بازیگر مجموعه «در پناه تو» تاکید کرد در سال‌های اخیر به هیچ مراسم سینمایی دعوت نشده است.

سوره سینما – میثم محمدی: محسن زهتاب بازیگری را با تئاتر و از جامعه باربد آغاز کرد و سپس در نمایش‌های رادیویی فعال شد. او به تدریج کار خود را در تلویزیون دنبال کرد تا اینکه در سال ۱۳۳۵ با فیلم سینمایی «دزدان معدن» وارد سینما شد. زهتاب پس از آن در نمایش‌ها، فیلم‌ها و سریال های بسیاری بطور مداوم حضور پیدا کرد تا اینکه این روزها به طور کامل از صحنه بازیگری دور شده است و مدت هاست که پیشنهادی برای بازیگری ندارد و عشق خود را در صحنه تئاتر سینما شاهد دنبال می‌کند. با این شرایط و با انتقادهایی که به زبان می‌آورد، زهتاب همچنان با روحیه خوب به سوال های ما جواب می‌دهد.

آقای زهتاب در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟

محسن زهتاب: این روزها فقط یک نمایش کارگردانی کرده ام که در تئاتری در میدان شهدا روی صحنه است و در عرصه بازیگری در تلویزیون یا سینما هیچ کاری ندارم.

چه مشکلی ایجاد شده که شما به یکباره در صفحه تلویزیون و یا پرده سینما دیده نمی شوید؟

مشکل بزرگ از جانب سینمای ماست که متاسفانه تا یک بازیگر از سن ۵۰ سالگی عبور می‌کند با او قهر می کنند. تمام تمرکز فیلم ها روی بازیگران جوان است.

این ماجرا به چه دلیل است؟

خانه از پایبست ویران است و دنبال چرا و چه کسی گشتن فایده ای ندارد. گویی بعضی‌ها دوست ندارند که مردم سرگرم و شاد باشند، هر چند که در شعارهایشان مدام به این جریان اشاره می کنند. مشکلات مختلف باعث ضعف مضمونی و ساختاری آثار تلویزیونی و سینمایی شده است.

پس مسئولان فرهنگی را در این زمینه بیشتر مقصر می‌دانید؟

این یک طرف ماجراست. از سوی دیگر هم روابط در سینما و تلویزیون حاکم شده و هر کس آشنایان و بستگان خود را وارد عرصه کرده و در اصل فضا خانوادگی شده است. در نتیجه سطح کارها نزول پیدا کرده و داستان‌های پوشالی که فقط از لحاظ رنگ و لعاب متفاوت هستند ، ساخته می‌شوند. وقتی به تماشای آنها می‌نشینی انگار صد مرتبه آن فیلم را تماشا کرده‌ای.

اما خیلی ها معتقدند که سینمای ما نسبت به گذشته با تغییر مواجه شده و امروز شرایط متفاوت است؟

اگر با فروش «شهر موشها ۲» این اتفاق افتاده است که باید بگویم به قول قدیمی‌ها با یک گل شوره زار گلستان نمی شود. متاسفانه کسی به فرهنگ بها نمی‌دهد و ما از پایه با مشکل مواجه هستیم.ما باید در سال ۵۰۰ فیلم بسازیم که تعداد قابل توجهی از آنها مورد توجه قرار بگیرند و در این شرایط هم باید تعداد سینماهای کشور را افزایش بدهیم که اینچنین نیست و چند پردیسی که ساخته شده هم تعدادی فیلم پرفروش را به خود اختصاص می دهد. اگر این سینمای خوب است که من چیزی نمی‌توانم بگویم.

چند وقت است که شما در سینما فیلمی بازی نکردید؟

در سینما حدود ۸ سال است که بازی نکردم و در این مدت تعدادی تله فیلم برای تلویزیون داشتم ، اما در حال حاضر برای تلویزیون هم نمی شود کار کرد. همه چیز رابطه و آشنابازی شده و تهیه کننده ها باند خودشان را دارند و کارهای بی‌کیفیت و ضعیف را ارائه می کنند . مهم نیست که مردم خوششان بیاید یا نه و از طرفی هم برای کسی اهمیت ندارد که بازیگران بیکار باشند و یا از گرسنگی بمیرند. همین که یک عده خاص مشغول کار هستند برایشان کفایت می کند.

