جشنواره فیلم کوتاه دینی «رویش» با حمایت از سینماگران جوان می تواند زمینه ارتقای سینمای دینی و توجه به مضامین معنوی در سینمای حرفه ای را فراهم کند.

سوره سینما: هشتمین جشنواره فیلم کوتاه دینی «رویش» در یکی از مقاطع حساس فرهنگی برگزار می شود، حاشیه های فراوانی دامن سینمای ایران را گرفته و در فضای غبارآلودی که وجود دارد چشم انداز سینمای ایران بیش از پیش نامفهوم و نامشخص به نظر می رسد. جشنواره «رویش» با توجه به این فضا و شرایط باید نقطه امنی برای سینماگرانی باشد که دغدغه های معنوی و دینی دارند.

اگر یکی از کارکردهای این جشنواره، کشف استعداد و حمایت از فیلمسازان جوان به ویژه آنهایی باشد که در شهرستان ها فعالیت می کنند، هشتمین جشنواره فیلم «رویش» باید بتواند این هدف را به شکلی پررنگ در انتخاب ها و داوری نهایی اش نشان دهد.

توجه به مضامین دینی و پرهیز از نگاه کلیشه ای و تکراری به مفهوم سینمای دینی می تواند راهی باشد که در آینده به رشد سینمای ایران می انجامد، نسلی که در پرتوی جشنواره «رویش» تربیت می شوند می توانند گام های نخست فیلمسازی را در حوزه هنری نهاد برگزار کننده این جشنواره بردارند و آنچه را در سینمای کوتاه تجربه کرده اند به دنیای حرفه ای بیاورند.

حوزه هنری که قصد و هدف غایی خود را بر ترویج سینمای پاک و اخلاقی گذاشته است، می تواند زمینه سازی برای تولید آثاری خانوادگی و سالم را در جشنواره ای انجام دهد که قطعا ایده ها و طرح های خلاقانه و نوجویانه ای می توان در آن یافت.

پس انتظار می رود برگزاری جشنواره فیلم کوتاه دینی «رویش» با توجه به اهداف کلان حوزه هنری به ویژه در بخش سینما تعریف شود، همان طور که حمایت از سینمای ارزشمند و اخلاقی برنامه اصلی حوزه هنری در سال ۹۱ و پس از آن است، شیوه داوری و انتخاب فیلم ها می بایست در همین راستا باشد و در نگاهی کلان تر به نسلی که امروز در «رویش» دیده و معرفی می شوند به عنوان فیلمسازانی نگاه شود که قرار است در آینده ای نزدیک سینمای ایران را به سرمنزلی برسانند که خانواده ها و اقشار متدین با آثار تولیدی اش بهتر و بیشتر ارتباط برقرار کنند.

هشتمین جشنواره فیلم کوتاه دینی «رویش» به دلیل موقعیت ممتازی که در میان انبوه جشنواره های داخلی دارد، می تواند بستری فراهم کند تا سیلی از طرح ها و ایده های نوجویانه و باطراوت از دل سینمای کوتاه، که منبع ایده و جسارت است به بطن سینمای حرفه ای ایران راه یابد، سینمایی که تولیداتش در سال های اخیر نشان داده علاوه بر مشکل سیاست گذاری و راهبردی نیاز به سوژه های تازه برای جذب خانواده ها دارد. حضور پرفروغ نسل جوان در ادوار مختلف جشنواره فیلم کوتاه دینی «رویش» نشان می دهد که این نسل در حوزه سینمای اخلاق و معنویت دغدغه های فراوان دارد، اما ساختار سینمای تجاری مانع از توجه به این موضوع ها می شود، حوزه هنری که متولی برگزاری این جشنواره دینی است، می تواند هر سال بخشی از تولیدات سینمایی اش را به این جوانان اختصاص دهد تا هم چراغ سینمای ایران را روشن نگه دارد، هم در طولانی مدت به غنای سینمای اخلاقی و معناگرا بپردازد. این بزرگترین انتظاری است که از یک نهاد فرهنگی با مختصات حوزه هنری وجود دارد.

علی رضایی