محمدعلی حسین‌نژاد امسال با فیلم «طعم شیرین خیال» ساخته کمال تبریزی در جشنواره فیلم فجر حضور دارد.

سوره سینما- محیا رضایی: فیلم سینمایی «طعم شیرین خیال» یکی از آثاری است که در جشنواره فجر روی پرده می‌رود. فیلمی که احتمالا جزو آثار پرمخاطب این دوره است. گروه بازیگران و تیم تولید این فیلم و سوابق و اعتبار حرفه‌ای سازنده‌اش «طعم شیرین خیال» را به تجربه‌ای وسوسه کننده برای تماشا تبدیل کرده است.

بعد از فیلم سینمایی «طهران – تهران» شما در مقام تهیه‌کننده حضور پررنگی در سینما نداشتید. چطور شد بعد از سال‌ها با «طعم شیرین خیال» فعالیتتان را ادامه دادید؟

محمدعلی حسین‌نژاد: اگر حضور به معنی تولید فیلم سینمایی است حق باشماست. ولی فعالیت در عرصه سینما منحصر به تولید فیلم نیست مخصوصاً در دوره ای که شرایط مناسب برای تولید وجود نداشته باشد. بعد از ساخته شدن و نمایش «طهران – تهران» و با توجه به وضعیت حاکم بر فضای فرهنگ و هنر در آن زمان ترحیح دادم تا خود را برای روزهای بهتر آماده کنم. از جمله آماده کردن طرح ها و پروژه هایی که بشود در شرایط بهتر نسبت به اجرای آنها اقدام کرد. در این رابطه روی چند ایده که به نظرم برای تولید فیلم مناسب بودند مشغول پژوهش و پیگیری نگارش سناریو شدم که حاصلش حداقل چهار طرح و سناریوی سینمایی و سه طرح برای ساخت مستند بلند شد و امیدوارم با بهبود شرایط نسبت به تهیه آنها موفق شوم. مثلاً در این میان نسخه اول سناریوی فیلمی با عنوان «الماسِ سنگام » آماده شده است که براساس طرحی از خودم توسط محمد رحمانیان نگارش شده و حتی در دولت قبلی تا مرحله اخذ پروانه ساخت و پیش تولید هم پیش رفت ولی به دلایلی متوقف شد. یا طرح و خلاصه سناریوی دیگری با عنوان «چنگار» که مضمونی پلیسی و جاسوسی و مشخصاً داستانی با محور جنگ سایبری دارد و می توان براساس آن یک فیلم سینمایی یا یک مینی سریال جذب برای پخش در شبکه نمایش های خانگی ساخت. مراحل تحقیق و آماده سازی دو طرح مستند سینمایی نیز به پایان رسیده است که یکی از آنها به بحران انرژی در دنیای معاصر و اهمیت توجه و استفاده از انرژی های نو و دیگری به مکتب طب ایرانی ارتباط دارد. در طی این سال ها یک مستند موسیقایی هم تحت عنوان «نغمه های محمدی» ساخته شد که فیلمبرداری آن در بیش از پانزده کشور خارجی به انجام رسید و نسخه ای هفتاد دقیقه ای از آن در جشنواره فیلم فجر دو سال پیش به نمایش درآمد. علاوه براین ها یکی از اشتغالات جدی من در سال های اخیر مطالعات تخصصی در حوزه الزامات و قواعد تولید مشترک فیلم با کشورهای دیگر، اقتصاد سینما و تکنولوژی های جدید فیلمسازی بوده است که برخی از نتایج آن به صورت مقالات، ویژه نامه و … منتشر شده و برخی دیگر می تواند در پروژه های عملی و کاربردی آینده مورد استفاده قرار گیرد. فیلم «طعم شیرین خیال» هم یکی از همان طرح هایی بود که قبلاً با نام «دردسرهای شیرین» آماده شده بود و با فراهم شدن مقدمات ساخت آن بلاخره به تهیه آن اقدام کردم.

بر اساس صحبت عوامل با برخی رسانه ها قرار بود فیلم «طعم شیرین خیال» قبل از جشنواره اکران شود. چه مساله‌ای نظرتان را تغییر داد؟

فیلمبردای فیلم در اوایل اردیبهشت ماه به پایان رسید و قصد این بود که از اواسط پاییز اکران شود. براین اساس با شرکت پخش هم قرارداد بسته شد و برنامه ریزی های مقدماتی هم انجام شد. نسخه اولیه فیلم که آماده شد برخی از دوستان و همکاران با دیدن آن نظر و توصیه شان این بود که نمایش عمومی فیلم پس از شرکت در جشنواره بهتر و مناسب تر است. از طرفی فکر کردیم با بدست آمدن فرصت و زمان بیشتر این امکان وجود دارد که روی برخی جنبه های فنی پس از تولید به ویژه بازنگری در طراحی و اجرای صحنه هایی که به جلوه های ویژه بصری نیاز داشت بیشتر و دقیق تر کار شود. لذا علیرغم پیش بینی ها و برنامه ریزی های قبلی سرانجام تصمیم گرفته شد تا نمایش عمومی را به بعد از جشنواره موکول کنیم.

