سوره سینما- سوره سینما- مهدی باقری کارگردان مستند «ناگهان تو گم شدی» محصول حوزه هنری جایزه بهترین فیلم و بهترین تدوین را از جشنواره هنرهای تجسمی دریافت کرد. او که به نظر می‌رسد دارای دغدغه‌های قوی ملی و میهنی است، درباره همین فیلم و فعالیت‌های اخیر خود با ما صحبت کرد.

سوره سینما- فیلم شما یک مستند- داستانی با موضوع خرمشهر است.

مهدی باقری: «ناگهان تو گم شدی» یک فیلم مستند صرف است و حال و هوایی شاعرانه دارد. موضوع فیلم درباره خاطرات بهروز مرادی است، کسی که در روزهای سقوط خرمشهر و آن ۳۵ روز در این منطقه حضور داشته است. در واقع عکس های مختلفی که عکاسان زیادی از جمله خود بهروز مرادی، رسول ملاقلی پور و همچنین آقای راستانی از آن روزها ثبت کرده‌اند، محور اصلی فیلم ماست. البته عکس ها و خاطرات از جانب موسسه سوره در اختیار ما قرار گرفت که ما با استفاده از تجهیزات کامپیوتری، جان بخشی کردیم و به آنها حال استمراری بخشیدیم. «ناگهان تو گم شدی» در جشنواره رویش هم شرکت داشت.

گویا به مضامین دفاع مقدس علاقه‌مند هستید. بر اساس همین علاقه به سراغ آن رفتید؟

 بله خدا را شکر فیلم ما جایزه بهترین فیلم را به خود اختصاص داد که این جایزه به معنای بهترین اثر هنری بود، اما لوحی که به من دادند لوح بهترین تهیه کنندگی بود. خانم فرحناز شریفی تدوینگر ما هم از این جشنواره جایزه گرفت. در سال گذشته موسسه سوره، فراخوانی را به موسسه فرهنگی هنری( موج نو) آورد. طرح اولیه یعنی همان فیلم ساختن درباره بهروز مرادی هم از طرف حوزه به من پیشنهاد شده بود که بعدها محوریت آن را به خاطرات بهروز مرادی و عکس های موجود از جنگ ۳۵ روزه خرمشهر، تغییر دادیم. این کار در یک پروسه شش ماهه آماده و به حوزه تحویل داده شد.

تولید کار با چه سختی هایی همراه بود؟

به خاطر حضور آقای فرخنده کیش که به این امور آشنا بودند، روند تولید خوبی داشتیم، اما سختی ها پس از تولید رو به روی ما قرار گرفت! اجازه دهید در همین رسانه خودمان موضوع را مطرح کنم. متاسفانه نگاه حوزه به فیلم مستند در سطح کلان، یک نگاه سطح پایین و غیرحرفه ای است. همه کسانی  که دارند با این مجموعه در حوزه مستند کار می کنند، متخصص و شناخته شده هستند، اما حوزه بخش مستند را در مباحث مالی در اولویت قرار نمی دهد. من این حرف ها را مثل یک درد و دل با شما مطرح می کنم و امیدوارم مورد توجه دوستان مان در حوزه قرار بگیرد. بیشتر از چهار ماه است که فیلم را تحویل حوزه داده ایم و هنوز با ما تسویه حساب نکرده اند. یعنی همان حداقل ها هم هنوز برآورده نشده است.

فکر می‌کنید علت این کم‌لطفی چیست؟

 من فکر می‌کنم حوزه دغدغه فیلم مستند ندارد، چون هزینه هایش حتی برای آثار کوتاه داستانی هم چندین برابر فیلم های مستند است. از موسسه ما سه فیلم مورد توجه جشنواره های مختلف قرار گرفتند، اما همچنان مورد بی مهری واقع می شویم. علاوه بر فیلم ما(که در رویش کاندید شد و از جشنواره هنرهای تجسمی جایزه گرفت) فیلم «ممد نبودی» ساخته شهروز توکل جایزه ویژه هیأت داوران جشنواره رویش و «یوما» ساخته آزادی آریا منش هم جایزه بهترین کارگردانی را گرفت. متاسفانه هم بودجه های بخش مستند را پایین در نظر می گیرند و هم در اولویت برای تسویه نیستیم. آقایان فرخنده کیش و طباطبایی در زمینه مشاوره پروژه بسیار همکاری کردند و من از این بابت بسیار ممنون هستم و تنها در مباحث مالی است که کم لطفی هایی صورت می گیرد .

و بازخوردها چگونه بود؟

ما بالاترین میزان تماشاچی را در جشنواره های رویش و سینما حقیقت و همچنین هنرهای تجسمی داشتیم. در جشنواره هایی که خودم حضور نداشتم، تعریف دوستانم را از استقبال مردم شنیده ام و در جشنواره اخیر هم حضور اهالی هنرهای تجسمی هم دلگرمی خوب و ویژه ای بود. باید بگویم بر مبنای یک نگاه غلط موجود، فیلم مستند چیزی در حد کارهای تلویزیونی به حساب می آید و نگاه حرفه ای به مثابه یک فیلم هنری به آن وجود ندارد و به همین دلیل وقتی اهالی فن را در جمع خودمان مشاهده می کنیم، باعث خوشحالی ماست.

در پایان از آینده کاری خودتان صحبت کنید.

چند فیلم دارم . یکی که «مین و امید» نام دارد درباره نوجوان‌های زیر ۱۲ سال است که در سال های پس از جنگ روی مین دچار آسیب و قطع عضو شدند و دیگری هم درباره نقاشی های دیواری و شعارنویسی های زمان انقلاب است.  فیلم دیگری هم هست درباره عبدالعلی بیرجند از ستاره‌شناس‌های قرن نهم.