رضا مقصودی با فیلم سینمایی «از رییس جمهور پاداش نگیرید» به کارگردانی کمال تبریزی بعد از چند سال دوری به سینما می‌آید.

مقصودی در رابطه با فعالیت‌های اخیر خود به سوره سینما گفت: به خاطر مشغله‌های شخصی و درگیری هایی که در کانون فیلمنامه نویسان دارم کمتر فرصت می‌کنم فیلمنامه بنویسم. ضمن اینکه بعد از چند سال فیلم «از رئیس جمهور پاداش نگیرید» که پیش از این با نام «پاداش» رسانه ای شده بود با نام قبلی خود روی پرده خواهد رفت. این فیلم سال ها در دولت قبلی اجازه اکران نداشت، اما مساله نمایش آن این اواخر حل شد و به زودی اکران می شود.

این نویسنده ادامه داد: در یکی دو سال اخیر سینما هم از نظر تولید و هم جذب مخاطب شرایط بهتری پیدا کرده است. به خصوص در سینمای کمدی فیلم هایی که صرفا به منظور خنداندن مردم ساخته می‌شود تا حدی موفق عمل کرده اند اما اینکه در این ژانر بتوانند حرفی هم برای گفتن داشته باشند آثار کمی تولید شده است. اعتقاد ندارم که در فیلم‌های کمدی باید سخنرانی فلسفی را گنجاند اما به نظرم باید بعد از خنداندن یک دو حرف هم برای گفتن داشت. «لیلی بامن است» در شرایط خاص سیاسی و اجتماعی زمان خود توانست به موفقیتی دست پیدا کند تا به یک نیاز دوطرفه پاسخ دهد.

وی افزود: از طرفی جای خالی این نوع بیان درجامعه سینمایی زمان خود خالی بود و طرف دیگر نگاه فرهنگی مردم تا حدودی تغییر کرده بود و نیاز چنین اثری احساس می‌شد. این اتفاق خیلی کم رخ می دهد و خودم هم تصو نمی کردم چنین استقبالی را شاهد باشم اما چیزی که همیشه مد نظر داشتم اینکه هیچوقت نخواستم مردم را به هر قیمت بخندانم. سال هاست فیلم های کمدی زیادی در رابطه با جنگ ساخته می شود اما ارزش محتوایی ندارد. طبیعتا اولین وظیفه آثار کمدی خنداندن مردم است اما از وقتی که سینمای جنگ هم با مقوله طنز همراه شده کمتر به چشم می خورد فیلمی ساخته شود که در حدو اندازه دفاع مقدس باشد و منزلت آن را به درستی حفظ کند. طی این سال‌ها دیدن فیلم «ضد گلوله» برایم خالی از لطف نبود و به نظرم توانسته بود طنز را به خدمت بگیرد و اثری در خور و درعین حال جالب توجه را به سینما ارائه دهد. در رابطه با شباهتی که رسانه‌ها بعد از اکران «ضدگلوله» با «لیلی بامن است» اشاره کردند به نظر من این دو فیلم کاملا مستقل هستند و تصور درستی نیست بگوییم «ضدگلوله» تحت تاثیر «لیلی با من است» بود.

مقصودی گفت: قرار دادن کاراکتر در موقعیتی که از جنس او نیست باعث ایجاد فضای طنز می‌شود و این ابزار کمدی است که می تواند در هر ژانری اتفاق بیفتد. همانطور که می‌دانید هشت سال دفاع مقدس که ایرانیان تجربه کردند فضایی هاص تر از جنگ هایی داشت که در دنیا اتفاق می افتاد. در این دو اثر هم حضور آدم های شهری که اصلا شبیه جنگ نبودند و روحیه خاص خودشان را داشتند در فضای جبهه باعث می شود با ماجراهایی مواجه شوند که در عین سختی خنده آور است. این تکنیک در سینمای غرب به کرات در ژانرهای مختلف استفاده شده و همیشه هم جواب داده است اما چون در کشور ما خیلی کم این روش به کار گرفته می شود این تصور را به وجود می‌آورد که دو فیلم به خصوص در یک ژانر شبیه هم هستند. این اتفاق در فیلمنامه «رویای مارسل» هم رخ داده است کاراکتر اصلی در شرایط نامتعارفی قرار می‌گیرد که از جنس او نیست. این فیلم هنوز شرایط تولیدش فراهم نیامده اما در گونه‌ای دیگر از این تکنیک بهره برده است و بازیگر قصه را درگیر کش مکش هایی می‌کند که باعث خنده می‌شود.

این نویسنده همچنین با اشاره به اینکه زمانی در واحد انتشارات بنیاد سینمایی فارابی حضور داشته است درباره تغییرات اخیر گفت: زمان ریاست سید محمد بهشتی مبدع بنیاد سینمایی فارابی من در واحد انتشارات مشغول به کار بودم و به نظرم بعد از رفتن وی فارابی موضوعیت خود را تا حدی از دست داد. کسانی که بعد از او عهده دار مدیریت این بنیاد شدند به درستی نمی‌دانستند فارابی برای چه کارکردهایی بنا شده و کم کم هرچه جلوتر رفتیم این بنیاد هویت اولیه خود را از دست داد تا به امروز رسید. اینکه مدیران امروز تصمیم گرفتند تغییراتی در ساختار این بنیاد به وجود آورند واقعا اتفاق خوبی است، نیاز به یک تغییر اساسی در بنیاد سینمایی فارابی سال‌هاست که احساس می‌شود و امیدوارم در اجرا شاهد اتفاقات خوشایندی باشیم.