مدیر فیلمبرداری فیلم «پنج» گفت : با اینکه حرکت نداشتیم و قاب‌ها ثابت بود اما فوق العاده کار سختی بود چون پلان به پلان این فیلم برای ما یک عکس محسوب می‌شد.

به گزارش سوره سینما ، عباس عسگری مدیر فیلمبرداری فیلم پنج، پیش از این نیز در فیلم کوتاه “ردپای محو آسمان, روی شیشه های خیس” و “افسون گل سرخ” با مجتبی حسینی همکاری داشته است. فیلمبرداری فیلم های تلویزیونی مادر مجرد، سایه های روشن، در انتظار صبح، شیشه های بخار گرفته، اطراف آرامش، طلوع، پخمه، پایان روز ماتم و …، سینمایی دوال و سریال راهی به سوی ستاره و حانیه در کارنامه او دیده می شود. از عباس عسگری در خصوص ویژگی های این فیلم و سختی های کار کردن در یزد پرسیدیم.

فیلم پنج به طور کامل در بافت تاریخی یزد فیلمبرداری شده، بخش اعظمی از آن هم سیاه و سفید است، شما به عنوان مدیر فیلمبرداری، چه خصوصیاتی را برای این فیلم قائل هستید؟

با توجه به موضوع فیلم پنج، لوکیشن های انتخابی در بافت تاریخی و صحبت هایی که با کارگردان داشتیم تصمیم بر این شد که حدود ۸۰ درصد فیلم به صورت سیاه و سفید کار شود. سکانس های آخر رنگی است تا بتوانیم کنتراستی را در فیلم به وجود بیاوریم تا مفهوم آن هم برای بیننده ملموس تر باشد. یزد به دلیل داشتن بافت تاریخی و خشتی این امکان را به ما داد تا بیشتر به جنس و رنگی که متناسب با فیلم هست نزدیک بشویم و از خاکستری روشن برای ثبت پلان استفاده کردیم.

برای ضبط این فیلم از چه امکاناتی استفاده کردید؟

چون چشم انداز کار، حضور در جشنواره های بین المللی است، از دوربین Red استفاده کردیم. بعد از تحقیقاتی که انجام شد به این نتیجه رسیدم که برای نزدیکتر شدن به جنس تصویر و رنگ مورد نظر دوربین رد بیشتر می تواند به من کمک کند. از آنجا که فضاهای خارجی ما اختلاف زیادی بین روشن و تاریکی بود و بصورت کنتراست بالا بود پس در نتیجه دنبال دوربینی بودم تا بتواند این کنتراست را کمتر کند و در آخر دوربین رد را برای این کار انتخاب کردم.

با توجه به تعدد لوکیشن ها، کار در کدام لوکیشن سخت تر بود؟

بخش زیادی از فیلم در کارگاه دارایی بافی می گذرد و بالطبع اتفاقات زیادی هم در آنجا رخ می دهد. بخشی از پلان های کارگاه سیاه سفید و بخشی هم قسمت رنگی کار بود، کارگاه دارایی بافی سرشار از رنگ است و ما باید تلاش می کردیم در بخش سیاه و سفید همین حس را به بیننده القا کنیم. با توجه به اینکه بیشتر حس های بازیگر ما در همان کارگاه بود در نتیجه به نور پردازی و قاب بندی خاصی هم احتیاج داشتیم، سخت ترین پلان های کار در کارگاه دارایی بافی بود.

مدیر فیلمبرداری چقدر می تواند خلاقیتش را وارد کار کند و در این فیلم تا چه اندازه دست شما برای وارد کردن خلاقیت خودتان باز بود؟

بستگی به نوع فیلم، فیلمبردار می تواند مشاور بزرگی برای کارگردان باشد خلاقیتش را وارد کار کند یا اینکه نه، تنها یک اپراتور باشد. در کارهای هنری مانند همین فیلم، فیلمبردار می تواند ۱۰۰ درصد خلاقیتش را وارد کار کند. یک نمونه اینکه در این فیلم تلاش کردیم با رنگ حس را القا کنیم گاهی سیاه سفید و در بعضی پلان ها رنگی، نمونه دیگر اینکه این فیلم به صورت کلاسیک کار شده یعنی قاب های ثابت داریم و به صورت عکس کار شده است. دوربین به هیچ عنوان حرکت ندارد و قاب ها کلاسیک است. به نظرم نقش فیلمبردار در انتخاب این نکات بسیار زیاد است. طی فیلمبرداری “پنج”، چون قبلا با آقای حسینی کار کرده بودم و با روحیات هم آشنا بودیم، دست من باز بود و همین بسیار به من کمک کرد. در واقع در مورد کلاسیک بودن قاب ها، سیاه و سفید و رنگی بودن بخشی از کار با کارگردان به توافق رسیدیم.

تا چه اندازه هماهنگی فیلمبردار و نورپرداز مهم است؟ در این کار این هماهنگی به چه صورت بود؟

مدیر فیلمبرداری و نورپرداز کاملا باید با هم هماهنگ باشند. چون نورپرداز طبق قابی که بسته می شود و اتفاقاتی که در سکانس رخ می دهد و صحنه موجود و حرکت بازیگر و دوربین باید نورپردازی کند. نورپرداز این کار، برادرم محمد عسگری، بود در نتیجه هماهنگی خوبی بین ما شکل گرفت زیرا با اخلاقیات و روحیات هم آشنا هستیم. به همین علت بعد از بسته شدن قاب با مشاوره و صحبت می توانستیم به بهترین طراحی و اجرای نور برسیم. این ارتباط تنگاتنگ و به موازات همدیگر بود.

شما پیش از این هم در یزد کار کردید، کار کردن در یزد چطور بود؟

با توجه به اینکه من دو ماه به خاطر فیلمبرداری سریال حانیه در یزد و در همین منطقه فهادان بودم با روحیات، فضا و بافت این شهر آشنا بودم و همین کار را برایم راحت تر کرد. البته این کار تفاوت های زیادی با سریال داشت چون کار هنری و سینمایی است، بسیار سنگین تر از سریال بود. با اینکه حرکت نداشتیم و قاب ها ثابت بود اما فوق العاده کار سختی بود چون پلان به پلان این فیلم برای ما یک عکس محسوب می شد. همین سبک کار کردن تجربه جدید و خیلی خوبی برای من بود. تصور می کنم با توجه به امکاناتی که در اختیار داشتیم نتیجه کار راضی کننده است.