محسن کیایی با اشاره به اینکه ساخت آثار ضعیف درباره روحانیت بین سینماگر و روحانیت شکاف به وجود می‌آورد گفت: برای بازی کردن نقش یک روحانی به قم رفتم و یک روز کامل را با طلاب در حوزه علمیه قم گذراندم. به نظرم برای ارائه یک کار اصولی در این زمینه باید تخصص و دغدغه داشت.

به گزارش سوره سینما ، محسن کیایی محسن کیایی متولد سال ۱۳۶۰ در تهران و فارغ‌التحصیل رشته بازیگری تئاتر از دانشگاه آزاد اسلامی است و به همراه برادرش مصطفی کیایی بارها نشان داده‌اند که مدیوم سینما و تلویزیون را به خوبی می‌شناسند. آن ها جدا از بعد هنر به بعد صنعت سینما نیز توجه ویژه ای دارند. مصطفی تنها به فیلمنامه نویسی و کارگردانی علاقه داشته اما محسن جزو بازیگران نسل جدیدی است که توانسته جایگاه خود را در میان مردم پیدا کند او جزو بازیگرانی است که در تلویزیون هم حضور موفقی داشته و با ورود به سینما خود را از رسانه ملی جدا نکرده است چندی پیش سریال بسیار موفق «پرده نشین» را به روی آنتن داشت و چندی پیش فیلم سینمایی «عصر یخبندان» را در پرده سینماها اکران داشت. با او گفت‌وگویی داشتیم در ارتباط با نقش هایی که بازی کرده است که در این میان به بازی در یک نقش روحانی جزو مواردی بود که در صحبت های مان به آن اشاره کرد و کیایی نیز نگاه خود را در باره بازی در این نوع نقش ها مطرح کرد که به شرح ذیل آمده است.

_آیا فکر می کنید برای بازی در نقش یک روحانی بازیگر باید به گونه ای دیگر عمل کنید یا حساسیت های جامعه نسبت به قشر روحانیت باعث نمی‌شود بازی بازیگر سمت و سویی پیدا کند که در پرداخت کاراکتر آنگونه که می‌خواهد پیش نرود؟

نمی توان قشر روحانیت را از جامعه جدا دید آن ها نیز همانند مردم در این جامعه زندگی می کنند. اگر در بازی چنین نقش هایی آنها را جدا از مردم ببینیم قطعاً بازیگر نمی‌تواند حق مطلب را به درستی ادا کند. مطمعن باشید در چنین شرایطی بازیگر آن ها را به گونه‌ای بازی خواهد کرد که اصلاً در جامعه وجود ندارند و برای مردم ملموس نخواهد بود. به طور مثال زمانی که قرار شد بنده نقش یک روحانی را بازی کنم با روحانیون زیادی صحبت کردم حتی یک روز در حوزه علمیه قم حضور پیدا کردم و با روحانیون و طلبه های جوان دیگری همسفره شدم و به دقت به رفتار و برخوردهای آن ها نگاه کردم.

_تفاوتی در روند زندگی کلی آنها احساس کردید؟

 آنها نیز همچون ما زندگی می‌کنند و تفاوتی با مردم عادی ندارند. باید دقت داشت تفاوت این قشر از آنجایی آغاز می‌شود که لباس مقدس روحانیت را بر تن می‌کنند. پدرم دوست روحانی داشت که بسیار با هم صمیمی بودند زمانی که به خانه ما می‌آمد نه تنها خشک نبود بلکه از سایرین نیز بسیار خوش مشرب و خوش صحبت‌تر بود. اگر در یک نقش موفقیتی حاصل شده است به دلیل این است که مخاطب آن کاراکتر را جدا از خود نمی‌بیند.

_البته بازی در نقش یک روحانی که مردم آن را می‌شناسند و جایگاه ویژه‌ای دارد کار دشواری است.

قطعاً بازی کردن در نقش روحانیونی که در بین مردم دارای جایگاه هستند بسیار شرایط را سخت می کند به دلیل این که باید به خوبی پژوهش کرد و به تمام جزییات اخلاقی و رفتاری آن فرد پی برد تا تصویری خارج از آنچه که بوده در ذهن مردم شکل نگیرد. برای این کاراکترها در فیلم باید جایگاه ویژه‌ای لحاظ بشود. ساختن زندگی بزرگان و مخصوصاً روحانیون برجسته بسیار تاثیرگذار خواهد بود چرا که آن ها تاثیرات زیادی را بر مردم گذاشته اند و به تصویر کشاندن آنها می‌تواند نکات مثبتی با خود به همراه داشته باشد.

