سوره سینما

پایگاه خبری-تحلیلی سینمای ایران و جهان

sourehcinema
تاریخ انتشار:۴ خرداد ۱۳۹۴ در ۸:۲۴ ق.ظ چاپ مطلب

«شه‌مات»، قصه دختری با تصمیم‌های عجیب/ دفاع از مدیران سینمایی دهه ۶۰

jaber-ghasem-ali

یک فیلمنامه نویس از رییس سازمان سینمایی درخواست کرد برای بهبود اوضاع سینما قبل از هر چیز به ارتقاء دانش فیلمنامه‌نویسان بپرازد.

یک فیلمنامه نویس از رییس سازمان سینمایی درخواست کرد برای بهبود اوضاع سینما قبل از هر چیز به ارتقاء دانش فیلمنامه‌نویسان بپرازد.

جابر قاسمعلی به سوره سینما گفت: در بهار ۹۲ فیلمنامه ای نوشتم به نام «شه‌مات». ابتدا قرار بود این اثر را در زمستان همان سال بسازیم اما شرایط فراهم نشد. ساخت آن به بهار امسال موکول شد که متأسفانه همچنان هم فراهم نشده و این روزها در حال بازنویسی مجدد آن هستم. این فیلم در بخش خصوصی تولید می‌شود و یک تهیه کننده، سرمایه گذاری آن را از صفر تا صد پذیرفته است. به درستی نمی دانم چه وقت امکان ساخت این فیلم فراهم می شود اما تلاش می کنم تا پایان سال جاری اولین فیلمم را جلوی دوربین ببرم.

وی افزود: «شه مات» بر اساس یک داستان کوتاه آمریکایی نوشته شد. داستانی که من ۱۰ سال قبل آن را خوانده بودم اما تأثیراتش در من وجود داشت. در این فیلمنامه همه داستان در یک خانه ویلایی بزرگ و شیک می گذرد. ۵ بازیگر اصلی که دو نفر آنان مرد هستند قصه را شکل می دهند. قهرمان اثر یک دختر جوان است که برای حل یک مشکل در خانواده خود تلاش می‌کند و دست به کارهایی می زند اما در پایان کار احساسش این است که در یک بازی شطرنج، شه مات شده است و اصلا دلیل نام گذاری فیلم هم به همین موضوع بر می‌گردد.

قاسمعلی که چندی پیش در شب جشن فیلمنامه نویسان مورد تقدیر قرار گرفت درباره این اتفاق گفت: شبی که این مراسم برگزار شد من در تهران حضور نداشتم. برای برگزاری یک ورک شاپ در یک جشنواره محلی بلوچستان به شهرستان ایرانشهر رفته بودم. از لطف دوستان ممنون هستم و باید بگویم کوچک ترین عضو کانون فیلمنامه نویسان را مورد محبت خود قرار دادند. آن شب آقای ایوبی در مورد حقوق صنف ما صحبت هایی داشت و من می خواهم اینجا هم تأکید کنم که حقیقتا سنگ بنای یک فیلم سینمایی، فیلمنامه آن است.

این نویسنده افزود: چندی پیش در خانه سینما برنامه ای برگزار شد برای بررسی سینمای دهه ۶۰. مدیریت این دوره با وجود همه نقدهایی که به آن وارد است، باعث شد جریانی برای حمایت از نیروهای جوان ایجاد شود. این جریان را یک مدیریت دولتی به وجود آورد و اگر زحمت آنان نبود، کارگردانان صاحب نام امروزی که آن دوران جوان بودند فرصت رشد پیدا نمی کردند. من به آقای ایوبی و همراهان ایشان پیشنهاد می کنم جریانی را مشابه جریانی که در اولین دهه پس از انقلاب شاهد بودیم، ساماندهی کنند و به خصوص برای ارتقاء دانش تئوریک و اندیشه فیلمنامه‌نویسان تلاش کنند.