 نسبت به دوره های قبل، جشنواره امسال بهره کمتری از حضور کارگردانان پیشکسوت دارد و حضور کمال تبریزی را باید مغتنم شمرد. به نظر شما چه عاملی باعث شد بسیاری از پیشکسوتان ما حضور نداشته باشند؟ (باتوجه به اینکه برخی از این عزیزان فیلم شان از جشنواره بیرون کنار گذاشته شد)

البته تعدادی از فیلمسازان شناخته شده در جشنواره حضور دارند. مثل آقایان جعفری جوزانی و رئیسیان و ابوالحسن داوودی و البته کمال تبریزی. اینکه چرا تعدادی از فیلم های متعلق به فیلمسازان شناخته شده در بخش مسابقه حضور ندارند را من اطلاع ندارم و مسئولین مربوطه در این خصوص توضحیات و توجیهاتی ارائه کرده اند که اطلاعات من در حد شنیدن و یا خواندن همان هاست.

نام فیلم چرا تغییر کرد؟

طرح و سناریو و حتی پروانه ساخت فیلم عنوان «دردسرهای شیرین» را با خود داشت. در جریان فیلمبرداری صحبت هایی درباره تغییر نام فیلم به میان آمد. با پایان یافتن فیلمبرداری و رسیدن به فیلمی که حالا فرم و محتوای آن ملموس تر شده بود این صرافت که بهتر است عنوان جدیدی برای آن انتخاب کنیم بیشتر شد ولی تا مدتی به دنبال عنوانی می گشتیم که با روح و مضمون اثر تولید شده قرابت داشته باشد. در نهایت عنوان «طعم شیرین خیال» در بین گزینه های پیشنهادی از سوی آقای تبریزی و من مناسب به نظر آمد. به نظر من مخاطبان خاطره دیدن فیلم را با عنوان جدید بیشتر با خود حفظ خواهند کرد.

شما به عنوان یکی از نویسندگان اصلی فیلم محتوای فیلم را در فضای کدامیک از کارهای تبریزی می‌دانید؟

ایده اولیه و طرح داستان از خود من بوده است و در طی نگارش نسخه های متعدد آن هم سعی کرده ام با سرپرست و تیم نویسنده همکاری و تا حد امکان مشاوره هایی داشته باشم. از ابتدا معلوم شده بود که قصه فیلم یک طنز رمانتیک است و در ساختار دراماتیک آن برخی شیوه‌های جذاب روایت سینمایی پیش بینی شده بود. فیلم ساخته شده گرما و صمیمت موجود در کارهای آقای تبریزی را با خود دارد ولی از نظر فرم، مضمون و ساختارِ روایت کاملاً تجربه نو و بدیعی است که از قابلیت های روزآمد بیان سینمایی هم در حد مقدورات استفاده کرده است.

چطور شد قصه در کرمان جلوی دوربین رفت؟ فیلمبرداری در فضایی غیر از شهر تهران دغدغه‌تان بود؟

از ابتدا یعنی زمانی که قرار شد کمال تبریزی کارگردان این اثر باشد باتفاق تصمیم گرفتیم لوکیشن های فیلمبرداری را در جایی غیر از تهران انتخاب کنیم تا هم تنوعی در غالب تولیدات سینمایی کشور به وجود آید و هم بتوانیم از ظرفیت های جغرافیای طبیعی و اجتماعی دیگر مناطق کشور در ساختار بصری فیلم استفاده کنیم. برای این منظور در جریان مطالعه و بررسی های مقدماتی به چند منطقه و استان کشور مسافرت کردیم و وقتی گذرمان به استان کرمان افتاد تشخیصمان این شد که جستجوی بیشتر را متوقف کنیم چون ظرفیت ها و امکانات موجود در این منطقه کاملاً با حال و هوای داستان فیلم همخوانی داشت. بنابراین از خانم دکتر نغمه ثمینی خواسته شد که با مسافرت و گشت گذاری در کرمان بازنویسی دیگری را متناسب با مختصات منطقه در سناریو اعمال کند. تنوع و زیبایی موجود در جغرافیای طبیعی و اجتماعی استان کرمان، قابلیت های محلی و همکاری صمیمانه مردم و هنرمندان این استان هم مشوق و بسیار تاثیرگذار بود.

جشنواره امسال را با توجه به نام فیلم‌های انتخابی  چطور ارزیابی می‌کنید؟

فکر می‌کنم و انتظارم این است که جشنواره گرم، پرشور و پرخاطره‌ای باشد.

آیا حذف بخش بین الملل تاثیری در بیشتر دیده شدن فیلم‌ها دارد؟

امیدوارم این طور باشد.

برای اکران عمومی چه برنامه هایی دارید؟

همان طور که گفتم اکران عمومی فیلم به بعد از جشنواره موکول شده است که امیدوارم با تمهیداتی که انجام گرفته بشود فیلم اکران گسترده و موفقی داشته باشد. هرچند ظرفیت نمایش سینمایی کشورمان بسیار ناچیز است ولی قصد داریم از حداکثر ظرفیت اکران موجود برای دسترسی مخاطبین به تماشای فیلمی که به احتمالِ زیاد دوست خواهند داشت استفاده کنیم.