سی و یکمین جشنواره فیلم فجر در حالی به پایان می رسد که سوال هایی درباره نحوه برگزاری جشنواره و شکل داوری ها وجود دارد.

سوره سینما- علی رضایی: ۱۰ روز سینمایی به پایان رسید و با اعلام فهرست نامزدهای جشنواره پرونده این دوره بسته شد. بی توجهی به دو فیلم «حوض نقاشی» و «خسته نباشید» از محصولات حوزه هنری یکی از جالب ترین واکنش های هیئت داوری جشنواره در قبال دو فیلمی بود که منتقدان و اهالی سینما ارزش های آن را ستودند. نادیده گرفتن بازی شهاب حسینی حتی در این حد که نامزد دریافت سیمرغ بازیگری باشد هم در نوع خود جالب است. با توجه به این که بازی حسینی بهتر از نگار جواهریان بوده، غیبت حسینی در فهرست نهایی شاید پاسخی به آنهایی باشد که پیش از جشنواره سیمرغ را حق این بازیگر می دانستند.

نادیده گرفتن تلاش طناز طباطبایی و حضور متفاوتش در فیلم ستایش شده «هیس! دخترها فریاد نمی زنند» ساخته پوران درخشنده یکی دیگر از عجایب جشنواره سی و یکم است. با این همه توجه نسبی به فیلم های «دربند»، «دهلیز» و «قاعده تصادف» امتیازی برای هیئت داوران محسوب می شود.

نحوه برگزاری این دوره از جشنواره هر چقدر در سینماهای مردمی نمره قبولی می گرفت، در برج میلاد باعث شرمساری بود. برخورد توهین آمیز با اهالی رسانه و حضور نوزادان در سالن برج میلاد و هنگام فیلم دیدن اوج بی نظمی و قانون شکنی در صدور کارت را به رخ می کشید. با توجه به انتقادهای گسترده علیه برگزاری جشنواره به این ترتیب و شکل در برج میلاد، می توان امیدوار بود پرونده برگزاری جشنواره در برج برای همیشه بسته شود.

نادیده گرفتن فیلم خوب «خسته نباشید» ساخته محسن قرایی در حالی اتفاق می افتد که فیلم علاوه بر ارزش های سینمایی، کارگردانی خوب، ایده بکر و بازی های در یادماندنی در ستایش فرهنگ اسلامی و ایرانی و جایگاه خانواده ساخته شده، هیئت داوران چشمشان را روی همه ارزش های این فیلم بستند و آن همه امتیاز را نادیده انگاشتند.

غیبت یک منتقد در جلسه نقد و بررسی فیلم ها این حسن را داشت که فضای شتاب زده جشنواره به محلی برای  نقد فیلم تبدیل نمی شد، محمدرضا شهیدی فر توانست همچون یک کارشناس جلسات را اداره کند و از عهده این کار دشوار به خوبی برآمد، اما کیفیت سوال ها همچنان پایین است و خبرنگاران غیرحرفه ای عامل افت کیفیت این جلسات هستند.

در بخش کارگردانی غیبت مازیار میری، پوران درخشنده، محسن قرایی و بهرام توکلی جالب توجه است، جایی که نام علی غفاری برای کارگردانی «استرداد» در آن جلب توجه می کند.

قرار بود جشنواره امسال جشنواره صرفه جویی باشد، در این راستا برای ساخته شدن سیمرغ بلورین که دهه ها در ایران ساخته شد به سراغ تکنیسین های اهل چک رفتیم و تندیسی را که نماد هنر ایرانی است در قلب اروپا تولید کردیم، این هم نشانه صرفه جویی.

آنچه در سی و یکمین جشنواره فیلم فجر در برج میلاد دیدیم نشان دهنده تاثیر رسانه ها در زمان جشنواره است. نوع پذیرایی و شیوه خدمات در ۱۰ روز برگزاری جشنواره بارها تغییر کرد، اگر جشنواره ادامه پیدا می کرد قطعا با انتقادهای رسانه ها وضعیت ورود و خروج میهمان ها در برج میلاد هم تصحیح می شد!

با اعلام فهرست نهایی نامزدهای سی و یکمین جشنواره فیلم فجر شگفتی بزرگی باقی نمی ماند که منتظرش باشیم، اختتامیه هر چه که باشد، باید در انتظار یک جشنواره دیگر بمانیم.