_قبول دارید زمانی می‌توانیم فیلم خوب در حوزه روحانیت بسازیم که صاحب اثر دارای دغدغه هم باشد و صرفاً نخواهد کاری از پیش ببرد؟

البته باید در زمینه هر موضوعی که فیلم ساز فیلم می سازد دغدغه وجود داشته باشد. اگر این دغدغه نباشد نمی‌توان آن را به مردم انتقال داد. متاسفانه آفتی که وجود دارد این است که برخی تنها به دلیل این که می توانند با چنین موضوعاتی بودجه بگیرند وارد دنیای فیلمسازی می‌شوند. فیلم سازی که دغدغه موضوعی را نداشته باشد نمی‌تواند آن فیلم را به گونه‌ای بسازد که مردم آن را بپذیرند به همین دلیل شاهد کارهای ضعیفی در ارتباط با مباحث دینی و اخلاقی هستیم. شکافی که بین قشر روحانیت و سینماگر به وجود می‌آید را نیز باید در ورود همین افراد و ساخت اثاری توسط آن ها نیز پیدا کرد. با ساخت آثار ضعیف اعتماد طرفین از بین می‌رود.

افرادی در سینما وجود دارند که دغدغه دارند اما این کار را به خوبی نمی شناسند. مثلاً فیلمی در مورد فلسطین می‌سازند اما به دلیل عدم شناخت فضای سینما نتیجه دلخواه را نمی‌گیرند بر عکس چنین اتفاقی نیز می‌افتد. دغدغه و تخصص در فیلم سازی باید کنار هم قرار بگیرد با کنار هم قرار گرفتن این دو مورد می توان انتظار داشت آثار پر مخاطبی را ببینیم.

_اصولاً از هر طرف که به سینما می پردازیم به فیلمنامه نیز می‌رسیم تاثیر یک فیلمنامه خوب را نمی‌توان نادیده گرفت چیزی که این روزها مورد نقد است.

اطمینان داشته باشید شروع یک کار خوب در سینما بر مبنای وجود یک فیلمنامه بسیار خوب و اصولی خواهد بود. همواره تاکید دارم که فیلمنامه نویس هم باید در ارتباط با موضوعی که می‌نویسد دغدغه داشته باشد. چگونه فیلمنامه نویسی که نسبت به سوژه دغدغه واعتقاد ندارد می‌تواند در موردش قلم به دست بگیرد و بنویسد؟!

قطعاً زمانی که شاهد یک فیلم خوب هستیم می بینیم که کارگردانی وجود دارد که همه را به درستی راهنمایی و هدایت می کند. زمانی که بازی سریال «پرده نشین» پیشنهاد شد ابتدا می‌ترسیدم و با خود می گفتم «نکند که در پرداخت موضوع کوتاهی شود و یا از یک طرف بوم بیافتیم» اما زمانی که بهروز شعیبی را دیدم و با وی صحبت کردم متوجه شدم واقعاً هم انسان مومنی است و هم حرفه‌اش را به درستی می‌شناسد. این فرد دغدغه‌مند است و در کنار این دغدغه در زمینه فیلم سازی تخصص هم دارد.

ما باید بدانیم که در جامعه ما افراد زیادی با تفکرات و سلیقه های مختلف وجود دارند و در کنار ما زندگی می کنند. نکته‌ای که وجود دارد این است که همه ما مسلمان هستیم و باید به هم اعتماد کنیم تا بتوانیم در زمینه‌های مختلف پیشرفت داشته باشیم. زمانی که احترام متقابل وجود داشته باشد روابط بهتری نیز بین همه ما شکل می‌گیرد و می‌توانیم با هم به جای بحث و جدل گفت‌وگو داشته باشیم. ما در تمام مدتی که سریال «پرده نشین» را می‌ساختیم یک روحانی با لباس شخصی کنار ما حضور داشت تا از او مشورت بگیریم. وی بسیار خوش اخلاق و اهل گفت‌وگو بود و واقعاً انسان جذاب و دوست داشتنی بود و با تمام گروه ارتباط نزدیکی داشت. او اطلاعات خوبی از سینما داشت و همانند یک دوست با همه رفتار می‌کرد.

منبع: خبرگزاری فارس