شبکه نمایش خانگی در سال‌های اخیر عرصه‌ای برای نمایش توانایی یا ناتوانی کارگردان‌های بزرگ سینما و تلویزیون بوده است.

سوره سینما- علی رضایی: آنچه در یک دهه اخیر در شبکه نمایش خانگی اتفاق افتاده نشان دهنده توانایی و ناتوانایی کارگردان‌های نامدار و شاخص سینما و تلویزیون در این حوزه است. شکست تجاری بسیاری از آثاری که با جار و جنجال فراوان وارد شبکه نمایش خانگی شدند، نشان دهنده این است که تلویزیون و مخاطب میلیونی اش چه گنج عظیمی برای این کارگردان‌ها هستند. مهران مدیری ستاره تلویزیون یکی از اولین کارگردان هایی بود که پس از ایجاد بعضی مشکلات با مدیران تلویزیون به امید جذب مخاطب، به شبکه نمایش خانگی پیوست. اولین مجموعه‌های او مخاطب بیشتری داشتند اما به مرور با کلیشه ای شدن و ضعیف شدن این آثار، مدیری به مهره ای سوخته در این فضای کاملا تجاری و بدون سوبسید بدل شد و دوباره به تلویزیون برگشت. رسانه ای که جایی امن برای تجربه های شکست خورده است.

محمدحسین لطیفی و سامان مقدم در «قلب یخی» نتوانستند موفقیتی که با چند قسمت ابتدایی آثارشان به وجود آورده بودند، تداوم ببخشند. حضور چهره هایی مثل حمید فرخ نژاد یا رضا عطاران، هدیه تهرانی، هانیه توسلی و مهران مدیری هم عاملی نبود تا مردم این مجموعه را که ضعف آشکار قصه داشت تحمل کنند. «شاهگوش» ساخته داوود میرباقری هم همین مسیر را طی کرد. تا ۵ قسمت ابتدایی مجموعه خوب پیش می رفت اما به مرور کسالت بار و قابل پیش بینی شد. حضور فرهاد اصلانی، اکبر عبدی، طناز طباطبایی و انبوهی بازیگر میهمان و ستاره‌ای با قدرت محسن تنابنده هم نتوانست شکست «شاهگوش» را به تاخیر بیندازد. مجموعه‌ای که البته بهتر از تجربه‌های شکست خورده مدیری، لطیفی و مقدم بود و دست کم، وجه انتقادی اجتماعی پررنگی داشت و قرار نبود فقط سر مخاطب را گرم کند.

اما یکی از بزرگترین چهره‌های نامدار اما شکست خورده شبکه نمایش خانگی دو کارگردانی هستند که اعتبار و سوابق حرفه‌ای شان را نمی توان نادیده گرفت. کمال تبریزی در یک اشتباه بزرگ متن ضعیف مجموعه «ابله» را برای ورود به شبکه نمایش خانگی انتخاب کرد و بیژن بیرنگ به سراغ یک کمدی رمانتیک رفت که شیرینی و حلاوتی برای مخاطب نداشت و خیلی زود تولید و توزیعش متوقف شد. به نظر می رسد استراتژی بعضی کارگردان ها برای شبکه نمایش خانگی فقط تولید با هزینه های بالا و دریافت دستمزد کلان است. به همین دلیل با پشتوانه حمایت مالی اسپانسرهای بخت برگشته این آثار، بودجه هایی کلان صرف تولید مجموعه هایی می شود که روی کاغذ می تواند فهمید چقدر ضعیف هستند. نمی توان باور کرد کارگردانی که در کارنامه اش «مارمولک»، «طبقه حساس» و «دوران سرکشی» را دارد نداند تولید فیلمنامه مغشوش و آشفته «ابله» تنها یک شکست برای سازندگانش رقم خواهد زد.

بیرنگ در «عشق تعطیل نیست» پای محمدرضا گلزار و مهناز افشار را به شبکه نمایش خانگی باز کرد. زانیار خسروی در مجموعه آواز خواند و نقش عاشقانه بازی کرد. اما فضای «عشق تعطیل نیست» با جامعه امروز، دغدغه مخاطبانش و سلیقه ای که از ملودرام و فانتزی دارد فاصله داشت. مردم خیلی زود به «عشق تعطیل نیست» نه گفتند. به زودی دو مجموعه تازه در شبکه نمایش خانگی توزیع می شود. «دندون طلا» با بازی حامد بهداد، باران کوثری و مهدی فخیم‌زاده کاری تازه از داوود میرباقری است. «شهرزاد» ساخته حسن فتحی هم انبوهی بازیگر چهره دارد. ترانه علیدوستی، شهاب حسینی و مصطفی زمانی که بیشتر بازیگر سینما هستند و حضورشان می‌تواند برگ برنده این تجربه تازه باشد.

شکست کارگردان‌های نامدار در شبکه نمایش خانگی این ذهنیت را در مخاطبان به وجود آورده که آثار عرضه شده در این بخش می‌توانند ضعیف باشند، می‌توانند خسته کننده و سرهم بندی‌شده از کار درآیند. پس اگر چه مخاطب بی صبرانه برای تماشای «شهرزاد» و «دندون طلا» انتظار می کشد اما ضمانتی برای این که هر دو مجموعه جزو آثار درخشان کارنامه سازندگانشان باشند، وجود ندارد. کاش کارگردان ها و تهیه کنندگان این آثار متوجه باشند، بضاعتی که در حوزه شبکه نمایش خانگی وجود دارد، نباید هدر برود. با توجه به ضعف تلویزیون در سریال‌سازی این بستر تازه می‌تواند برای انبوهی از مردم ایران، جذاب و دیدنی باشد. اما سلب اطمینان و اعتماد سرمایه گذاران و شکست پیاپی این مجموعه ها به زودی مخاطب را از این عرصه دلزده کرده و بیشتر به سبک مجموعه های خارجی که ارزان و سهل الوصول شده‌اند سوق می‌دهد.