One thought on “نقد و بررسی فیلم «پنج تا پنج» در خانه هنرمندان”

1. رضا می‌گه:

   شنبه ۲ مرداد ۱۳۹۵ در ۲:۰۳ ب.ظ

   این فیلم یک جور برداشت آزاد از فیلم Una Pura Formalità جوزپه تورناتوره است، در فصل آغازین فیلم با بردن ببیننده به یک جور ناکجاآباد فارغ از ارتباطات متداول امروزی فضای فیلم به بیننده القا می شود اما در mainstream فیلم بر خلاف فیلم تورناتوره که بیشتر نگاهی واکاوانه به روابط شخصی و درونیات نقش اصلی (با بازی ژرار دوپاردی) دارد، بیشتر انعکاس مشقات و زبان معترض و داد خواهنده اقشار مردم جامعه که به صورت شعاری و مانیفست گونه از زبان دادستان بیان می شود، در فصل پایانی که در واقع یک جور آرامش بعد از یک کلنجار مداوم همراه با فضای شب و باران مداوم و یک بازجویی به ظاهر بی پایان، با روشنایی روز و توقف باران و پایان بازی، قاعدتا می بایستی مانند فیلم تورناتوره شاهد رسیدن به نوعی خودآگاهی و از عبور از این مرحله گذار به سمت ابدیت نامعلوم اما آگاهانه تر باشیم فیلم و دچار نوعی سر در گمی و کلیدخوردن یک کشمکش جدید به ناکجا می شود

Comments are closed.