بازیگر مجموعه «پایتخت» فضای این مجموعه را خانوادگی و صمیمی می‌داند.

سوره سینما- محیا رضایی: محیا دهقانی بازیگر ۲۳ ساله نقش سوسن سریال «پایتخت» با حضورش در فیلم سینمایی «شیار ۱۴۳» نشان داد انتخاب درست از ابتدای راه بازیگری برایش اولویت دارد. او اگرچه در تله فیلم های «رباط»، «پرونده مختومه»،«پر» و حضور داشت و در سریال «قهر و آشتی» علی ژکان هم بازی کرد اما هیچکدام به اندازه «پایتخت» باعث دیده شدنش نشد.

مسیر بازیگری شما از ابتدا تا تاکنون چگونه رقم خورد؟

محیا دهقانی: سال ۸۳ در کلاس های بازیگری جام جم شرکت کردم. از سال ۸۵ با مهرداد خوشبخت و داریوش ربیعی چند تله فیلم کار کردم. مدتی فعالیت نداشتم تا سال ۹۰ که در سریال «قهر و آشتی» علی ژکان حضور داشتم . بعد از آن مدتی به کلاس های بازیگری آقای ژکان و داریوش ارجمند رفتم و در حال حاضر هم دانشجوی تئاتر در دانشکده هنرهای معماری هستم . این مدت هم بازی هایی در تئاتر، شبکه نمایش خانگی، فیلم های کوتاه و تله داشتم در آخر هم اولین کار سینمایی ام با «شیار۱۴۳» به کارگردانی نرگس آبیار بود که بعد از آن پیشنهادهایی داشتم اما به دلایلی قبول نکردم و در فیلم کوتاه «باهر» به کارگردانی حسن آخوندپور که پرهزینه ترین فیلم کوتاه ایران شناخته شد بازی کردم. الان هم در سریال «پایتخت» نقش سوسن را دارم.

چطور به پایتخت پیوستید؟ ارتباط تان با سوسن چطور است؟

اولین بار توسط کریم امینی دستیار کارگردان معرفی شدم وقتی احمد مهرانفر عکس من را به خانم غفوری و محسن تنابنده نشان داد رزومه ام را خواستند و چون فیلم «شیار…» راهم دیده بودند برای نقش سوسن انتخاب شدم. همزمان با هدایت هاشمی وارد قصه شدم و تا قسمت آخر هم حضور دارم. نقشم را خیلی دوست دارم. سوسن یک دختر عصبی است که بعضا کمی هیجانی می شود. امیدوارم از پس نقش برآمده باشم و مردم هم بپسندند.

تجربه همکاری با گروه «پایتخت» چطور بود؟

اولین بار که وارد گروه شدم این جمع را یک خانواده دیدم. سارا و نیکا در پشت صحنه هم بازیگران را همان طوری صدا می کردند که انگار جلوی دوربین هستند و این برای من خیلی جذاب بود. همه پشت صحنه با کاراکتر های شان همراه هستند و رفتارشان همان است. فکر می کنم یکی از دلایلی که بیننده از این سریال لذت می برد همین است . مخاطب متوجه می شود رابطه این آدمها دقیقا همان چیزی است که از قاب تلویزیون می بیند .

بازی در کنار جمعی از هنرمندان حرفه ای و کاربلد معذبتان نمی کرد؟

در این پروژه همه اختیار عمل دارند و من واقعا در جمع شان احساس راحتی می کنم. جالب اینکه همه بازیگران یک دیدگاه دارند و نه تنها کسی دنبال برتری نیست بلکه معتقدند همه باید بهترین باشند. محسن تنابنده یک بازیگردان خیلی خوب است و من ترجیح دادم خودم را کامل رها کنم تا با راهنمایی های او بهتر بتوانم توانایی های بازیگریم را نشان دهم.

از این به بعد چه برنامه هایی برای بازیگری دارید؟

بعد از این مثل تجربه هایی که تا الان داشتم سعی می کنم در پروژه هایی باشم که بتوانم با نقش و فیلمنامه ارتباط برقرار کنم. ژانر خیلی برایم مهم نیست و قصه برایم اولویت دارد. ترجیح من سینماست و تئاتر خواندم که خودم را از پایه قوی کنم تا بعدها با تلاش بیشتر و کسب تجربه های متفاوت قابلیت هایم را برای کارهای خوب سینمایی بالا ببرم. البته باوجود علاقه ای که به بازی در سینما دارم کارهای خوبی مثل «پایتخت» را به فیلم های متوسط ترجیح می دهم.

اخیرا پیشنهاد جدیدی برای بازی داشتید؟

در این مدت چند پیشنهاد سینمایی خوب داشتم که بعد از بستن قرارداد با «پایتخت» اتفاق افتاد و نتوانستم در آن پروژه ها حضور داشته باشم. یکی از اینها فیلم «بادیگارد» ابراهیم حاتمی کیا بود و توسط مریلا زارعی معرفی شده بودم اما قسمت نشد.

وسوسه نشدید از خیر سوسن بگذرید؟

طبیعتا دوست داشتم آنجا هم حضور داشته باشم اما «پایتخت» را هم دلم نمی خواست از دست بدهم. اصولا به این نکته معتقدم که چون گروه «پایتخت» از همه نظر حرفه ای و عالی هستند می‌توانم بازیگری ام را با همه وجود به نمایش بگذارم. علاوه بر این در تلویزیون بیشتر با مردم می توان ارتباط داشت اما سینما محدودیت های خود را دارد و این باعث می شود شاید مردم پتانسیل‌های یک بازیگر را در سینما نبینند، تلویزیون را به خاطر اینکه راحت تر با مردم ارتباط برقرار می‌کند دوست دارم.