نگار جواهریان بازیگر فیلم سینمایی «حوض نقاشی» تاکید کرد اگر تماشاگران در کارهایش تکرار می بینند این موضوع را به او گوشزد کنند.

سوره سینما- نگار جواهریان بازیگر «حوض نقاشی» که در آخرین دقایق این جلسه به دانشگاه تهران آمد ضمن ابراز خوشحالی برای حضور در جمع دانشجویان و عذرخواهی برای تاخیر در پاسخ به سوالی درباره شخصیت مریم گفت: در مورد نقش نمی دانم چه توضیحی بدهم همان چیزی که دیدید. اما طبیعی است که تحقیق کردیم، آقای میری و محمدی بخشی از این مسیر را طی کرده بودند. در ادامه به مراکز توانبخشی رفتیم و سعی کردیم با دقت به این بیماران نگاه کنیم و با آنها وقت گذرانیدم و با پیشنهادهایی برای بازی پیش کار گردان رفتم و او پیشنهاد ما را اصلاح کرد.

جواهریان درباره شباهت بازی اش در «حوض نقاشی» و «اینجا بدون من» گفت: من همه تلاشم را کردم تا این اتفاق نیفتد. خیلی خوشبخت بودم از این که آتوسا قلمفرسایی در هر دو فیلم کنارم بود و در «حوض نقاشی» اگر حرکتی شبیه به «اینجا بدون من» می دید تذکر می داد. اگر شما تکرار و شباهت می بینید به من گوشزد کنید.

میری در بخش دیگری از سخنانش درباره چیدمان خانه مریم و رضا و رنگ و لعاب لوکیشن گفت: ما قرار بود فیلم تمیز بسازیم، یعنی اگر می خواهیم فقر را نشان دهیم، فقر را کثیف نشان ندهیم، علاقمند بودیم طراحی صحنه و رنگ در آن تصویری تمیز به فیلم بدهیم. مریم و رضا کودکانی ۱۵ ساله هستند ولی ظرافت های یک انسان را به طور کامل دارا هستند. طراحی شخصیت ها و لوکیشن بر اساس وسواس و لذت بردن این دو شخصیت از تمیزی شکل گرفت.

آتوسا قلمفرسایی در این باره توضیح داد: این بیماری ها انواع دارند، در همه آنها نوعی از وسواس دیده می شود، اصولا مشکل این بیماران با جامعه از آنجا شروع می شود که المان هایی را در جامعه نمی شناسند و از آن می ترسند اما بر هر چیزی که بر آن احاطه داشته باشند، از آن لذت می برند. مثلا مریم در خانه چون بر همه چیز مسلط است، اعتماد به نفس دارد، چیدمان خانه بر اساس تسلط شخصیت بر فضا است. این شخصیت ها به دلیل روح کودکانه شان، دوست دارند اشیا را با جزئیات کودکانه و رنگارنگ نگاه کنند.

منوچهر محمدی درباره همکاری با حوزه هنری گفت: من از سال ۶۳ که از صدا و سیما بیرون آمدم با هیچ نهاد دولتی کار نکردم، چون معمولا با سوژه سفارشی روبرو می شدم. نزدیک به دو سال قبل بحث تولید «دا» با همکاری حوزه هنری مطرح شد. به چند دلیل دوست داشتم «دا» را بسازم، اول این که فرزند جنوبم و تمام تصاویر و اتفاقاتی که در «دا» می بینیم از نزدیک لمس کردم. در لحظه به لحظه سقوط خرمشهر بودم و شهادت خیلی ها را دیدم.

وی ادامه داد: تولید «دا» با همکاری حوزه یک کار تولیدی و زمانبر است، ازطرف سازمان سینمایی سوره قبل از شکل گیری کامل «دا» و پیش از ماجراهای اکران سال ۹۱ برای تولید یک فیلم با دوستان در حوزه به توافق رسیدیم. من بابت اتفاق هایی که سال ۹۱ برای سینمای ایران افتاد متاسفم، آنچه بر سینمای ایران رفت حاصل نگاه غیردوراندیش و مبتنی بر خط کشی غیرعادلانه می دانم. من اعتقاد دارم به همان نسبت که اقتصاد ایران دچار آشفتگی است، فرهنگ هم درگیر اعوجاج شده است.

محمدی افزود: در تولید «حوض نقاشی» هیچ کس در حوزه هنری به ما مسئله ای را دیکته نکرد و من فیلم خودم را ساختم. وقتی فیلم به نمایش درآمد خیلی از کارگردان ها از تولید چنین فیلمی در حوزه هنری با مدیریت فعلی تعجب کردند و گفتند اگر حوزه هنری این است دوست داریم در آن کار کنیم.من همیشه با مدیر فرهنگی هم عرض وارد دیالوگ می شوم، هیچ وقت حس نمی کنم ارباب رجوعم و سعی می کنم از موضع برابر صحبت کنم.