مرتضی پورصمدی نسبت به تخصصی نبودن داوری‌های جشنواره سی و سوم فجر انتقاد کرد.

پورصمدی که در جشنواره سی و سوم فجر سه فیلم داشت درباره فعالیت‌های اخیر خود به سوره سینما گفت: «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» در جشنواره سر و صدا کرد، اما در ارزیابی موفقیت هر اثر سینمایی در یک رویداد رقابتی باید دید چه فیلم هایی رقیب آن هستند. واقعیت این است که ما جشنواره متوسطی داشتیم و این فیلم از رقبای ضعیف خود بهتر ظاهر شد، اما نمی توان جسارت نهفته در آن را نادیده گرفت. ما معمولا یا به خاطر حجب و حیا یا به دلیل مهربانی بی اندازه، برخی از حرف ها را به زبان نمی آوریم و «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» پا را در آن سوی دیوار گذاشت و گفت ببینید مردم چه می‌کشند. در حال حاضر روابط اخلاقی و انسانی ما دگرگون شده و این فیلم در این مورد به مخاطب تلنگر می زد، تلنگری که من آن را دوست داشتم. ما در روزمرگی غرق شده ایم و خوشحالم از اینکه فیلمی پیدا شد تا ما را تکانی بدهد.

وی در پاسخ به این سوال که چگونه با برادران جلیلوند آشنا شده توضیح داد: من از قبل علی و وحید جلیلوند را نمی شناختم. اساسا در انتخاب فیلمنامه هم خیلی سختگیر هستم اما حالا از اینکه «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» را فیلمبرداری کردم خوشحالم، با اینکه کار سختی بود و ما دست روی سوژه های متفاوتی گذاشته بودیم. جلیلوندها آدم هایی دوست داشتنی و به قول من خوشخیم بودند! حالا هم که کارمان تمام شده، دوستی مان همچنان ادامه دارد و امیدوارم شاهد موفقیت های هر چه بیشتر فیلم در هنگام اکران عمومی باشیم.

این فیلمبردار با تجربه درباره همکاری با زوج کیوان علیمحمدی و امید بنکدار توضیح داد: شروع همکاری من و این دو نفر به سال ها قبل برمی‌گردد، از زمانی که آنان در سمت دستیار کارگردان فعال بودند. من فرم‌گرایی کار آنان را همیشه دوست داشته ام و امسال از این رویکرد برای فیلم «ارغوان» استقبال کردم. حالا که صحبت از این فیلم شد، اجازه دهید حرف دلم را بزنم، چون در سن و سالی هستم که نه چیزی برای از دست دادن دارم و نه ترس از آینده و به دست آوردن بر دلم سایه انداخته! می خواهم گلایه کنم از اینکه هیأت محترم داوری در جشنواره فیلم فجر به اندازه مورد نیاز با آثار مختلف، تخصصی برخورد نمی‌کنند و معتقدم «ارغوان» نه تنها مورد توجه داوران قرار نگرفت بلکه اصلا دیده نشد.

پورصمدی در ادامه افزود: داور جشنواره باید این توانایی را داشته باشد که بین رشته های مختلف در سینما تفکیک قائل شود و اگر فیلمی برای مثال فیلمبرداری خوبی نداشت، این ضعف نباید باعث شود توجه داور از موسیقی یا صدا یا طراحی صحنه اثر و … کم شود. متأسفانه داوران ما در جشنواره امسال فاقد این توانایی بودند و اگر فیلمی تنها به یک دلیل در نظر آنان ضعیف جلوه می کرد، دیگر ارزش های اثر را نادیده می‌گرفتند. من در جشنواره امسال سه فیلم داشتم که هیچ کدام از آنها به دیگری شبیه نبود. این گفته مرا یک اعتراض به جوایز این دوره تلقی نکنید. من دارم به شیوه داوری ها انتقاد می‌کنم چون به نظر می‌رسد تعدادی از فیلم ها از ابتدا کنار گذاشته شده بود.

فیلمبردار با سابقه سینمای ایران همچنین گفت: اخیرا در مجله فیلم یک نظرسنجی درباره جشنواره امسال منتشر شده و چیزی به چشمم خورد که در نوع خود خیلی جالب و حتی طنزآمیز بود. دوست منتقد جوانی بهترین فیلمبردار را از نگاه خود هومن بهمنش معرفی کرده بود و پس از آن از استرارو اسم برده بود! من همیشه مدافع جوانان بوده ام و هومن را خیلی هم دوست دارم اما صحبت من این است که این چه نوع از ارزیابی است؟ آیا باید در نظر سنجی درباره سینمای ایران، پای یک فیلمبردار مطرح جهانی را وسط کشید؟ اصلا به ایشان ده سیمرغ هم بدهیم، او آنها را کجا نگهداری کند و به افتخار و اعتبارش پز بدهد؟

مرتضی پورصمدی در ادامه صحبت‌های خود تأکید کرد: من از اینکه منتقدان جوان برای رای دادن به عوامل سینما بیشتر به افراد جوان تر توجه دارند خوشحالم چون معتقدم ما در حال طی کردن یک دوران رنسانس و گذار هستیم و باید به آینده خوش بین باشیم. اخیرا وقتی از عبارت فیلم اولی استفاده می شود، همه به یاد کارگردانی می افتند که به تازگی کار خود را در سینما شروع کرده اما واقعیت این است که ما در رشته‌های دیگر نیز نیروهایی داریم که تجربه اول شان را در یک فیلم پشت سر گذاشته اند و چه بسا آنان نیز تربیت یافته اساتید امروزی باشند.

این فیلمبردار درباره همکاری خود با راما قویدل توضیح داد: راما در این سینما بزرگ شده و من قبل از شروع کار، تجربه های تلویزیونی او را تماشا کردم. او همه چیز را به خوبی مهندسی می‌کند و لنز و رنگ و صدا را به درستی می‌شناسد. چند روز اول فیلمبرداری کمی از دستش کلافه شدم اما چند روز گذشت و فهمیدم چه می خواهد. او را جوان مستعد و کاربلدی یافتم که روزهای خوبی در این سینما خواهد داشت. در پایان عنوان می کنم که از فیلم او «چاقی» و همچنین دو فیلم دیگرم که در جشنواره امسال حضور داشت کاملا راضی ام و تنها جای این سوال برایم باقی مانده که چرا داوران یک جشنواره تخصصی، با رشته های مختلف با صورت مجزا و تفکیک شده برخورد نمی کنند؟

مرتضی پورصمدی در جشنواره امسال با سه فیلم «ارغوان»، «چاقی» و «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» حضور داشت.