نیاز به تولید آثار فاخر مذهبی در سینمای ایران همچنان وجود دارد، اما برای این نیاز سرمایه‌گذاری و برنامه‌ریزی نمی‌شود.

سوره سینما – تولید فیلم و مجموعه درباره ائمه معصومین (ع) و پیامبر اکرم ص) به دلیل دشواری های مختلف ساده نیست. طبیعی است که حساسیت هایی که نسبت به بزرگان دین اسلام (ص) و به ویژه امامان شیعه و حضرت محمد (ص) وجود دارد بسیاری از فیلمسازان را برای ورود به این حوزه دچار تردید می کند. اما به نظر می رسد هر سال می توان انتظار داشت که برخی از منابع مالی سینمای ایران صرف ساختن اثری فاخر درباره این بزرگان شود.

جالب است که فیلم سینمایی «محمد» (ص) ساخته مجید مجیدی سهمی از بودجه معمول سینما ندارد، حتی «روز رستاخیز» به کارگردانی احمدرضا درویش نیز از بخش دولتی بودجه ای دریافت نکرده است، تولیدات فاخر بنیاد سینمایی فارابی به عنوان مهمترین مرکز تولید فیلم در ایران، به آثاری چون «استرداد» و «فرزند چهارم» اختصاص یافته و در دل این سینما که اعضایش با مشکلات و بحران های مالی فراوان روبرویند، پروژه هایی ساخته می شود که چند برابر روند معمول دستمزد به بازیگران و عواملش پرداخت می شود، تعداد این فیلم های میلیاردی در چند سال گذشته کم نبوده، به زودی یکی از جنجالی ترین فیلم های سینمای ایران «لاله» کلید می خورد، فیلمی که آمار هنگفت دستمزدها و بودجه اش نشان از آن دارد که بودجه تنها حلقه مفقوده سینمای ایران نیست و شاید بهتر باشد بگوییم عزمی برای تولید فیلم درباره ائمه وجود ندارد.

در ایام رحلت پیامبر اکرم (ص)، شهادت امام حسن (ع) و شهادت امام رضا (ع) هستیم، خوراک فرهنگی یک کشور شیعه در این ایام چیست؟ جز برنامه های تلویزیون که بیشتر به مجالس سخنرانی و ذکر مصیبت اختصاص دارد و احتمالا پخش چندباره فیلم دریادماندنی «محمد رسول الله» به کارگردانی مصطفی عقاد و بخش هایی از مجموعه «ولایت عشق» و «تنهاترین سردار» هر دو ساخته مهدی فخیم زاده. این است همه پتانسیل های بصری سینما و تلویزیون ایران، آنهم در روزگاری که رسانه سینما بیشترین تاثیرگذاری و جذابیت را دارد.

به نظر می رسد با وجود مشکلات و حساسیت هایی که برای تولید یک اثر فرهنگی تصویری درباره ائمه، پیامبر گرامی مسلمانان و حتی حوادث و وقایع بزرگ تاریخ شیعه وجود دارد، همان طور که درباره مجموعه «مختارنامه» هم این حساسیت ها به حذف بعضی سکانس ها انجامید، باید با دلسوزی و تعهد بیشتری در این زمینه فعالیت کرد. تصویر و سینما امروز بستری مناسب فراهم می کند تا تاریخ روایت شود و ما معمولا از این امکان بزرگ استفاده نمی کنیم، در حالی که فیلمسازان بسیاری تمایل به ساخت آثار مذهبی و تاریخی دارند و حتی گام های نخست برای تولید چنین آثاری را برداشته اند اما دریغ که نبود حمایت کافی و اعمال محدودیت ها مانع فعالیت آنها شده است.

با درک حساسیت ها درباره ساخت آثاری درباره معصومین (ع) اگر نگاهی به تولیدات سینما و تلویزیون در این باره داشته باشیم متوجه می شویم که سینماگران ایرانی امانتداران خوبی در روایت مظلومیت شیعه بوده اند: مجموعه های «امام علی» (ع)، «ولایت عشق»، «تنهاترین سردار»، «معصومیت از دست رفته»، «مختارنامه»، فیلم های سینمایی «قدمگاه»، «عصر روز دهم»، «ملک سلیمان» و … توانایی های سینماگران ایرانی برای ثبت بخش های مختلف تاریخ اسلام را نشان داده اند، اما برای تولید اثری فاخر درباره اسلام بیش از ارقام میلیاردی و خبرسازی نیاز به همت و تعهد است، امتیازهایی که مدیران سینمایی باید برای سینماگران فراهم کنند.