کارگردان مجموعه «کیف انگلیسی» معماری امروز را متفاوت با معیارهای زندگی اسلامی و ایرانی می‌داند.

ضیاالدین دری، کارگردان و تهیه کننده با بیان اینکه تا زمانی که معماری و بافت شهرهای مختلف ایران به تقلید از معماری و سبک اروپایی و غربی ساخته می شود سینما نمی‌تواند چندان تأثیری در ارائه سبک زندگی ایرانی و اسلامی داشته باشد، به سوره سینما گفت: خانه‌های شخصی دارای حیاط و حوض که در فرهنگ ما ایرانی‌ها بوده است امروز جای خود را به برج‌ها و آپارتمان‌هایی داده است که هیچگونه سنخیتی با فرهنگ و هویت زندگی ایرانی ما ندارد.

وی ادامه داد: اگر در پاریس یا لندن برج‌هایی ساخته شده است که ارتفاع زیادی دارد و این برج‌ها موجب درآمدزایی هم برای آنها شده و توریست‌ها برای دیدن این برج‌ها می‌روند متناسب با فرهنگشان است که با تدبیر و برنامه‌ای که برای سبک زندگی خودشان پی ریزی شده ساخته شده‌اند. بعد از یک مدت هم برخی از این برج‌ها هویت تاریخی پیدا می کنند اما در کشور ما این برج‌ها  و خانه‌هایی که ساخته می‌شوند در واقع نه هویت ایرانی دارند و نه هویتی غربی دارند که کاملا به اصطلاح پا در هوا هستند.

کارگردان سریال «کیف انگلیسی» تصریح کرد: افرادی که مسئول هستند حداقل می‌توانند در همین آپارتمان‌ها و برج ‌های چند میلیاردی نشانه‌هایی از فرهنگ، سنت و معماری ایرانی قرار بدهند اما متأسفانه به این موضوع دقت نمی‌شود. در چنین شرایطی چگونه می‌توانیم از سینما یا تلویزیون انتظار داشته باشیم که سبک زندگی ایرانی و اسلامی را نمایش بدهد؟ این سبک زندگی باید از ریشه و بطن جامعه از سوی مسئولان حل بشود تا سینما بتواند آینه نمایش  زندگی ایرانی و اسلامی در جامعه باشد.

دری ادامه داد: دولت می‌تواند نظارت داشته باشد تا در معماری شهر اسلوب فرهنگی، تاریخی و دینی ما حفظ بشود. باید این کار با شروع انقلاب اسلامی برایش برنامه ریزی می‌شد. می‌‌توانیم با یک نقشه راه درست برای نسل‌های آینده شهرهایی را بسازیم که متناسب با فرهنگ و سنت‌ها و به طور کلی سبک زندگی ایرانی و اسلامی ما باشد.»

کارگردان «کلاه پهلوی» ادامه داد: وقتی من به عنوان یک فیلمساز با شهری با این ویژگی روبه رو هستم نمی توانم سبک زندگی را به معنای واقعی نشان بدهم. آنچه فیلمسازان به عنوان چنین فیلمی می سازند در چند خانه قدیمی مشخص است که اکنون خیلی کم می توانیم مانند آنها را در کلان شهری مانند تهران یا خیلی از شهرستان‌های دیگر ببینیم. تازه این چند خانه‌ای هم که درآنها فیلم ساخته ‌می‌شود بعد از پایان فیلمبرداری خالی می‌ماند و کسی در آنجا زندگی نمی‌کند. بنابراین این فیلم‌هایی هم که ساخته می‌شود برای مخاطب غیرواقعی و متناسب با شرایط امروز جامعه نیست.

دری در پایان گفت: سبک زندگی در چنین شرایطی در حد یک شعار باقی می‌ماند. آن زمان است که تنها برای اینکه سینماگران و مسئولان سینما بگویند ما در این فضا کارکرده ایم و برای بالا بردن آمار خود فیلم‌هایی را تولید می‌کنند که شعاری است. شاید مخاطب هم فیلم را دوست داشته باشد و بگوید خیلی فیلم خوبی بود اما بعد از آن قطعا این جمله را خواهد گفت که این فیلم هیچ سنخیتی با زندگی مردم امروز جامعه ما نداشت.