فکر می کنید راهی وجود دارد تا از این شرایط که شما به آن اشاره کردید عبور کنیم؟

عرض کردم که بزرگترین مطلب این است که بعضی مسئولان ما به سینمای اثرگذار علاقمند نیستند و در اصل با شادی و سرگرمی و تولید آثاری با محتوای خوب مخالف هستند و فقط شعار می دهند.

راجع به تئاتر هم شرایط به همین منوال است؟

تئاتر هم همینطور است. تعدادی جوک را بازی می کنند، ترانه می‌خوانند و  هر کاری که دلشان می‌خواهد به نام نمایش اجرا می‌کنند. به هیچ وجه به مسائل مهم جامعه توجه ندارند و جالب است که از این نمایش ها حمایت زیادی هم می‌شود.

اینکه پیشنهادی برای بازیگری ندارید یک طرف ماجراست، اما مدت های زیادی است که شما را در محافل هنری و مراسم مختلف نمی بینیم. ارتباط شما با همکاران به چه صورت است؟

متاسفانه بیشتر محافل هنری ما هم با همین ارتباطات مسموم شده است و به ظاهر هیچ حرف مشترکی میان من و دوستان وجود ندارد.از طرفی در ۳۵ سال گذشته من به هیچ جشنواره ای دعوت نشده‌ام ، در صورتی که حداقل ۱۰ اثر از من در این جشنواره ها حضور داشته است. این دعوت نشدن هم به آن دلیل است که من حرف دلخواه آقایان را نمی زنم و حقیقت را می گویم و شرایط به گونه ای است که انگار در سازمان سینمایی محسن زهتاب را نمی شناسند.

البته در مراسم مختلف سینمایی و تئاتری ما شاهد حضور اشخاص بسیاری هستیم که هیچ قرابتی با سینما و تئاتر ندارند.

بله. افرادی در این مراسم حضور دارند که هیچ کدام عضو خانواده سینما نیستند و رابطه ای با این حرفه ندارند. این نکته را هم یادآوری کنم که یک سال آقای حسین جعفری یکی از مدیران تئاتری از من پرسید که چرا در همین مراسم مربوط به جشنواره ها حضور ندارم که من در پاسخ گفتم دعوت نشده ام .فردا بلیتی به دست من رسید که بعد فهمیدم از سهمیه رفتگران محترم شهرداری بوده که به من دادند. خوب با این شرایط هر کسی باشد منزجر و دلزده می‌شود ، اما من نشدم و هنوز با روحیه خوب به زندگی شخصی و کاری خودم ادامه می‌دهم.

در مورد نمایشی که از شما روی صحنه است بیشتر توضیح بدهید؟

اسم این نمایش «چند بعلاوه یک» است که من کارگردانی آن را بر عهده دارم و شهرام مسعودی هم در آن به ایفای نقش می پردازد و در قالب کمدی اجرا شده و از قصه خوبی برخوردار است. از موسیقی هم در حد نیاز کار استفاده شده و در واقع مانند بسیاری از کارها کنسرت اجرا نمی کنیم. این نمایش در سینما شاهد میدان شهدا اجرا می‌شود، اما متاسفانه از هزاران نفری که برای تماشای فیلم به آنجا مراجعه می‌کنند ۳۰ نفر هم برای تماشای این نمایش نمی‌آیند، به این دلیل که در آن منطقه با فرهنگ تماشای تئاتر آشنا نیستند و حمایت‌هایی هم برای تبلیغات مناسب صورت نگرفته است.

شما اقدامی برای دریافت حمایت کرده‌اید؟

شک نکنید که این حمایت ها را به عوامل نزدیک به خودشان و در واقع نورچشمی‌ها می‌دهند. تا زمانی که در یک دسته و گروه نباشی حمایتی از تو نمی‌شود.