کارگردان فیلم «قندون جهیزیه» از علاقه‌اش به سینمای علی حاتمی و فیلم «مادر» صحبت کرد.

علی ملاقلی‌پور به سوره سینما گفت: «قندون جهیزیه» را در ۴۵ جلسه فیلمبرداری کردیم و کارمان حدود یک ماه قبل تمام شد. این روزها آخرین مراحل تدوین را می‌گذراند. اولین تجربه سینمایی ام، درون مایه اجتماعی دارد با رگه هایی از طنز و تلاش کرده‌ایم به هر قیمتی مخاطب را نخندانیم. در روایت ما، هر جا که می طلبید نکته طنازانه‌ای بگنجانیم، گنجاندیم و ابدا اینگونه نبود که محور فیلم، خنده و شوخی باشد. قصه ما درباره زن و شوهر جوانی است که موعد اجاره خانه آنان به پایان رسیده و مرد در تلاش تمدید کردن آن است، با اینکه پولی ندارد. نگار جواهریان و صابر ابر نقش‌های اصلی را ایفا کرده‌اند و اکبر عبدی و افسانه چهره‌آزاد در مرتبه بعدی قرار می گیرند.

وی درباره انتخاب بازیگران خود گفت: اقتضای قصه این بود که به سراغ بازیگران جوان برویم و تأکید خود من این بود کسانی را انتخاب کنم که باورپذیر باشند و مخاطب بپذیرد که آنان، زن و شوهری متعلق به طبقه متوسط و رو به پایین جامعه هستند که تلاش می‌کنند زندگی خود را سر پا نگه دارند. ما در قصه، گذشته و حالی را هم برای شخصیت هایمان تعریف می‌کنیم که بازیگری سهم زیادی در مقبول بودن آن دارد. به همین جهت در انتخاب بازیگران خیلی دقت به خرج دادم. حالا هم فکر می‌کنم خروجی خوبی حاصل شده، هر چند که بازیگر در هر فیلمی می‌تواند سهم بسیار زیادی داشته باشد و این تنها مختص به کار من نیست. «قندون جهیزیه» هم یک فیلم رئال است و من برای دور بودن از لوس بودن یا لوث شدن موقعیت باید افراد مجرب را دعوت می کردم.

فرزند مرحوم رسول ملاقلی پور همچنین درباره اینکه قصه فیلم خود را چگونه نوشته است، افزود: هر فیلم در حقیقت آینه فیلمساز است و او اگر زندگی خودش را زیر ذره‌بین قرار نداده باشد، حتما واقعیتی از روزگار اطرافیانش را برای نوشتن در نظر گرفته است. قصه «قندون جهیزیه» هر چند که یک مصداق موردی و مشخص ندارد، اما بازتابی از اجتماع امروز است. حتی اگر به فیلم هایی با فیلمنامه‌های اقتباسی هم توجه کنیم، می بینیم که فیلمساز با ذهنی پر شده از حقایق اطراف، از میان داستان های مکتوب موجود، دست به انتخاب زده است. اصلا به همین دلیل هم هست که گاهی می بینیم چند قصه شبیه به هم در می آید، چون اساس و ریشه همه قصه ها، همین اجتماعی است که برای همه آشناست.

علی ملاقلی پور در پاسخ به این سوال که آیا از سبک فیلمسازی پدر خود الهام گرفته گفت: اگر کارنامه مرحوم ملاقلی‌پور را مرور کنیم، می‌بینیم فیلم من نه به لحاظ موضوعی و نه از نظر ساختاری شباهتی به آثار او ندارد، اما آموخته های من از ایشان چیزی نیست که انکار شدنی باشد. به هر حال من در برخی فیلم های پدرم دستیار سه بودم و ناخودآگاه تأثیراتی از کار او گرفته ام. شاید این تأثیرات برای مخاطب چندان محسوس نباشد، اما خودم می دانم که در چه مواردی درست مثل ایشان رفتار می کنم. حالا هم نمی دانم ورودم به سینما با ماندگاری من همراه خواهد بود یا نه، تنها می دانم هر کارگردانی پس از مرگ فقط چند فیلم معدود دارد که مردم با شنیدن نام او، آن آثار را به یاد بیاورند، مانند «میم مثل مادر».

این کارگردان جوان افزود: سینما همیشه سخت بوده است. در  ۱۵ سالی که مشغول به این حرفه هستم فهمیده ام این هنر-صنعت، تلاش زیادی می طلبد. برای تأثیرگذار بودن باید بسیار کوشید تا وقتی که دیگر عمر یا توانایی جسمانی تو را از کار کردن باز داشت، فیلم های شاخصی داشته باشی که معرف تو برای نسل های بعد باشند. مثلا چه کسی است که علی حاتمی را در ذهنش با فیلم «مادر» الصاق نکرده باشد؟ حاتمی یکی از فیلمسازانی است که من از او الگو می گیرم و آرزو دارم روزی فیلمی بسازم که قدرت و ماندگاری «مادر» را داشته باشد.  البته یکی دو نفر دیگر هم هستند که ترجیح می‌دهم اسم نبرم، اما چیزی که باعث شده آنان را دنبال کنم، فضای در هم تنیده فرم و ساختار در سبک کاری آنهاست و همچنین صاحب اندیشه بودن شان و اینکه خیلی سخت از یک پلان راضی می شدند و به سراغ بعدی می رفتند.

ملاقلی پور در پایان گفت: بعد از «قندون جهیزیه» عجله ای برای ساختن فیلم بعدی ندارم. باید مطالعه کنم و داشته های خود را افزایش بدهم و با دست پر به سراغ ساخت فیلم بعدی ام بروم. چطور امکان دارد کارگردانی زود به زود فیلم بسازد و خوب هم از آب در بیاید؟ من این فیلم را برای تماشاگر ساخته ام و امیدوارم طوری باشد که مخاطب بتواند آن را به دیگران هم پیشنهاد بدهد.

علی ملاقلی‌پور در فیلم‌های سینمایی «اینجا بدون من»، «سیزده»، «آزادی مشروط» و … دستیار کارگردان بوده و اولین ساخته سینمایی او به شرط پذیرش، در جشنواره سی و سوم فجر رونمایی می‌شود.