یک منتقد سینما و روزنامه‌نگار «آسمان زرد کم عمق» را یکی از بهترین‌های جشنواره سی و یکم دانست.

سوره سینما- امیر صدری روزنامه نگار و منتقد سینما در حاشیه سی و یکمین جشنواره فیلم فجر درباره «آسمان زدر کم عمق» ساخته بهرام توکلی با خبرنگار سوره سینما صحبت کرد. وی با اشاره به ویژگی‌های مثبت فیلم گفت: «آسمان زرد کم عمق» فیلم خوبی است. بهرام توکلی کارگردانی است که سینما را می‌شناسد.با این حال توقع ما به عنوان نویسنده سینمایی این است که در سالی که نام‌های بزرگ‌ سینما کمتر هستند،نام‌هایی که می‌شناسیمشان و به آن‌ها اعتماد داریم شاهکار نشانمان دهند. این موضوع شاید وظیفه کارگردانانی مثل بهرام توکلی را خیلی سنگین کند.

وی ادامه داد: وقتی سینماگری که سه چهار فیلم خوب ساخته در کنار کارگردانان کمتر شناخته شده و فیلم اولی قرار می‌گیرد انتظار ما دیدن فیلم شاهکار از او است. «آسمان زرد کم عمق» فیلم خوبی است،ولی شاهکار نیست. فیلم چند ایراد داشت که فکر می‌کنم خود کارگردان هم این را می‌دانست. مهمترین مشکل فیلم این بود که بیشتر از آنکه نشان دهد،می‌گفت. یعنی اتفاقات مهم فیلم را ما در دیالو‌گ ها شنیدیم و این ایراد است.

صدری گفت: توکلی تعمدا می‌خواست داستان در دو لوکیشن بگذرد،لوکیشنی با فضای زیبا و یک لوکیشن که فضای خاکستری و مرده داشت. فیلم بین این دو فضا پاس‌کاری می‌شد.ایده ایده خوبی بود. رفت و برگشت زمان و متعجب کردن مخاطب در چند جا عالی اجرا شده بود. بازی صابر ابر خیلی خوب بود، اما ترانه علیدوستی،مشکل‌ترین نقش این سال‌هایش را می‌توانست بهتر اجرا کند. با این حال بازی‌ها در کل قابل قبول بود.

وی افزود: باز هم می‌گویم،مهمترین مشکل فیلم این است که فقط به ما گفته شد که چه اتفاقی افتاده،سه تراژدی پشت سر هم داستان به این صورت به مخاطب منتقل شد،از ظرفیت تصویر استفاده نشد و این مشکل بزرگ «آسمان زرد کم عمق» است. ریتم فیلم برای مضمون داستان مناسب بود، وقتی در مورد تباهی و مرگ صحبت می‌شود کارگردان ناگزیر به استفاده از ریتم کند است. البته ناخودگاه سینمای مبتنی بر اندیشه و تاثیر گذار بر ذهن و نه احساس با ریتم کند روایت می‌شود. چون می‌خواهد از ورای ثانیه‌ها بر ذهن تاثیر بگذارد.

این منتقد و روزنامه نگار ادامه داد: یکی دیگر از اشکال‌های فیلم استفاده نابه جا از موسیقی در بعضی از صحنه‌ها بود. بعضی نما‌ها چندین بار تکرار شد و این فیلم را بدون علت از ریتم می‌انداخت.