انیمیشن‌های «عباس» و «مصطفی» از محصولات حوزه هنری در جشنواره پویانمایی روی پرده رفت.

سوره سینما- نشست خبری روز دوم جشنواره پویانمایی تهران در کانون پرورش فکری کودک و نوجوان با حضور سید رضا میرکریمی که با ارائه دو انیمیشن با نام های مصطفی و عباس، اولین تجربه جدی خود را در سینمای انیمیشن به معرض نمایش گذاشته است و نیز حسین ضیایی منتقد انیمیشن برگزار شد. فردین خلعتبری و بهرام عظیمی از دیگر چهره های شاخص حاضر این نشست خبری بودند.

حسین ضیایی در پرسشی دلیل انتخاب قالب انیمیشن برای تولید فیلم های عباس و مصطفی را از میر کریمی پرسید که او با بیان سفارشی نبودن این دو فیلم، در رابطه با علاقه و دغدغه شخصی خود نسبت به ساخت فیلم در رابطه با سرداران جنگ و قصه های زندگی آن ها صحبت نمود و عنوان کرد که تا به امروز تصویر چندان درستی از این افراد نشان داده نشده است و لحظات و دقایق تاثیر گذار فرماندهان جنگ باید با حساسیت و درک بالاتری به معرض نمایش درآید. جذابیت کم و شیوه روایت کلیشه ای، کشش قابل قبولی را در اینگونه داستان ها به جوانان امروزی ارائه نمی دهد. با توجه به اینکه ایجاز و استعاره در سینمای جهان امروز نقش اصلی و مهمی را ایفا می کند، درازه گویی و پرداخت به حاشیه باید از داستان ها و ساخته های ما کنار رود و این امر در مدیومی مانند انیمیشن با کیفیت بهتری قابل ارائه است.

میرکریمی همچنین اضافه کرد که در ابتدا قصد ساخت مستندی در رابطه با زندگی دو شهید مصطفی چمران و عباس دوران را داشته است، اما با مشاهده کیفیت بالای مستند زندگی شهید باقری، از ساخت مستند صرفه نظر کرده و انیمیشن را مناسب ترین قالب معرفی کار خود دانست.

حسین ضیایی با توجه به تاکید میرکریمی به عنصر ایجاز در روایت بصری، در مورد اعتقاد او نسبت به عنصر خیال که منفک کننده سینمای انیمیشن از سینمای رئال است، سوالاتی مطرح کرد و میرکریمی در پاسخ اینگونه بیان داشت که دقیقا علت اصلی ترغیب من به ساخت انیمیشن وجود همین عنصر مهم است، زیرا به کارگردان این اجازه را می دهد تا دوربینش را بدون محدودیت هر جا که می خواهد قرار دهد و نگران ارتباط و توالی منطقی تصاویر نباشد، به این ترتیب شاهد خلاقیت بیشتری از کارگردان خواهیم بود.

راوی انیمیشن مصطفی خود مصطفی چمران است که اجرای آن را پرویز پرستویی بر عهده دارد، اتفاقی که میرکریمی آن را پسندیده می دانست زیرا معتقد است که فردی که خود، زندگی خویش را شرح می دهد، کمتر غلو می کند و شنیدن حقایق از او شیرین تر و قابل باورتر است. اما ضیایی وجود نریشن را در بعضی قسمت های فیلم نشان از ضعف تصویری داستان بیان کرد که مغایر با صحبت های میرکریمی در رابطه با خلاصه گویی و استفاده از استعاره است. من معتقدم در این پلان ها تنها تصویر نمی توانست جان کلام را به مخاطب القا کند و ما باید از این شیوه استفاده می کردیم.