جشنواره سینماحقیقت از آنجا که بستر بروز خلاقیت و نبوغ فیلمسازی است، مهم و ارزشمند است.

سوره سینما – میثم محمدی: هشتمین جشنواره بین المللی سینما حقیقت تا ساعاتی دیگر برگزیدگان خود را معرفی می‌کند. رویدادی که حالا پس از گذشت سال‌ها به طور قطع تبدیل به پایگاه اصلی رقابت میان مستندسازان تبدیل شده است و هر سال بسیاری از فیلمسازان این حوزه برای ابراز دغدغه های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و … چشم خود را به این مسیر دوخته و آثارشان را روانه سینما حقیقت می کنند.

اما هشتمین دوره این جشنواره حال و هوای دیگری داشت . در واقع می توان گفت سینما حقیقت امروز به بلوغی رسیده که نوید آینده ای درخشان تر را نیز می دهد .آثاری که در این دوره به نمایش در آمد باز هم نکته ای را به بدنه سینمای ایران گوشزد کرد و آنهم غلبه اندیشه پویا و خلاقانه جوانان مستعد در حوزه فیلمسازی بر الگوهای قدیمی و مستعمل بود . فیلمسازانی با نگاه جستجوگر و تحلیل گر که به راحتی در لایه های عمیق جامعه نفوذ می کنند و با بکارگیری صحیح از ابزار سینمایی ، تشخصی بیش از پیش را به این هنر می دهند.

برخورداری از ایده های بکر و هدفمندی در ساختار و روایت ، ویژگی هایی بود که در بسیاری از فیلم های هشتمین دوره جشنواره سینما حقیقت به چشم می‌خورد. این ویژگی‌ها به قدری نمایان بود که امتیازی هم برای هیات انتخاب جشنواره به بار می آورد که در گزینش خود دقت نظر بالایی داشته اند. حالا باید جشنواره سینما حقیقت را یک الگوی سالم برای برگزاری جشنواره هایی دانست که بدون هیچ دستاوردی در طول سال برگزار می‌شوند و فقط و فقط در جهت پیشبرد اهداف سازمانی و ارگانی گروهی خاص ، عناوین و بخش‌های خود را برمی‌گزینند.

مدیریت صحیح در دوره های گذشته و امروز که البته بی شک نقایصی را نیز در درون خود از لحاظ سخت افزاری و برنامه های جنبی و بخصوص سویه بین المللی دارد ، منجر به تثبیت جایگاه این جشنواره شده است و باید مسیر را با قدرت مضاعف دنبال کند . مسیری که تاثیری مستقیم بر نسل سازی در سینمای کشور دارد و افراد با انگیزه های فراوان تمام انرژی و پتانسیل و دانش خود را به کار می گیرند تا توانایی های بالقوه خود را به فعلیت رسانده و اثبات کنند . اما یکی از تاسف انگیزترین نقاطی که هنوز هم به صورت متمرکز و جدی به آن پرداخته نمی شود و متولیان امر سینما و ارگان های مرتبط در ایجاد فضای آن دخیل هستند ، بحث اکران گسترده آثاری است که به واقع ارزش تماشا و تامل و بررسی های کارشناسانه را دارند و باید در این جهت اهتمام بیشتری ورزید. به طور ویژه سازمان صدا و سیما که این روزها مدیریتی جدید را به خود می بیند ، باید این بحث را بطور ویژه بررسی کرده و برای دستیابی آثار مستند به مجرایی برای ارتباط نزدیک تر با مخاطب جامعه توجه بیشتری به خرج دهد .چرا که سینمای مستند پیوندی ناگسستنی با حقایق و مشکلاتی دارد که به راحتی نمی توان از آن آگاهی پیدا کرد و زبان مستند در جایگاه خود گیراتر و به نوعی نفوذپذیر تر است و می تواند آیینه شفاف تری از جامعه و محیط پیرامون باشد.

سینمایی که سالهاست شرافت و صداقت را اصل قرار داده و روزنه ای برای نفوذ و ماندگاری افرادی با نگاههای منفعت طلبانه و ریاکارانه ندارد و به سرعت چنین طیف هایی را به خارج از گود هدایت می کند . از طرف دیگر نیز گروه سینمایی «هنر و تجربه» نیز در مقاطع بسیاری می تواند ، مجرای دیگری باشد برای مواجهه آثار شاخص مستند با مردم جامعه که هنوز نتوانسته اند و شاید بهتر است بگوییم ، امکانش فراهم نشده تا با این قالب موثر در سینما ارتباط عمیقی برقرار کنند. هر چند که گروه «هنر و تجربه» چنین اقدامی را با اکران چند اثر از سینمای مستند تایید کرده است ، اما می‌بایست به گسترش آن اندیشید که البته یکی دیگر از مشکلات موجود بر سر راه تحقق چنین جریانی ، کمبود سالن های سینماست که فقط مرتبط با سینمای مستند نیست و فضای کلی این هنر نیازمند افزایش و تجهیز آنها است.

به هر رو هشتمین جشنواره بین‌المللی سینما حقیقت با انرژی بالایی آغاز شد و تا لحظات پایانی هم سیر صعودی داشت و مخاطبان و اکثریت حاضران را راضی نگه داشت تا هنرمندان و فیلمسازان و حتی اصحاب رسانه بیش از گذشته این اتفاق فرهنگی را ارج بنهند تا شرایط برای دستیابی به فستیوالی با استانداردهای جهانی فراهم شود و سینمای مستند که امروز دیگر از سایه سنگین سینمای داستانی خارج شده و همچون گذشته مهجور نیست، با همین الگوی جدید و هدفی متعالی تر راه را ادامه دهد تا در آینده حقایقی روشن از فرهنگ و اجتماع را در دل خود جا داده و آن را با تکیه بر دانش و آگاهی جوانان خلاق و تیزبین در قالب زبان سینما به جامعه انتقال دهد.