ابراهیم آبادی، بازیگر و کارگردان شناخته شده کشور، که نمایش‌ وی با عنوان «پله آخر» مهمان بیست و چهارمین جشنواره تئاتر سوره ماه است و در روز اول جشنواره اجرا می شود گفت: این نمایش با مضمون الهی‌اش به دنبال تاثیرگذاشتن بر جامعه است و لذا تئاتر اجتماعی محسوب می‌شود.

سوره سینما – به گزارش خبرنگار پایگاه خبری حوزه هنری، ابراهیم آبادی، کارگردان و بازیگر تئاتر و چهره شناخته شده سینما و تلویزیون، به عنوان مهمان بیست و چهارمین جشنواره تئاتر سوره ماه نمایش «پله آخر» را در ایام برگزاری این جشنواره به روی صحنه می‌برد.

آبادی درباره داستان و موضوع این نمایش به خبرنگار پایگاه خبری حوزه هنری گفت: «پله آخر» یک نمایش الهی است و در عین حال کارکرد اجتماعی و فرهنگی دارد. در این نمایش تفاوت‌ها و تضادهایی که بین زنان و مردان وجود دارد روایت می‌شود، افرادی که چندین بار دست به دست می‌شوند و به این در و آن در می‌زنند تا راهی برای رسیدن به مقصودشان پیدا کنند به همراه شکست‌ها و فراز و نشیب‌هایشان به تصویر کشیده شده است.

این بازیگر پیش‌کسوت سینما و تلویزیون افزود: در این نمایش مشکلات مختلفی را که زنان با آن مواجه می‌شوند و مردانی که با نوعی شارلاتانیسم به دنبال اهداف خود هستند را نشان می‌دهیم. خوشحالم که نمایش «پله آخر» مهمان جشنواره تئاتر سوره ماه حوزه هنری است.

به گفته آبادی، در فراز و نشیب‌هایی که در زندگی انسانی وجود دارد، نردبانی برای صعود بشر وجود دارد که شاید تعداد پله‌های آن به تعداد سوره‌های قرآن باشد تا او را به عشق خدا برساند و آن ها بتوانند کوله بار خوشبختی را به دوش بیندازند و به زندگی‌شان برگردند؛ ولی گاهی مردم از راه راست نمی‌روند و به هر دری می‌زنند تا خوشبخت شوند؛ اما در نهایت به این نتیجه می‌رسند که اگر همه ثروت دنیا را هم خرج کنی ولی خدا را نداشته باشند به خوشبختی نمی‌رسند و برعکس اگر خدا بخواهد بدون هیچ امکاناتی به خوشبختی خواهند رسید.

این کارگردان و بازیگر تئاتر درباره هدفش از تولید این نمایش اظهار کرد: همیشه در طول عمر هنری‌ام هر کاری که خواستم انجام دهم قصد و هدفم مردم بودند و خوشبختانه کارهایم مورد قبول مردم واقع شده است. ارتباط من با دل مردم است و دوست دارم برای رضایت این مردم کار کنم. چون اعتقاد دارم اگر کسی با مردم و برای دل مردم زندگی کند خوشبخت و سعادتمند خواهد بود.

آبادی درباره حضور و اجرای نمایش‌اش در ایام برگزاری بیست و چهارمین جشنواره تئاتر سوره ماه گفت: بعد از اینکه این نمایش را ساختیم دست‌اندرکاران مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری آمدند و این نمایش را دیدند و پذیرفتند که من و گروه این نمایش به عنوان مهمان در جشنواره حضور پیدا کنیم.

وی با بیان اینکه دوست داشتم به عنوان یکی از شرکت‌کنندگان در جشنواره تئاتر سوره ماه حضور می‌داشتم، افزود: آرزوی من این بود که به همراه همه گروه‌هایی که در جشنواره تئاتر سوره ماه شرکت دارند من هم شرکت می‌کردم؛ البته نه به خاطر اینکه در رقابت حاضر باشم یا جایزه بگیرم؛ دیگر این سودای این رقابت‌ها و جوایز از من گذشته است! انگیزه من بیشتر حضور در کنار مردم و جوانانی بود که برای فرهنگ و هنر این کشور است. ما از اول کارمان هم به خاطر مردم جلو رفتیم و امروز هم همین مردم، تنها انگیزه من هستند.

آبادی با بیان اینکه من در این مقطع کاری‌ام نیازی به رقابت و جایزه و جشنواره ندارم، گفت: من دوست دارم در کنار مردمی که سال‌ها برایشان کار کرده‌ام باشم، با کسانی که کار من و نوشته من را می‌فهمند و لمس می‌کنند در همکاری و تعامل باشم.

این هنرمند پیش‌کسوت سینما و تئاتر با بیان اینکه نمایش «پله آخر» حرف‌های زیادی برای گفتن دارد، توضیح داد: نمایش من در فضای فرهنگی کنونی مخاطبان را دعوت می‌کند به خوب نگریستن به جهان و زندگی، به اینکه ببینند کسانی که های و هوی زیادی داشتند و از فرمانروایان بودند الان در زیر خروارها خاک مدفون شده‌اند و هیچ خبری از آن‌ها نیست.

به گفته وی، این نمایش به دنبال تاثیرگذاشتن بر جامعه است و در آن نجاری را تصویر کرده‌ام که مدت‌ها تفکر کرده و عاشق خدا است و برای کسب خوشبختی به سمت خدا می‌رود؛ از این نظر شاید محتوا و مضمون نمایش «پله آخر» دینی و آئینی باشد اما کارکرد آن بیشتر اجتماعی و فرهنگی است.

آبادی اظهار کرد: ما دو جور نمایش دینی و آیینی داریم، نوع اول نمایش‌هایی است که در آن با روضه‌خوانی و عزاداری و نقل تاریخ مواجه‌ایم، و در نوع دوم با تاثیرگذاری اخلاقی و فرهنگی روبه‌رو هستیم که در راستای ارزش‌های دینی قرار می‌گیرد. نمایش «پله آخر» از نوع دوم است.

وی در پایان افزود: این نمایش ۴ پرسوناژ دارد که همه این‌ها نماد آدم‌هایی هستند که در هر روزه با آن‌ها مواجه‌ایم و با آن‌ها زندگی می‌کنیم. تلاش من این بوده که هر کسی بتواند در این نمایش جایگاه خودش را در زندگی و جهان پیدا کند و نسبتش را با خداوند که مقصود و مطلوب ما است، بسنجد.