه افراد آن دوره به خاطر توجه به کار و حضور مدیریت درست برنامه ها رنگ و بوی دیگری داشتند. اما الان کار نیست. در واقع نوشتن همیشه هست اما کاری که بابت آن مزدی دریافت کنیم وجود ندارد. اسدالله اعلایی حدود بیست سال مدیر گروه کودک و نوجوان بود. در این سال ها با رویکرد و خط مشی مشخصی که وجود داشت تکلیف برنامه ها هم معلوم بود اما بعد از آن مدیریت ها در فواصل زمانی کوتاهی عوض شدند و هیچکدام آنطور که باید توجهی به این طیف از مخاطبان ندارند. شبکه دو با اینکه سالهاست به نام شبکه کودک و نوجوان شناخته شده است اما از خروجی برنامه ها مشهود است که چقدر نسبت به برنامه های کودک و نوجوان بی اهمیت شده اند. این مساله قطعا دلایل دیگری هم دارد. باید سرمایه و اندیشه ای که صرف برنامه سازی می کنند مختص کودک و نوجوان باشد.

نوسنده «دنیای شیرین» گفت: متاسفانه مدیریت جدید قدرت ریسک پذیری ندارند و از افراد جدید استفاده نمی کنند. الان چند سال است که گروه فیتیله در تلویزیون حضور دارد؟ این گروه جزو معدود برنامه هایی است که سرپا باقی مانده که البته بارها اذیت شده اند و با تماس های مردمی و تلاش خودشان هنوز هستند اما من مطمئنم عواملش با هزار و یک مشکل جنگیده اند و تا زمانی که در شبکه بمانند با چنگ و دندان باید شرایط را نگه دارند. تا زمانیکه مدیریت سلیقه بوده و بر اساس یک سیستم و سیاست درست نباشد گروه کودک پیشرفتی نخواهد کرد. زمانی که «شکرستان» با ساختاری متفاوت و موفق به تلویزیون آمد فضای کار کودک مسیر خوبی را در پیش گرفت اما انقدر محدودیت وجود دارد که بعید می دانستم کار به نتیجه برسد. قطعا سازندگان این اثر هم دردسرهای زیادی کشیده اند تا مثلا کاراکتر یک پیرزن با لهجه اصفهانی را نمایش دهند. زمانی که انیمیشن روی آنتن بود نگران بودم که کسی اعتراض نکند چرا لهجه اصفهانی ها را استفاده کردید و همان بلایی که سر «سرزمین کهن» امد برای این کار هم اتفاق بی افتد. ما هفتاد میلیون نظر مختلف داریم و همه را باید بایک مدیریت درست و معتقد به کار هدایت کنیم. قطعا هر برنامه ای که ساخته می شود شورای گروه و شبکه و معاونت سیما و ناظرین کیفی و پخش و … تایید می کنند تا تولید شود پس چطور ممکن است با اعتراض عده ای کار به توقیف کشیده شود؟

خودسیانی به بهانه اکران «شهرموشها ۲» در رابطه با شرایط فعلی سینمای کودک گفت: افرادی مثل مرضیه برومند تک ستاره های این ژانر هستند اما نباید فراموش کنیم که با یک گل بهار نمی شود امیدوارم «شهر موشها» بالاترین فروش سینما را بدست آورد. افرادی چون برومند تاثیرگذاران سینمای کودک هستند که با رفتن شان هیچ جایگزینی نیست. تغییری که با اکران این فیلم در سینمای کودک به وجود آمد متاسفانه دوره ای است و با رفتن فیلم تمام می شود. «شهر موشها» فروش خود را مدیون حس نوستالوژی است که به مخاطب ارائه می کند و حرف تازه ای برای سینمای کودک و نوجوان ندارد. خاطره بازی راه جبرانی برای آینده سینما کودک نیست. جشنواره کودک و نوجوان هم متاسفانه با همان سیاست غلط فیلم های جشنواره ای برگزار می شود. یعنی فیلم هایی که ساخته می شوند برای همان اکران جشنواره ای مناسبند و بعدا هیچ کجا قابلیت نمایش ندارند نجات سینمای کودک نیاز به برنامه ریزی دارد تا فقط مدیون یک نفر نباشیم. از زمان «خانه مادربزرگه» و «مدرسه موشها» فقط یک اسم داریم. جایگاه مرضیه برومند در سینمای کودک مثل جایگاه سیف اله داد و رسول ملاقلی پور در سینمای جنگ و دفاع مقدس است که نبودشان حقیقتا آزاردهنده است و جایشان را مگسانی گرفته که دور سینما جمع شده اند.

این نویسنده در رابطه با شرایط فعلی سینما گفت: تا زمانی که اندیشه و تفکر تغییر نکند تغییر مدیریت کمکی به سینما و تلویزیون نخواهد کرد. اتفاقات زیادی باعث شد سینما هشت سال در شرایط اسفناک به سر ببرد و فیلمسازان کاربلد ما مجبور شوند در کشورهای دیگر فیلم بسازند. خانه سینما تعطیل شد و عده ای به خواست شان رسیدند اما با تغییر مدیریت سینما داشت وضعیت ثابت و برقراری پیدا می کرد که افرادی از گروه پیش باز سنگ اندازی کردند و با مظلوم نمایی قاعده بازی را برهم زدند. چطور می شود کسی چهار کمدی جنگی هجو بسازد و بدون ممیزی فیلمش اکران شود و در شرایطی که نظر مثبتی از منتقدان و مردم نمیگیرد جزو فیلم های پرفروش محسوب شود. یا عده ای به بهانه هفته دفاع مقدس مظلوم نمایی  و فیلمسازان دیگر را نقد کنند یا پای مسئولین کشور را وسط بکشند. چرا کسی که در فیلم «چ» فریاد می زند تحمل مخالف را داشته باشید باید خودش برافروخته شود؟ خیلی امیدوار بودیم اوضاع سینما بهتر شود اما با روندی که این افراد پیش گرفته اند معلوم نیست آینده سینما چه می‌شود.

وی در باره آخرین فعالیت‌های خود گفت: به تازگی یک سریال ۱۳ قسمتی طنز برای شبکه استانی سمنان نوشتم که اواسط پاییز کلید می‌خورد. این سریال به کارگردانی حمیدرضا لوافی ساخته می‌شود و احتمالا چند بازیگر اصلی از تهران و سایر عوامل از استان سمنان انتخاب می‌شوند. علاوه بر این در حال نوشتن کتابی با نام فعلی «آغوش» هستم که بخشی از تاریخ معاصر را روایت می کند.