ابوالحسن داوودی تماشای فیلم «من دیگو مارادونا هستم» را که در بخش آرای مردمی رقیب فیلم خود است، به مردم پیشنهاد داد.

داودی در پاسخ به این سوال که آیا بازخورد تماشاگران فیلم «رخ دیوانه» در کاخ جشنواره با سینماهای مردمی تفاوت داشت، به سوره سینما توضیح داد: می‌توان گفت تقریبا فیلم بین همه اقشار جامعه انعکاس یکسانی داشته و خدا را شکر اکثریت آنان با فیلم ارتباط برقرار کرده اند. اولین نمایش های هر فیلم به خصوص اگر در قالب جشنواره فیلم فجر باشد، این آگاهی را به فیلمساز می دهد که نقاط ضعف و قوت کار خودش را بهتر بشناسند. فیلم ما هم در حال حاضر ممکن است اشکالات کوچکی در میکس و … داشته باشد و قطعا برای نمایش عمومی بازنگری خواهد شد.

وی افزود: همانطور که قبلا هم اشاره داشته ایم، این فیلمنامه ۵ سال قبل آماده کار بود اما ما برای ساخت آن در سال ۹۳ دست به بازنگری هایی زدیم و برای مثال از رشد شبکه های اجتماعی مثل فیسبوک در جهت افزایش درام کار استفاده کردیم. آن موقع استفاده از گوشی های هوشمند هم به این میزان شایع نشده بود و ما در بازنویسی مان این مورد را هم لحاظ کردیم چون حالا دیگر این مدل از تلفن های همراه و میزان کاربری آنها جزئی از فرهنگ این مردم شده است.

داوودی درباره سکانس پایانی فیلم خود که به نظر قدری مبهم می آید، اضافه کرد: من اساسا به پایان باز معتقد نیستم. فیلم ما درباره معلق ماندن زندگی جوانان بین دنیای حقیقی و مجازی است. گاهی وجه مجازی افراد پر قدرت تر از وجه واقعی آن است، به همین دلیل من می خواستم فیلم نهایتا به اینجا برسد و تماشاگر آن معلق ماندن را درک کند و متوجه نشود این سقوط چیزی مربوط به دنیای واقعی بود یا مجازی. خود من به عنوان یک مشاهده گر، دریافته ام تأثیر دنیای مجازی در زندگی افراد بسیار شدید تر از حقیقت جامعه است.

این کارگردان در جواب این پرسش که تا امروز کدام فیلم جشنواره را پسندیده، گفت: قضاوت کردن در این مورد ساده نیست و من هم فیلم های زیادی ندیده ام، مثل اثر هومن سیدی که در موردش زیاد شنیده بودم اما متأسفانه موفق به تماشا نشدم. فیلم بهرام توکلی را دیدم و خیلی دوست داشتم. تماشای آن را به مخاطبان فیسبوکی خودم هم پیشنهاد دادم!