مجری برنامه تلویزیونی «آب و آیینه»، این برنامه را یک شروع خوب برای معرفی خود در حیطه اجرای تلویزیون قلمداد کرد.

سوره سینما- سارا کنعانی: نوروز امسال، برنامه زنده «آب و آیینه» هر شب روی آنتن شبکه تهران بود و در میان انواع سریال‌ها و برنامه های ترکیبی دیگر، مخاطبان ویژه خود را به دست آورد. اجرای این برنامه را آرش ظلی‌پور بر عهده داشت. مجری جوانی که قبلا او را در سمت تهیه کننده برنامه‌های «آبرنگ» ، میزگردهای سینمایی و … دیده بودیم. ظلی پور پیش از این به عنوان یکی از مجریان ورزشی، کم و بیش شناخته شده بود اما به نظر می رسد سال ۹۴، شروع فصل جدیدی از فعالیت‌های او در تلویزیون است.

شما از اواسط دهه هشتاد اجرای تلویزیونی را تجربه کردید اما فکر می کنم «آب و آیینه» مهم ترین برنامه در کارنامه شما باشد.

آرش ظلی‌پور: بله همینطور است. من از سال ۸۵ با برنامه «ورزش از نگاه دو» قدم به عرصه اجرای تلویزیونی گذاشتم و پس از آن هم به شکل جسته گریخته اجراهای دیگری را تجربه کردم، اما همانطور که خودتان هم اشاره کردید اجرای برنامه «آب و آیینه» به خاطر فضای متفاوت و شرایط تازه ای که برای من داشت، تجربه ویژه ای بود.

درباره این تفاوت و تازگی بیشتر صحبت کنید. همکاری با افراد شاخص تلویزیونی بر اهمیت این برنامه برای شما افزوده است؟

بله صد در صد. در «آب و آیینه» در کنار خانم ژیلا صادقی قرار گرفتم که مجری با سابقه و با مهارتی است. دیگر آنکه تهیه کنندگی این برنامه را علی زاهدی بر عهده داشت. کسی که بسیاری از مجریان اسم و رسم دار امروز کار خود را با او شروع کرده اند. آقای زاهدی کسی است که وقتی تو را همراهی می کند، می توانی از طی شدن ۹۰ قدم از ۱۰۰ قدم مسیر اطمینان حاصل کنی. این تهیه کننده قبل از شروع کار، همه چیز را پیش بینی کرده است و همین دقت و ریزبینی، همکاری تو را با آرامش خاطر لذت بخشی همراه می کند.

چرا در چند سال اخیر از فضای اجرا دور بودید؟ به نظر می رسد کمی دیر کار را شروع کرده اید!

دلایل مختلفی داشت، اما همیشه مراقب بودم این غیبت دو سه ساله، مرا از علاقه ام دور نکند، برای همین دورادور در همین فضا نفس می کشیدم، مثلا چند برنامه تلویزیونی را برای شبکه های مختلف تهیه کردم. برنامه های تلویزیونی داخلی و خارجی را بسیار دنبال کردم و مطالعه خودم را در این زمینه افزایش دادم. می خواستم با دست پر برگردم و حالا گمان می کنم این اتفاق، رخ داده است. البته از آقای میرحسینی مدیر شبکه سه، آقای پورمحمدی و علی زاهدی بی نهایت ممنونم که به من اعتماد کردند و این فرصت دوباره را به من دادند.

شما در تهیه برنامه های ویژه سال تحویل هم تجربه های مختلفی دارید.

بله. از سال ۸۹ به طور پیوسته در تهیه و تولید این برنامه ها حضور داشته ام و همیشه در کنار احسان علیخانی بودم. البته در سال ۹۰ که احسان اجرای سال تحویل شبکه جام جم را بر عهده داشت، بخشی از برنامه را نیز من اجرا کردم.

می خواستم بپرسم بهترین برنامه سال تحویل امسال را مربوط به کدام شبکه و کدام مجری می دانید، اما فکر می کنم پاسخ شما از قبل معلوم است و به کسی جز رفیق چند ساله تان آقای علیخانی اشاره نمی کنید!

باور کنید در مورد احسان علیخانی همیشه بدون تعصب نظر داده ام. او به مدل و فرمول درستی از تهیه و اجرای برنامه سال تحویل رسیده و تحت هر شرایطی به خوبی از عهده این کار بر می آید. حتی امسال که ایام نوروز مقارن با شهادت حضرت فاطمه (س) بود، احسان از چارچوب خارج نشد و توانست تعادل را از هر نظر نگه دارد. او فضایی را در برنامه به وجود آورد که چندان شاد نبود، اما باز هم موفق شد مخاطب را جذب کند. کامل ترین برنامه سال تحویل از نگاه من «بهار نارنج» بود. امسال غایب بزرگ برنامه های سال تحویل فرزاد حسنی بود و نمی توان نبودن این رقیب را نادیده گرفت. من برنامه علی ضیا و ژیلا صادقی را هم کم و بیش در شبکه های اول و تهران دنبال کردم و به نظرم آنان هم اجرای قابل قبولی داشتند.

