کارگردان فیلم سینمایی «نزدیکتر» این فیلم را تجربه‌ای درباره فرهنگ گفتگو دانست.

مصطفی احمدی کارگردان فیلم سینمای «نزدیکتر» درباره فضای کلی اولین تجربه بلند سینمایی خود به سوره سینما گفت : ذهنیت موجود در داستان فیلم به نظرم بسیار به حال و هوای خودم نزدیک بود و به نوعی اطرافیان و بخشی از جامعه را درگیر این ذهنیت خواهد کرد. اینکه ما چقدر نیاز به گفتگو داریم و می توانیم با تمام تفاوت ها و اختلافات و بدون اینکه به آرمان های خود بی‌تفاوت باشیم در کنار هم بنشینیم و با هم گفتگو کنیم ، این ذهنیت باعث شد که ایده «نزدیکتر» شکل بگیرد و رفته رفته با همکاری دوستان تبدیل به فیلمنامه شود.

وی در ادامه گفت: با این وجود تصمیم گرفتیم که قصه را در قالب یک خانواده روایت کنیم و اتفاقات را هم براساس روابط درونی خانواده پیش ببریم ، البته تلاش من در وهله اول این بود که قصه تعریف کنم و براساس همان فرم قصه گویی رایج که بارها هم در سینما شاهد بودیم ، منتها اصرار نداشتم فیلم اجتماعی بسازم و قصد من این بود که در نهایت قصه مخاطب را درگیر کند و شخصیت ها هم هر یک ویژگی های خاص خود را دارند.

احمدی در ادامه گفت: اینکه من در صحبت ها به بخشی از جامعه اشاره کردم ، منظور تسری دادن به صورت مشخص نیست ، مساله ای که گاهی برخی از منتقدان و حتی همکاران من با برداشت اشتباه به مفهوم این جریان لطمه وارد می کنند ، چون ذات شخصیت های یک اثر نمایشی قابل تسری به جامعه نیست ، بلکه واکنش ها را می توان به جامعه نسبت داد و این مساله ای است که به اشتباه راجع به آن صحبت می شود .

وی گفت: این جریان در ادبیات نمایشی جهان قابل رویت است. به عنوان مثال شخصیت بیلی لومان در نمایشنامه شاخص «مرگ دستفروش» آرتور میلر نشانگر این نیست که جامعه آمریکا با چنین وضعیتی مواجه است ، بلکه فقط می توان واکنش های او در جریان داستان را به بخشی از جامعه تسری داد ، نه اینکه به محض خلق یک شخصیت آن را به یک قشر مشخص و معینی نسبت بدهیم.

کارگردان فیلم سینمایی «نزدیکتر» درباره وجود قهرمان در فیلم خود گفت: فیلم من قهرمان دارد، اما نه به معنای کلاسیکی که وارد شود و یک بی نظمی را به نظم تبدیل کند ، بلکه در اصل فیلم از جایی شروع می شود که شخصی وارد خانواده شده و با حقیقت و واقعیت درونی خود کنار آمده و آن را پذیرفته است و به نوعی الگوی قدیمی خانواده را بهم می زند و بجای اینکه مشکلات را به گردن دیگران بیندازد، حقیقت را می‌پذیرد.

احمدی ادامه داد: نکته دیگری که من لازم می دانم در کنار آداب آشتی پذیری و گفتگو به آن اشاره کنم و در اصل مساله کلیدی در زندگی و فرهنگ ایرانی ما به حساب می آید، این است که نباید فراموش کنیم که ما هر خطا و اشتباهی که در زندگی مرتکب شویم، خانه مادری همیشه پذیرای ما خواهد بود.

وی درباره برگزاری جشنواره فیلم فجر گفت: تا سال‌های گذشته که بخش بین الملل همزمان با سینمای ایران برگزار می شد ، تا حدودی با حضور خارجی ها و دیگر جشنواره ها رصد می شد، اما حالا که دو بخش جدا شده باید منتظر نتیجه ماند و فکر می‌کنم به اندازه کافی راجع به این مساله صحبت شده است. از طرفی جشنواره فیلم فجر یک میهمانی بزرگ برای سینمای ایران محسوب می شود و مهمترین اتفاق سینمایی سال است.

احمدی در ادامه افزود: فارغ از اینها فکر می کنم پدید آورندگان جشنواره تلاش می کنند که این جشنواره باقی بماند و در مقابل هر نوع هجوم به سینما بایستند و از سوی دیگر هم تقارن آن با ایام دهه فجر وجود دارد که بعنوان در کنار انقلاب بودن معنی پیدا کرده است و در کل شرایطی برای در کنار هم قرار گرفتن سینماگران بوجود می آید و در عین حال به دلیل اینکه دولت این جشنواره را بنا کرده است و اتفاق و اعتراض و ناراحتی  و خوشحالی‌هایی که برای برخی از سینماگران پیش می آید ، اما در نتیجه به تماشای فیلم ها در این جشنواره می‌نشینند.