رضا میرکریمی احترام به فیلم «یه حبه قند» را تکریم و ستایش مخاطب غربی از فرهنگ ایرانی دانست.

سوره سینما- فیلم سینمایی «یه حبه قند» به کارگردانی سیدرضا میرکریمی در سالی که گذشت در جشنواره های مختلف روی پرده رفت، استقبال از این فیلم که تصویری ایرانی و شرقی از خانواده و مفهوم زندگی و مرگ دارد، بخشی از قابلیت های سینمای ایران برای جذب مخاطب بین المللی را نشان می دهد.

«یه حبه قند» این روزها در چهارمین جشنواره ابن عربی در شهر مورسیای اسپانیا روی پرده می‌رود. در این جشنواره آثاری اکران می شوند که روح عرفانی و شرقی دارند. امسال عباس کیارستمی دیگر فیلمساز نامدار ایرانی در این جشنواره کارگاه فیلمسازی برگزار می کند. مراسم بزرگداشت ژان کلود کریر فیلمنامه نویس سرشناس فرانسوی هم در این دوره برگزار خواهد شد.

«یه حبه قند» در بخش مسابقه این رویداد رقابت می کند و جشنواره از چهارم تا نهم ماه مارس برگزار می شود. میرکریمی پس از جشنواره ابن عربی به مادرید سفر می کند تا در جلسه مرور بر آثارش شرکت کند. در این نمایش ها سه فیلم از این کارگردان ایرانی روی پرده می روند. «خیلی دور، خیلی نزدیک»، «به همین سادگی» و «یه حبه قند» قرار است در قالب این برنامه در سینما تک مادرید اکران شوند و میرکریمی در نشست نقد و بررسی فیلم با حضور نمایندگان رسانه ها و علاقمندان سینما حضور می یابد.

رضا میرکریمی که از سال پیش تا امسال بارها تجربه حضور در محافل سینمایی خارجی را داشته و «یه حبه قند» را همراه مخاطبان غیرایرانی دیده در این باره به خبرنگار سوره سینما گفت: نوع نگاه و ذائقه ای که بر جشنواره ها حاکم است، کمی با سلیقه و نگاه مردم تفاوت دارد. تماشای «یه حبه قند» در کنار مخاطبانی از اروپا، آمریکا و آسیا تجربه ای ویژه برایم بود. مردم این فیلم را دوست داشتند، با این که در نگاه اول به نظر می رسد «یه حبه قند» فیلمی بومی است و برای مردمی که به ریشه‌های این فرهنگ تعلق ندارند، جذاب نیست، اما ارتباط مستقیم با مردم در لس آنجلس، مسکو، اسلوونی و کره و ژاپن… نشان داد که احساس و عواطف انسانی مشترک است.

وی در پاسخ به این سوال که «یه حبه قند» تصویری تازه از سینمای ایران ارائه می دهد و برای مخاطب خارجی این تصویر شرقی جذاب است گفت: برای مخاطب خارجی فیلمی که تقلیدی از سینمای آنها باشد چندان جذاب نیست. آنها در فیلم هایی که اصالت فرهنگ بومی خود را دربردارند کشف و شهودی پیچیده را پشت سر می گذارند و این برایشان تازگی دارد. مثل ارتباطی که به عنوان مثال ما با آثار کوروساوا برقرار می کنیم، درک آن جهان، آن نوع نگاه و آن روابط برای ما جذاب است. شاید یکی از دلایل توجه به برخی آثار سینمای ایران همین ارژینال بودن و تعلق داشتن به فرهنگ ایرانی است.

میرکریمی در باره این که حیات «یه حبه قند» هنوز ادامه پیدا کرده و خارج از مرزهای ایران از فیلم استقبال شده گفت: بعضی از دوستان منتقد و سینماگر که فیلم را دوست دارند آن را اثری می دانند که به مرور می توان وجوه مختلفش را کشف کرد. امیدوارم این قضاوت دوستان درست باشد و در مورد همه آثار خوب ایرانی صادق باشد. مثل فرش ایرانی که هرچه بیشتر عمر می کند و بیشتر پا می خورد، با ارزش تر می‌شود.

وی در پاسخ به این سوال که پیش بینی چنین استقبالی از «یه حبه قند» خارج از ایران را داشته گفت: این تصور را نداشتم. برایم عجیب بود که در مسکو مخاطبان فیلم چند دقیقه ایستادند و تشویق کردند. در جشنواره مونترال سانس فوق‌العاده برای فیلم گذاشته شد، در کره و ژاپن مردم برای ابراز احساسات دقایقی پس از تماشای فیلم تجمع کردند و در لس‌آنجلس تماشاگران علاقمند روی زمین نشستند تا فیلم را تماشا کنند. این ها برایم خاطره انگیز و دوست داشتنی است.

سیدرضا میرکریمی درباره این که استقبال از «یه حبه قند» چقدر او را برای تولید فیلم بعدی دچار وسواس و نگرانی کرده گفت: این استقبال تجربه تازه ای برایم نبود، قبلا هم فیلم هایم در محافل داخلی و خارجی دیده شده بود. اما نوع برخورد با «یه حبه قند» دنیایی دیگر مقابلم ترسیم کرد و از این جهت شاید کمی این تجربه متفاوت باشد چون «یه حبه قند» فراتر از بحث فیلمسازی، تحسین و احترامی را در مخاطب فرنگی نسبت به فرهنگ ایرانی برمی انگیزد که به عنوان یک ایرانی و نه فقط یک فیلمساز، به آن افتخار می کنم. به هر حال فیلمسازی جلوه های مختلفی دارد و گاهی اتفاقی که می‌افتد فراتر از انتظار اولیه ما است.