همکاری شما با برنامه «بهار نارنج» به چه صورت بود؟

ما آیتم های زیادی ساختیم که درصد بالایی از آن پخش نشد. برای مثال بینندگان، تنها آیتم تماشای بازی ایران و عراق توسط هنرمندان را دیدند در حالی که ما سه بازی فوتبال دیگر از آن دوره از رقابت ها را هم با حضور چهره هایی همچون پژمان جمشیدی، آتیلا حجازی، پژمان بازغی، رضا یزدانی و … در فضاهایی مثل رستوران، دفتر کار و … ضبط کرده بودیم. من تولید آن کلیپی را که با حضور چند خواننده آماده شد و خیلی هم گل کرد، بر عهده داشتم.

گویا مسوولیت هماهنگی با مهمان ها و دعوت از آنان هم با شما بوده و سرآمد آنان هم کارلوس کی‌روش بود.

بله و آوردن او به برنامه کار خیلی سختی بود. صبح روزی که شب اش سال جدید تحویل می شد در خبرها منتشر شد که کی روش می خواهد از ایران برود. از طرفی به غیر از ما، برنامه های دیگری هم بودند که خواستار حضور ایشان بودند. دست آخر قسمت ما بود که سرمربی محبوب تیم ملی فوتبال را در برنامه «بهار نارنج» داشته باشیم و خدا را شکر که او با ما خوش قول بود.

بپردازیم به برنامه خودتان در شبکه تهران. در «آب و آیینه» فضا به همان شکلی که مطلوب شما بود در آمد؟

برنامه «آب و آیینه» قبل و بعد از ایام شهادت، دو فضای کاملا متفاوت داشت. ما در ۵ شب اول طبق یک سناریوی از پیش تعیین شده جلو رفتیم و با دعوت از مادران شهدا، تلاش کردیم حرمت ایام فاطمیه را نگه داریم، اما برای همین کار هم می خواستیم جذابیت و خلاقیت را در نظر داشته باشیم، مثلا مادر شهید برونسی به برنامه ما آمدند، ایشان تا پیش از این در هیچ برنامه زنده تلویزیونی دیگر ظاهر نشده بودند. بعد از پایان ایام شهادت هم سعی شد فضای شاد و مفرح حفظ شود. دعوت از شهرام لاسمی یکی از کارهای سختی بود که انجام شد، چون او نمی خواست جلوی دوربین سکوت ۳۱ ساله خود را بشکند و صحبت کند. من با آقای لاسمی صحبت کردم و به ایشان قبولاندم که شخصیت شهرام لاسمی باید جدا از کاراکتر قلقلی به مردم معرفی شود. خدا را شکر آمد و آن برنامه، یکی از بهترین برنامه های ما شد.

شما از مجری خاصی به عنوان الگوی خود یاد می کنید؟

قاعدتا برای من که به تازگی وارد عرصه شده ام، کسانی هستند که مورد توجهم باشند اما این علاقه به این معنی نیست که بخواهم از کسی تقلید داشته باشم. خدا را شکر اعتماد به نفس خوبی دارم و می‌رسد زمانی که به عنوان یک شخصیت مستقل در حیطه اجرا شناخته بشوم. در پاسخ دقیق به سوال تان هم باید از احسان علیخانی و رامبد جوان اسم ببرم.

بنابراین قائل به وجود سبک خاصی در شیوه اجرای تلویزیونی خود هستید؟

بله اما باید فرصتی داشته باشم که این موضوع را به اثبات برسانم. برنامه «آب و آیینه» تنها چهارده شب روی آنتن بود و تا حدی بستر را فراهم کرد تا چیزی را که مد نظرم بود پیاده کنم. شاید اگر همین برنامه دو ماه دیگر ادامه پیدا می‌کرد، من بتوانم در شب های آخر آن اجرای ایده آل خود را برای مخاطب به نمایش بگذارم.

گویا اجرا بیشتر از تهیه‌کنندگی دغدغه شماست؟

قطعا. علاقه اصلی من اجراست و اصلا خودم را یک تهیه کننده به حساب نمی آورم. اگر تهیه برنامه هایی را بر عهده گرفتم صرفا به این دلیل بود که از تلویزیون دور نمانم و برنامه ریزی‌های من برای آینده، قطعا در جهت رسیدن به نقطه ایده آل در زمینه اجرا است.