مهمترین وجه اکران سال ۹۴ تنوع فیلم‌ها و تعدد فیلمسازان تازه‌ وارد است.

سوره سینما- علی رضایی: ۱۰ روز جشنواره فیلم فجر را پشت سر گذاشتیم و به پایان سی و سومین دوره رسیدیم. روزهایی تلخ و شیرین و گاه ملال‌آور. به سنت هر سال. نه چیزی فراتر، نه چیزی کمتر از همه ادواری که در آن حضور داشتیم و همه دوره‌هایی که برگزار خواهند شد و ما ممکن است در آنها حاضر نباشیم.

هر دوره از جشنواره فیلم فجر ویترینی است برای اکران سال بعد. وضعیت اکران سال ۹۴ را می‌توان در همین فیلم‌ها جستجو کرد. قطعا روی کاغذ شانس «عصر یخبندان»، «رخ دیوانه»، «من دیگو مارادونا هستم» و «کوچه بی‌نام» برای فروش بالا است. چند فیلمی هم که به جشنواره نرسیده در جذب مخاطب به طور نسبی موفق خواهند بود. مشکل اینجاست که با وجود تنوع و تکثر فیلمسازان، تعداد آثاری که گیشه پررونقی داشته باشند، اندک است. البته که فیلمسازان و تهیه کنندگان گرامی در سال های اخیر با راهکارهایی، آموخته‌اند که فیلمشان را تبدیل به اثری پرفروش کنند، اما واقعیت این است  که سهم گیشه سینما از فیلم پرفروش اندک است. بنابراین یکی از برنامه‌ریزی‌ها برای نمایش فیلم‌ها توجه به این آثار و نحوه عرضه آنها است. یادمان نرفته اکران نوروزی سال ۹۳ و شکست تلخی که فیلم شایسته «خط ویژه» نصیبش شد. با وجود این شرایط اسف‌بار، صاحبان فیلم‌های پرفروش باید نسبت انتخاب به زمان اکران عمومی فیلمشان درایت داشته باشند و لزوما به این فکر نکنند در بهترین فصل سال به هر قیمتی روی پرده بروند.

سال ۹۴ بخش هنر و تجربه، رونق خواهد داشت. به نظر می‌رسد بسیاری از سینماگران جوان به امید دیده شدن فیلمشان در این گروه فیلم ساخته اند و مطمئنا حتی اگر سالنی برای نمایش پیدا نکنند، سراغ این گروه می روند. فیلم‌های غیر قابل تحملی مثل «دو» و «بهمن» و آثاری که قرار بوده فیلم‌های بهتری شوند اما ناخواسته همانی نشده‌اند که باید. بقیه سال را باید با آثاری سر کنیم که با تبلیغ و حمایت می‌توانند فروشی نسبی داشته باشند. فیلم هایی که ارزشمند هستند اما برای دیده شدن نیاز به ترغیب مخاطب برای سینما رفتن دارند. آثاری که معمولا پس از پایان دوره اکران عمومی در شبکه نمایش خانگی کشف می‌شوند. سینمای ایران در سال ۹۴ تنها یک فیلم عظیم و استراتژیک دارد و آن «مزار شریف» است. فیلمی که در موقعیت حساس بین‌المللی فعلی و ظهور تروریسم در کشورهای همسایه، از ترور صحبت می‌کند. «مزار شریف» بدون باج دادن به مخاطب قصه‌اش را روایت می‌کند و یک اثر ملی است. برای نمایش این فیلم هم باید برنامه ریزی خاصی داشت. ترغیب مردم به دیدن این فیلم، که بخشی از تاریخ سرزمینمان را روایت می‌کند و عکسی یادگاری از قهرمانانی است که قربانی خشونت شده‌اند نیاز به همکاری صدا و سیما دارد. معرفی فیلم از سوی رسانه‌های مختلف به دیده شدن بهتر آن می‌انجامد.

شورای صنفی نمایش برای چینش اکران نوروزی باید همه معادلات را در نظر بگیرد و متوجه باشد که سینمای ایران، چه ظرفیت اندکی برای جذب مخاطب دارد و لازم نیست همه این ظرفیت در نوروز ۹۴ خرج شود.