داور بخش نگاه نو جشنواره فیلم فجر محدودیت سوژه، محافظه‌کار شدن کارگردان و پایین آمدن استانداردهای فیلمسازی را از ویژگی‌های اکران سال ۹۲ دانست.

فریدون حسن‌پور کارگردان سینما درباره مسائل مختلفی از قبیل پیش‌بینی سینما در سال آتی، نحوه داوری فیلم‌ها در بخش مسابقه فیلم اولی‌ها و درباره میزان رضایتش از گیشه «من و زیبا» در اکران عمومی به سوره سینما گفت: طبیعتا بهترین زمان برای اکران این فیلم ایام محرم بود ولی این اتفاق نیفتاد و در ده روز باقی‌مانده به جشنواره فیلم فجر اکران شد. زمانی که بیشترین توجهات به جشنواره است و فیلم در این زمان نمی‌فروشد. البته باید بگویم امسال گیشه خیلی از فیلم‌ها موفق نبود و چند فیلمی هم که به فروش خوب دست پیدا کردند موفقیتشان وابسته به جوسازی بود.

حسن‌پور درباره پیش‌بینی اکران‌های سال ۹۲ گفت: اکران ۹۲ فقط وابسته به فیلم‌ها نیست. مسائل و مؤلفه‌های مختلفی در فروش فیلم‌ها تأثیر دارند. مسائل مختلفی از قبیل گرانی، انتخابات و غیره که باعث می‌شوند توجهات به سینما کمتر باشد و به طور کلی فیلم‌ها فروش قابل توجه نداشته باشند.

کارگردان «من و زیبا» ادامه داد: فیلمسازان هم قطعا با محدودیت سوژه رو به رو هستند. خیلی از ما فیلمسازان فیلمنامه‌هایمان در خانه است و بستری برای ساختش فراهم نیست. اصطلاحی که بین داوران سی و یکمین جشنواره فیلم فجر درباره فیلم‌ها وجود داشت ترسو بودن بود. همه فیلمسازان به نوعی با نگرانی‌های پنهان دست به گریبان هستند که آن‌ها را در ساخت فیلم محافظه‌کار می‌کند.

این کارگردان افزود: نکته دیگر که درباره پیش‌بینی سینما در سال‌های آتی می‌توانم به آن اشاره کنم بحث دیجیتال است. دیجیتال شدن سینماها مزایا و معایبی دارد. مزیتش این است که تکنولوژی است و نمی‌توان مقابل  تکنولوژی و بهره‌وری‌اش بایستیم. اما دیجیتال شدن سینماها باعث می‌شود پروسه فیلمسازی برای کارگردان به یکباره اتفاق بیفتد و تجربه‌اندوزی کمتر شود.

حسن‌پور با اشاره به اهمیت تجربه برای فیلمساز گفت: تعداد فیلم‌ها و فیلمسازان به دلیل راحت شدن پروسه تولید زیاد می‌شود و ممکن است استانداردها دستخوش تقلیل شوند. زمانی در مدیرت سینما فقط ۵ فیلمساز جدید در سال می‌توانستند فعالیت حرفه‌ای‌شان را آغاز کنند. این سخت‌گیری‌ها همه در جهت تجربه‌اندوزی و کسب مهارت بیشتر در فیلمسازی بود.

 وی اضافه کرد: اتفاقا دو فیلم برجسته جشنواره امسال در بخش نگاه نو متعلق به فیلمسازانی بودند که سال‌ها در سینما در بخش‌های مختلف زحمت کشیده و تجربه کسب کرده بودند و دیدیم که در فیلم اولشان همه این تجربه‌ها نمود داشت. لاغز شدن فیلم‌ها و کم‌بودجه شدن پروسه تولید خطراتی است که سینما را تهدید می‌کند. اما می‌توان در جشنواره فیلم فجر حساسیت بیشتری به خرج داد و از ورود فیلم‌هایی که حداقل استاندارد را ندارند جلوگیری کرد.

 حسن‌پور که یکی از داوران بخش نگاه نو جشنواره سی و یکم بود درباره داوری این بخش گفت: ما برای اینکه فضای قبل ازجشنواره و مصبوعات روی داوری ‌مان تأثیر نگذارند تصمیم گرفتیم فیلم‌ها را قبل از جشنواره ببینیم و انتخاب‌های اولیه‌مان را تثبیت کنیم. فاصله دو فیلم «دهلیز» و «سر به مهر» با بقیه فیلم اولی‌ها زیاد بود. برای اینکه بقیه فیلم‌ها هم دیده شوند و به آنها بگوییم که تلاششان از نگاه ما دور نمانده تصمیم گرفتیم فیلم‌های بیشتری را کاندید کنیم.

وی درباره ارزیابی‌اش به عنوان داور بخش نگاه نو از دو فیلم «خسته نباشید» و «تاج محل» گفت:  فیلم «خسته نباشید» را اکثریت داوران دوست نداشتند اما فیلم «تاج محل» برای من یک فیلم دوست داشتنی بود. فضای جنگ و حس و حال کلی فیلم خوب از آب درآمده بود. در بحث داوری برای ما اصلا مهم نبود که کدام فیلم متعلق به حوزه یا فلان نهاد است. فقط فیلم برایمان ملاک بود.