بازیگر جوان فیلم «حکایت عاشقی» تاکید کرد این فیلم به مخاطبش امید می‌دهد.

شیلان رحمانی به سوره سینما گفت: من اصالتا سنندجی هستم و بازی من در فیلم احمد رمضان‌زاده، اولین تجربه جدی ام به حساب می آید. از اینکه در جشنواره فیلم فجر امسال به عنوان مهم‌ترین رویداد هنری و سینمایی کشور حضور دارم خوشحالم و امیدوارم این شروع، ادامه نیز داشته باشد. در اولین نمایش های فیلم، بازخوردهای مختلفی را شاهد بودیم و ترجیح می‌دهم تا پایان جشنواره پیش بینی خاصی در مورد نتیجه کار نداشته باشم، صرفا از اینکه در بخش سودای سیمرغ قرار گرفته‌ایم، خوشحالم.

وی در پاسخ به این سوال که «حکایت عاشقی» تا چه حد فرهنگ مردم کُرد را معرفی می‌کند، توضیح داد: قرار نبود در «حکایت عاشقی» درباره فرهنگ مردم کُرد صحبت شود. دغدغه این فیلم نشان دادن یک فاجعه است. بعد از بمباران شیمیایی حلبچه، مردم این شهر به کشور همسایه یعنی ایران پناه آوردند و سعی شان بر این بود که دوباره زندگی شان را بسازند اما اگر دقیق بنگریم، حتی در خلال همان عزاداری‌ها و نحوه برخورد با مشکلات هم می توان به خلق و خوی خاص مردم دست پیدا کرد.

رحمانی افزود: مردم کُرد واقعا آدم های شادی هستند و معمولا بعد از وقوع هر اتفاقِ حتی تلخ، تلاش می کنند دوباره زندگی را به جریان بیاندازند. این ویژگی را ، هم می توان در رفتار مردم ساکن اردوگاه جست و جو کرد و هم در علاقه آنان به موسیقی. نقش من هم یک نقش غمگین بود اما تلاش کردم تا جایی که ممکن است این اصالت را نشان بدهم، چنانچه در فیلم هم در صحنه های مربوط به زندگی مشترک کاراکتر من و علی، تا حدودی این میل به شاد بودن دیده می‌‌شود.

این بازیگر جوان در توضیحات بیشتر خود درباره اولین تجربه سینمایی‌اش، اضافه کرد: بین کُرد ایران و کُرد عراق، تفاوت‌هایی وجود دارد، چون به هر حال ما ایرانی هستیم و تحت تأثیر این فرهنگ. کُرد عراق هم طبیعتا تحت تأثیر فرهنگ عرب قرار دارد. ما در لهجه کُردی کلمات فارسی زیادی داریم و آنان کلمات عربی بی‌شماری. من هم در بازی ام تلاش کردم این ویژگی را لحاظ کنم و شبیه به کُردهای عراق صحبت کنم تا باورپذیری بیشتر شود.

شیلان رحمانی در فیلم «حکایت عاشقی» به کارگردانی احمد رمضان‌زاده مقابل بهرام رادان بازی کرده است.