بازیگر فیلم سینمایی «دل بیقرار» بی‌توجهی به سینماگران مستقل را یکی از معایب جشنواره فیلم فجر دانست.

نازنین فراهانی بازیگر فیلم سینمایی «دل بیقرار» درباره این فیلم به سوره سینما گفت: من در این فیلم نقش زنی را بازی می‌کنم که در زلزله رودبار فرزندانش را گم می‌کند. این نقش را در دو مقطع سنی جوانی و میانسالی نشان می‌دهیم که هر دو مقطع را خودم بازی می‌کنم.

فراهانی افزود: فیلمنامه را که خواندم از کاراکتر خوشم آمد. در مقوله بازیگری چالش زیادی برای من داشت. دورخوانی زیادی نداشتیم. بیشتر تمرینات سر صحنه انجام می‌شد. عمده بازی من با دو کودک و بیشتر در تنهایی بود. در سکانسی کوتاه در پایان فیلم با شهره قمر و کوروش تهامی بازی داشتم.

 بازیگر «صداها» از منظر یک فیلمنامه‌نویس درباره کلیت فیلمنامه «دل بیقرار» گفت:  زمانی فکر می‌کردم همه چیز با هم به یک کلیت موفق ختم می‌شود. اما الان فکر می‌کنم گاهی باید از ایده‌آل‌هایت فاکتور بگیری. اگر کارگردان از من به عنوان فیلمنامه‌نویس در مورد فیلمنامه نظر بخواهد حتما نظراتم را از منظر یک فیلمنامه‌نویس ارائه می‌دهم. راجع به این فیلمنامه هم نظراتی داشتم. این فیلمنامه می‌توانست به کیفیتی بهتر از آن چیزی که هست برسد. تلاشم را به عنوان بازیگر در این فیلم کردم.

وی افزود: من در فیلم دیگری به اسم «مهمانی کامی» به کارگردانی علی احمدزاده هم بازی کردم که متأسفانه در بخش مسابقه فیلم اولی‌ها پذیرفته نشد. به جرأت می‌توانم بگویم که این فیلم حاصل تلاش یک گروه حرفه‌ای است و حاصل تلاش چند ساله کارگردان برای ساختن فیلم اول. بازی‌های این فیلم همه یکدست و قابل توجه بودند. نپذیرفتن این فیلم در جشنواره فیلم فجر باعث تعجب است.

فراهانی گفت: فکر می‌کنم جشنواره فیلم فجر به دلیل دولتی بودنش به شکل غیر استاندارد عمل می‌کند. ای کاش جشنواره‌های خصوصی معتبر در کشور داشتیم که فیلم‌های خوبی که مورد پسند جشنواره فجر واقع نمی‌شوند در جایگاه معتبر دیگری با مخاطب حرفه‌ای و منتقدان روبه رو می‌شدند.

این بازیگر افزود: جشنواره فجر با تمامی انتقاداتی که از آن می‌شود تنها تریبون فیلمسازان و اهالی سینماست که می‌توانند کارشان را ارائه دهند و دیده شوند. هر سال جشنواره فجر نسبت به تعدادی از فیلم‌های خوب کم‌لطفی و کم‌توجهی دارد و توجه عادلانه‌ای به فیلم‌های مستقل ندارد. فیلمسازانی مثل علی احمدزاده که با وجود همه بی‌توجهی‌ها فیلم می‌سازند و سرمایه‌های هنگفت دولتی هم ندارند فقط دارند با عشق کار می‌کنند. در هر شرایط هر چند ناامیدکننده هنرمندان کار خودشان را ادامه می‌دهند چون عاشق حرفه‌شان هستند.