رضا جاودانی معتقد است عشق به اجرا در میان جوانان کم شده و هر فردی حاضر به تحمل سختی‌های این حرفه نیست.

سوره سینما- محیا رضایی: رضا جاودانی مجری با سابقه برنامه‌های ورزشی از چهره های محبوب تلویزیون است که دلیل ورود و ماندگاری‌اش در این حرفه را فقط عشق می‌داند. این مجری ورزشی هم مثل بسیاری از همکاران خود در سازمان صدا و سیما معتقد است شرایط نامساعد اقتصادی فرصت ورود جوانان به این رشته را نمی‌دهد و افرادی که داوطلب فعالیت در این حوزه هستند، انگیزه لازم برای کار ندارند.

رضا جاودانی نامی آشنا برای مردم و ورزش‌دوستان است، دلیل این موفقیت و ماندگاری را چه می‌دانید؟

رضا جاودانی: من به کارم بسیار علاقمندم و معتقدم هرکس به حرفه ای علاقه داشته باشد، سختی‌هایش را تحمل می کند و هر زمان که خودش احساس کند توان انجام کار دارد با انگیزه به فعالیتش ادامه می‌دهد.

باتوجه به اینکه برخی مشاغل دوره سنی خاصی دارند،  اجرا هم سن بازنشستگی دارد؟

این یکی از سوالاتی است که من را ناراحت می‌کند، افراد زیادی فکر می کنند این شغل هم سن و سال خاصی می طلبد. در صورتی که اجرا در هیچ کجای دنیا به سن و سال ارتباطی ندارد. اتفاقا هرچه مجری تجربه بیشتری داشته باشد به کارش مسلط تر است . وقتی لری کینگ از یک برنامه بیرون می‌آید برنامه کلا تعطیل می‌شود. این نشان می‌دهد عمر کار اجرا به شخص برمی‌گردد. یک کارشناس و مجری تا وقتی می تواند قلم به دست بگیرد و توانایی داشته باشد برای کار کردن مشکل ندارد.

برای حرفه اجرا هیچ ارتقایی وجود ندارد؟

در کار رسانه شاید مثلا یک خبرنگار بعد از سال‌ها تجربه سردبیر شود که تازه آنهم به نظر من کسی که عشق خبرنگاری داشته باشد در حوزه خود می‌ماند، مگر اینکه عشق سردبیری هم داشته باشد. اما در حوزه اجرا کسی که سال‌ها فعالیت می‌کند نهایتا تهیه کننده می‌شود. این به معنی ارتقا نیست فقط حوزه کاری را عوض کرده است. به نظر من هرکاری را که شروع کنید باید تا انتها همان را بروید تا جایی که به مرجع تبدیل شوید.

پس چه زمانی در یک حرفه نیاز به حضور چهره های جوان احساس می‌شود؟

همیشه باید نیروهای جوان وارد به کار شوند اصلا تا آنها نباشند من هم دیده نمی شوم. این تفکر غلط است که اگر کسی ورود پیدا نکند شرایط من باسابقه و قدیمی‌تر بهتر است. من جوانان علاقمند را تشویق می‌کنم و می گویم در کنار علاقه باید آن و انگیزه لازم را هم داشته باشند. اجرا یک نیروی ذاتی است که تنها با عشق می‌تواند عامل موفقیت باشد.

این روزها در زمینه های مختلف بازیگری، دوبله و … بسیاری از نیروهای جوان ظهور پیدا کرده‌اند، آن قدر که نام همه در ذهن نمی‌ماند. چرا در حوزه اجرای ورزشی نام‌های در یاد مانده محدود می‌شود به رضا جاودانی،عادل فروسی‌پور، مزدک میرزایی و جواد خیابانی.

شاید عشقی در کار بعضی جوان‌ها نیست. بچه هایی که وارد این عرصه می‌شوند کارشان را دوست دارند اما چون عشقی که باید را ندارند پاسخی هم نمی‌گیرند. همه کسانی که وارد حوزه اجرا و گزارشگری می‌شوند واقعا زحمت می‌کشند، ولی بعضی ها فقط دنبال این هستند که آنتن در اختیارشان گذاشته شود و بعد از آن پیگیر باقی کارهایشان باشند. هر کس حاضر به تحمل سختی‌های شبانه روزی این حوزه نیست. اغلب جوان‌ها برای کسب تجربه و مهارت فرصتی نمی گذارند و دنبال گذران زندگی هستند.

پس صنف شما هم مثل سایر همکارانتان در سازمان از شرایط اقتصادی راضی نیست؟

مسایل مالی و غم نان بحث مهمی در شروع و پیشرفت یک کار است. غم نان عشق به کاری که انجام می‌دهید را از بین می برد. خبرنگاران ورزشی زیادی هستند که عاشقانه کار می‌کنند و شما هرجای دنیا که باشید گزارششان را دنبال می کنید، ولی ما در رسانه ضعف زیاد داریم. من اگر از لحاظ اقتصادی تامین بودم هیچوقت سراغ شغل دوم نمی‌رفتم. رسانه هم از این مسایل جدا نیست. انگیزه برای کار را کتمان نمی‌کنم ولی تا وقتی بحث مالی و اقتصادی برای هر کسی مطرح باشد قطعا در کارش هم صد درصد تاثیر می‌گذارد. زمانی که این مشکل حل شود می‌توانیم درباره تجربه و تسلط و دلایل ورود به کار اجرا بحث کنیم.