فیلم سینمایی «ناهید» درباره روزگار دشوار یک مادر و مشکلاتی است که درباره فرزندش دارد.

خلاصه داستان – ناهید زن تنها و مطلقه ای است که با امیر رضا پسر خود در خانه ای اجاره ای زندگی می کند و بدلیل نداشتن تمکن مالی کرایه خانه اش عقب افتاده و صاحب خانه مدام برای تخلیه خانه به او فشار می آورد.ناهید با مسعود ، صاحب هتل نزدیکی محل زندگی اش ارتباط عاطفی و پنهانی دارد و قرار است با او ازدواج کند ، اما از آنجا که بصورت توافقی جدا شده است ، بابت گرفتن فرزندش توسط پدر در این تصمیم مردد است ، اما در نهایت مسعود او را مجاب می کند که صیغه کنند تا همسر سابق ناهید متوجه نشود و او هم  با گرفتن وکیل حضانت فرزندش را از پدر خواهد گرفت .در نهایت جواب مثبت می دهد و مراسم برگزار می شود .پسر بعد از دیدن خروج مسعود از خانه آنها از خانه فرار می کند و پیش پدرش می رود .احمد که سابقه اعتیاد به مواد مخدر دارد ، از ماجرای صیغه ناهید و مسعود مطلع می شود و امیر رضا را پیش خود نگه می‌دارد.

حالا ناهید برای برگرداندن فرزندش نگران است و از طرفی هم در همین راستا برخی مسائل را از مسعود پنهان می کند و در خانه بر سر نگهداری دختر کوچک مسعود و مساله پیگیری حضانت امیر رضا و مسایل مالی با مسعود هم به اختلاف می خورد. برادر ناهید از جریان زندگی او مطلع می شود و او را به خانه می برد و احمد ، امیر رضا و مادرش برای حل مسائل به آنجا می آیند تا به ماجرا فیصله بدهند. حالا برادر ناهید اصرار دارد که ناهید به خانه مادری بیاید تا احمد رضایت بدهد و در پاسخ خواهر ناهید که برای وساطت آمده هم می گوید که مسعود باید ناهید را فراموش کند و بیش از این با آبروی خانواده آنها بازی نکند. احمد پسر را پیش ناهید می آورد و قصد دارد تا دوباره رابطه را از سر بگیرد که با برخورد تند او مواجه می شود. در نهایت ناهید به همراه پسرش در خانه مادرش می‌ماند ، اما قصد دارد با مسعود تلفنی صحبت کند که او پاسخ نمی دهد، به هتل می‌رود و مسعود را می بیند و از او می‌خواهد تا دوباره پیگیر حضانت پسرش باشد.

مختصر از ساختار و روایت: نمونه های مشابه این موقعیت های نمایشی در سینما بسیار است مساله اصلی فیلمنامه ناهید شخصیتی است که بخوبی در زمان اختصاص داده شده به فیلم پرداخت شده است و ساره بیات هم توانسته ابعاد گوناگون شخصیت را بخوبی ایفا کند. اما نکته ای که در برج میلاد به وضوح در مورد آن بحث صورت می گرفت طولانی بودن زمان این فیلم بود که بی‌تردید نماها و سکانس های بسیاری را می‌توان در تدوین مجدد کم کرد تا اثر به یک ریتم قابل تحمل برسد. ناهید را می‌توان در حالت کلی اثری متوسط در کارنامه آیدا پناهنده به حساب آورد. اثری که تمرکز خود را بر بحران‌های موجود در زندگی شخصیت اصلی می‌گذارد، ضمن اینکه در خلال آن به مسائل دیگری چون نقش خانواده در تربیت کودک و آسیب‌های زندگی یک زن تنها در جامعه و همچنین به تفکیک اهمیت نقش پدر و مادر نیز می‌پردازد و در این مسیر در مقاطعی با قضاوت های مستقیم تکلیف را روشن می‌کند.

بی‌شک فیلمنامه در یک بازنویسی مجدد می توانست در ساختاری روان تر نگاشته شود و در جریان تولید هم نتیجه ای بهتر از این را به دست بیاورد. هر چند که پناهنده در روایت خطی خود تا حدود زیادی موفق بود، اما در مقاطعی با لکنت مواجه می‌شود و تلاش دارد که فضای حاکم در درام خود را عمق ببخشد که با آسیب مواجه می شود.این فضاهای تهی در پرده‌های دوم و سوم به راحتی قابل تشخیص است و فاصله زیادی میان اتفاقات و اوج و فرود داستان از لحاظ ساختاری می افتد که در نهایت به یک کسالت اجباری منجر می‌شود. در مجموع باید بررسی دقیق در مورد این درام اجتماعی را به فرصتی مغتنم از جشنواره موکول کرد و به طور مصداقی به تحلیل اثر پرداخت.