احمدرضا درویش مهمان «شهر فرنگ» شبکه خبر شد و در این برنامه درباره تولید فیلم «رستاخیز» و صحبت های هفته گذشته محمدرضا شریفی‌نیا، نکاتی را یادآور شد.

به گزارش سوره سینما به نقل از روزنامه صبا درویش با بیان اینکه ساخت رستاخیز براساس حکمتی بوده است، یادآور شد: همه ما متکی به انرژی و قدرتی والا متعلق به ساحت اباعبدالله (ع) هستیم. هرکاری با مضمون توام با حکمت عاشورایی ساخته شود سختی ها و مرارت های خاص خودش را دارد که حتما در آن خیر و حکمتی است. برای “رستاخیز” همینطور بود و امیدوارم برکاتش نصیب فرهنگ این کشور باشد.

وی در ادامه با انتقاد از اینکه در خصوص تعلیق اکران فیلم اش شتابزده عمل شده، گفت: مهم‌ترین مساله این است که رستاخیر با سابقه ای ۱۲ ساله، دستاورد بزرگی برای فرهنگ و سینمای ایران است. دست اندرکاران ساخت رستاخیز در حوزه مسائل قانونی و شرعی و عرفی همه شرایط را رعایت کردند و متکی بر اصول و شان اثر عمل کردند ولی جا داشت در حوزه مدیریت دولتی، هنگام اکران این اثر فاخر کمی مدبرانه‌تر عمل می‌کردند و در تصمیمی شتاب زده جلوی اکران فیلمی را نمی‌گرفتند که خودشان پروانه نمایش‌اش را صادر کرده بودند. زمانی که مدیران تصمیم گرفتند تا اکران رستاخیز را به حالت تعلیق درآورند مرا در جریان تصمیمی که گرفته بودن قرار ندادند و عملا من نیز همراه با عامه مردم از این اتفاق مطلع شدم. ماجرای حواشی رستاخیز، ناشی از رویکرد فرهنگی در مدیران ارشد فرهنگی کشور است و باید این موضوع واکاوی شود تا شاهد تکرار آن در آینده نباشیم. درویش در ادامه توضیحات خود یادآور شد: تا حدود دو ماه بعد از تعلیق رستاخیز وزیر فرهنگ و ارشاد و سخنگویشان از طریق رسانه‌ها حرف هایشان را می‌زدند و این نمی‌تواند در عرصه فرهنگ فضای خوبی برای گفت‌وگو باشد. البته اخیرا این مساله شرایط بهتری گرفته است و کمیته‌ای درون وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تشکیل شده است که این ماجرا را واکاوی کند و راه‌های برون رفت از آن بررسی شود.

رستاخیز بهانه ای شد تا عده‌ای تابلوی خودشان را بالا بیاورند

کارگردان رستاخیز در بخش دیگری از صحبت های خود در پاسخ به این که چرا اعتبار مجوزها با برخی اعتراض ها از بین می‌رود گفت: به هر حال هر محصول فرهنگی که می‌خواهد ساخته شود باید مجوزهای لازم را داشته باشد. ولی واقعیت این است که فرهنگ در مقایسه با دیگر محصولات تولیدی کشور ما، مظلوم واقع شده است زیرا حوزه فرهنگ خیلی دغدغه مسئولان دولتی نیست، به همین دلیل این فضا بسیار شکننده است. در حوزه‌های مختلف هنر مثل موسیقی و تئاتر مطالبات‌زیاد یا آرزوهای زیادی وجود دارد و از طرفی امکانات این حوزه کم است. در برخی موارد هم شاهد مداخله سیاسی به صورت جناحی در عرصه فرهنگ هستیم. این یک آفت بزرگ برای سینمای ماست، آفتی که گریبان گیر فیلم رستاخیز هم شد. فیلم من از یک زوایایی بهانه شد برای عده‌ای که تابلوی خودشان را بالا بیاورند و بداخلاقی‌های کف خیابانی شکل گرفت آن هم برای فیلمی که موضوعش اخلاق حسینی است. اخلاق در صحنه عاشورا مهم ترین دستاورد است ولی در اعتراض به رستاخیز متاسفانه مصداق های ارزشی و اصولی کشور مورد هتک حرمت قرار گرفت و نسبت به وزیر فرهنگ، خانواده های شهدا و سازندگان رستاخیز بی حرمتی شد. در واقع این اثر مورد بداخلاقی مسئولان و قضاوت نقادانی قرار گرفت که اصلا فیلم را ندیده بودند، در همان دوران که مصادف با توافق هسته ایران با ۱+۵ بود، مسئولان فرهنگی گفتند که نمی خواهیم فضای ملتهب کشور تحت شعاع این فیلم قرار بگیرد. در حقیقت رستاخیز قربانی فضای سیاسی آن روز کشور شد و هزینه های فرهنگی، معنوی، اجتماعی و بین المللی داشت. بازتاب منفی رفتاری که با “رستاخیز” شد در شبکه‌های خارجی و شبکه‌های مجازی داخل کشور پرسشهایی را مطرح کرد که هنوز پاسخ داده نشده است. از سوی دیگر نباید این‌گونه فکر شود که برخوردهایی این‌چنینی برای ساخت آثاری با مضامین دینی سرخوردگی ایجاد می‌کند. ما از زمان ساخت فیلم هم می‌گفتیم اگر کار ۲۰ سال هم طول بکشد ما همچنان هستیم. من مطمئن هستم که مساله رستاخیز حل خواهد شد و حتما این فیلم دیده می‌شود. آرزویم این است که رستاخیز در کشورم اکران شود. فیلم دیده شود و نقد شود. متاسفانه بسیاری از اظهارنظرها درمورد فیلم، از سوی کسانی بود که فیلم را ندیده بودند و این حیرت انگیز بود که چطور فیلمی را ندید و راجع به آن قضاوت کرد. هر اثر فرهنگی ابتدا باید دیده شود تا تبدیل به گفت‌وگوی اجتماعی شود. باید اجازه بدهند که یک اثر فرهنگی تبدیل به یک گفت‌وگوی اجتماعی شود.

