تهیه کننده «حوض نقاشی» تاکید کرد طرح موضع لابی برای دریافت اسکار نادیده گرفتن و گند زدن به یک افتخار ملی است.
سوره سینما- نشست نمایش و نقد و بررسی فیلم سینمایی «حوض نقاشی» امروز دوشنبه ۱۴ اسفندماه با حضور منوچهر محمدی تهیهکننده، مازیار میری کارگردان، نگار جواهریان و فرشته صدرعرفایی بازیگران، حامد محمدی نویسنده فیلمنامه و آتوسا قلمفرسایی طراح صحنه و لباس فیلم با اجرای جواد طوسی منتقد سینما در سالن فردوسی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران برگزار شد.
جواد طوسی در ابتدای نشست با اشاره به شرایط سینما گفت: منوچهر محمدی با همکاری حامد محمدی پسرش اتفاق فرخندهای را در شکلگیری جنسی از سینما برای ما رقم زده است. او عاشقانه هایی می سازد که پیشنهاد مناسبی برای جامعه امروز ما است. دو فیلمی که امسال در جشنواره فجر در صدر آرای مردم قرار گرفتند، ملودرام بودند. ملودرام بستر مناسبی برای سینمای امروز ما است.من در انتهای سالن نشسته بودم و دیدم که فیلم برای همه دانشجویان رفته رفته جدی شد. این یعنی فیلم کار خودش را کرده است.
در این بخش از برنامه یکی از نمایندگان دانشجویان درباره موضوع پزشکی فیلم که مورد انتقاد داوران جشنواره فیلم فجر قرار گرفته از منوچهر محمدی سوال کرد، محمدی گفت: ما عادت داریم ببینیم که تعدادی داور در هر جشنواره قضاوت را بنا بر سلایقی که دارند برعهده بگیرند که البته طبیعی است. اما اتفاقی که در جشنواره امسال افتاد از بعضی جهات برای ما عجیب بود. مشکل از اینجا شروع می شود که داوران برای توجیه تصمیمشان درباره فیلم ها به دلایلی غیرمنطقی متوسل میشوند.
وی ادامه داد: من در هیج جای دنیا ندیده ام که مسئول سینمایی بگوید ما با لابی جایزه گرفتهایم. این نوع از استدلال گند زدن به افتخاری ملی است. باید بپذیریم ذهن جامعه فرق کرده و پرسشگر شده است. طبیعی است که همه ما می پرسیم با چه کسی لابی کرده اید، در جواب گفتند با پیرمردی در آمریکا صحبت کردیم و او گفت مشکلی نیست.
محمدی افزود: استدلال داوران جشنواره فیلم فجر چیزی شبیه این قضیه بود، طبیعی است که من برای فیلمنامه بسیار تحقیق کردم، سوالات پزشکی فراوانی را پیگیری کردم و به نتایج عجیبی رسیدم. این که بسیاری از کم توانان ذهنی میتوانند فرزند سالم داشته باشند محصول همین تحقیقات است. اولین بار است که در این ۳۰ سال می شنوم داوران به دلیل علمی فیلمی را نمیپسندند.
این تهیه کننده گفت: بسیاری از پزشکان بعد از شنیدن نظر داوران برای رد نظرات غیرکارشناسی آنها در رسانهها صحبت کردند. با خودم فکر می کنم اگر طرز فکر داوران را بپذیریم ساخت فیلمهایی مثل «مورد عجیب بنجامین باتن» و «هوش مصنوعی» چه توجیه منطقی دارد؟ بهتر است از این بحثها بگذریم، شاید بهتر باشد به عواطفمان بیشتر توجه کنیم. کمی از عقل دوری کنیم، شاید به راه نجات برسیم.