خسرو سینایی در آستانه مراسم «میم مثل مستند»، درباره ویژگیهای سینمای مستند، مسئولیت پذیر بودن مستندسازان و راز فعالیت ۵۰ ساله و ماندگاری اش سخن گفت.

سوره سینما – خسرو سینایی مستندساز پیشکسوت در گفتگو با روابط عمومی شبکه مستند سیما، درباره ژانر مستند اظهار کرد: مستند بخش نجیب سینما است و مستندسازان مسئولیت پذیر هستند. چطور می شود بدون بازیگر محبوب برای مردمی که قهرمان و ستاره می خواهند، بدون داستانی که پستی و بلندی آن توجه مخاطب را جلب کند، فیلمی ساخت که مخاطب آن را دوست داشته باشد؟ این چیزی است که من طی سالها کار به جواب آن رسیده ام.

نگاه مستندگونه در فیلم «عروس آتش»

وی افزود: من حتی موفقیت فیلمهای داستانی ام را مدیون مستندسازی هستم. این کار به من آموخت باید آنچه را می سازم باور داشته باشم و من حتی وقتی «عروس آتش» را می ساختم نیز همین حس را داشتم و منتقدان در نقد این فیلم از نگاه مستندگونه فیلمساز سخن می گفتند.

کارگردان «جزیره رنگین» ادامه داد: باور من این است که امروزه بیننده بیش از فیلمساز تشخیص پیدا کرده است و ما باید صحنه را طوری شکل دهیم که قبل از هرکسی خودمان آن را باور داشته باشیم. اگر اینگونه نباشد همدلی بین عوامل فیلمساز شکل نمی گیرد و مخاطب نیز نه می خندد و نه اشک او جاری می شود.

سینایی با بیان اینکه از سینمای مستند بسیار آموخته، بیان کرد: تأکید می کنم جوانان علاقمند به سینما، اول مستند کار کنند و بعد وارد کار داستانی شوند. گرچه هیچ کدام به دیگری ارجحیت ندارد و تنها داستانی از نظر بازار و تهیه کننده فروش بیشتری خواهد داشت.

راز ۴۸ سال ماندگاری

وی یادآور شد: هنرمندانی بودند که وارد سینما شدند اما ماندگار نشدند. من این موفقیت را داشتم که ۴۸ سال است فیلم می سازم. جزو ستاره ها نبودم اما مرتب کار کردم و توانستم سطح خودم را حفظ کنم. بسیاری از فیلمسازان ما چه جوان و چه جا افتاده، فکر می کنند چون میتوانند درباره فیلم حرف بزنند، پس می توانند فیلم بسازند اما فیلم ساختن و هنر در عمل است که شکل می گیرد.

این مستندساز سینما را هنری معرفی کرد که از یک طرف به ادبیات دراماتیک و از سوی دیگر به هنرهای تجسمی تکیه دارد و تصریح کرد: فیلمساز باید بداند کیست و از ابزار سینما برای چه چیزی می خواهد استفاده کند. اولین چیزی که برای هنرمندان مهم است، کشف خودشان است.

قدردانی شبکه مستند برایم ارزشمند است

سینایی درباره تقدیر از گنجینه های مستند در مراسم «میم مثل مستند» اظهار کرد: من آدم دلی هستم و اهل تشریفات نیستم. اما اینکه احساس میکنم کسانی هستند که تلاش چندین ساله ام را قدر می دانند برایم ارزشمند است. وقتی فیلم مستند داریم، یعنی می توانیم امروز را برای آیندگان حفظ کنیم. من از شبکه مستند تشکر می کنم و قبل از آن از سینما تشکر میکنم. چرا که با سینما با وجود همه پستی و بلندی ها و حسرت هایش، عالی زندگی میکنم.

وی در پایان گفت: سینما هرگز فرصت نداد خالی زندگی کنم. امروز ۷۵ ساله ام و ۵۰ سال از زندگی ام را با فیلمسازی سر کرده ام. دلم برای آدمهایی می سوزد که زندگی شان را آنطور که باید زندگی نکرده اند و مطابق سنشان جلو نرفته اند. دیگر از من ثروت اندوختن یا به شهرت رسیدن گذشته است و اکنون باید از خود کار لذت ببرم.