در آمدی در سینمای ایران وجود ندارد که حالا بگوییم ورشکسته شده

کارگردان “رستاخیز” در ادامه تصریح کرد: برای ساخت رستاخیز یک ریال از پول بیت المال هزینه نشد. این فیلم مطلقا برای بخش خصوصی است. فیلم با دوموسسه سرمایه گذاری خارجی تولید مشترک شده است. ورود شرکای خارجی برای ساخت رستاخیز، هم به خاطر علاقه‌شان به ساحت اباعبدالله (ع) بود و هم به خاطر اعتمادی که به سینمای ایران داشتند. وقتی رستاخیز در اکران داخلی دچار مشکل می‌شود به صورت همزمان تهیه کننده برای اکران کشورهای دیگر هم به مشکل خواهد خورد چون اعتمادشان را نسبت به قراردادها از دست می‌دهند. قراردادهای مشترک با سرمایه گذاران خارجی به مهر وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی مزین است و به تایید وزارت خارجه رسیده است. درویش همچنین در پاسخ به اینکه ایا سینمای ایران ورشکسته شده گفت: اصلا در آمدی در سینمای ایران وجود ندارد که بگویم اقتصاد مولدی داشته و حالا ورشکسته شده است. سینمای ایران تجربی است و آنچنان حرفه ای نشده است که اقتصاد پویایی داشته باشد. سینمای ایران با برداشته شدن حمایت دولت، به زمین می‌خورد و این سینمای خیلی نمی‌تواند حرفه ای باشد که حالا بگویم ورشکسته شده است یا نه. سینمای ایران بیشتر مبتی بر دغدغه‌های شخصی است و بخشی از فیلمسازان وتهیه کنندگان تجربی عمل می‌کنند. این سینما هنوز نتوانسته است از درون خودش تغذیه کند.

توصیه می کنم مشکلات سینما را داخل خانواده حل کنیم

کارگردان رستاخیز در بخش دیگری از صحبت های خود در مورد اظهارات هفته گذشته محمدرضا شریفی نیا مبنی بر معضل اعتیاد در سینمای ایران گفت: من به خودم اجازه نمی دهم درمورد چنین مطلبی حرف بزنم. اصلا چنین چیزی در سینما وجود ندارد. اگر هم وجود دارد حتما باید استتار کنیم و درون خانواده سینما آنرا دنبال کنیم. خیلی متاسفم که در فضای مجازی به چنین چیزی دامن زده می‌شود. مگر کلیت جامعه ما دچار چنین مشکلاتی نیست. هر خانواده ای باید عیوب خودش را رفع کند. نقد و عیبجویی درون خودش داشته باشد. مگر اقتصاد و ورزش ما مشکلات و معضل‌های خاص اجتماعی خود را ندارد. اظهارنظرهای اینچنینی برای سینمایی که الگوی جوانان کشور است و به سختی آبرویی بدست آورده است در برنامه زنده تلویزیونی پسندیده نیست. من به آقای شریفی‌نیا و دوستانی که چنین نظری دارند توصیه می‌کنم که بدون اینکه سرپوشی بر معایب احتمالی بگذاریم، عیوب را داخل خانواده سینما، برطرف کنیم.

درویش در پایان یادآور شد: من برای خودم ایده های بسیاری دارم. اما با اظهار تاسف باید یک نکته ظریفی بگویم و این که رستاخیز اولین فیلمی نیست که در اکران با مشکل روبرو شد ولی یک تفاوتی با آثار دیگر دارد. این نه به خاطر حجم هزینه و زمانی که برایش شده و نه از جهت نه سیمرغ بلورینی که به این فیلم تعلق گرفته است. تا زمانی که هویت من به ناحق گروگان گرفته شده است، به خودم اجازه نمی دهم که فیلم دیگری بسازم. قله اعتقادی من در فیلم رستاخیز متجلی شده است و تا تکلیف آن معلوم نشود، دستم به کار دیگری نمی‌رود.